Στις εκλογές της 26ης του Μάη η ΛΑ.Ε. κατέγραψε μια βαριά εκλογική ήττα. Αυτό το αποτέλεσμα έχει πυροδοτήσει μια μεγάλη συζήτηση στον κόσμο της. Από την πλευρά του ο Π. Λαφαζάνης έχει δώσει μια εξήγηση. Εν συντομία είναι ότι η ΛΑ.Ε. έχασε, γιατί κοιτούσε πολύ αριστερά, ενώ θα έπρεπε και πρέπει να κάνει πιο τολμηρά βήματα, για να γίνει «βαθιά πατριωτική δύναμη της εθνικής μας ζωής».

Η προοπτική ωστόσο πρέπει να αναζητηθεί στην αντίθετη κατεύθυνση. Στις σκληρές ταξικές απαντήσεις σε όλες τις μάχες που είναι μπροστά μας. Με αυτό το σκεπτικό το ΣΕΚ κατέθεσε πρόταση στα όργανά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να απευθύνουν «ανοιχτή επιστολή» συνεργασίας στο κίνημα και στις εκλογές σε ΚΚΕ, ΛΑ.Ε. και όλες τις δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς. Το κείμενό της αναφέρει:

«Για χιλιάδες αγωνιστές/τριες, τον κόσμο της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος, τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών βάζουν επί τάπητος το ερώτημα αν έχουμε τη δύναμη να συγκρουστούμε νικηφόρα με την προοπτική επιστροφής των μνημονιακών ζόμπι της Ν.Δ. στην κυβέρνηση και τη συνέχιση και κλιμάκωση των αντεργατικών επιθέσεων που θα σηματοδοτήσει.

Είναι προφανές ότι αυτό το καθήκον δεν μπορεί να το φέρει σε πέρας ο ΣΥΡΙΖΑ, όση κούφια αντιδεξιά ρητορεία κι αν προσπαθεί να επιστρατεύσει. Με τη δεξιά πολιτική που ακολούθησε, την πολιτική υποταγής στα μνημόνια και την άρχουσα τάξη, τη σύμπλευση με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, τη συνέχιση των ρατσιστικών επιθέσεων, έστρωσε το χαλί στη Ν.Δ.

Ομως, βαθιά πεποίθησή μας είναι ότι το εργατικό κίνημα, η νεολαία, οι δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς έχουν τη δύναμη να συγκρουστούν και να ανατρέψουν κάθε δεξιά αντεργατική πολιτική. Προωθώντας τη συνεργασία και οργανώνοντας την κοινή δράση μέσα στο κίνημα για την κλιμάκωση των αγώνων, για να ξηλώσουμε την κληρονομιά των μνημονίων, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, τις περικοπές, τις επιθέσεις στον συνδικαλισμό.

Για να κλιμακώσουμε την πάλη ενάντια στην Ακροδεξιά και τους φασίστες, ενάντια στον ρατσισμό και υπέρ των προσφύγων και των μεταναστών. Για να δώσουμε μαζί τη μάχη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις επιδιώξεις του ελληνικού κεφαλαίου σε Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο, τον αντιδραστικό άξονα της κυβέρνησης με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, από διεθνιστικές, ταξικές θέσεις.

Η προοπτική αυτών των αγώνων δεν μπορεί να είναι άλλη από εκείνη της συνολικής σύγκρουσης και ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, το πέρασμα του ελέγχου της οικονομίας στα χέρια του κόσμου της δουλειάς που παράγει τον πλούτο. Η εμπειρία της τετραετίας του ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε περίτρανα πόσο αδιέξοδος είναι ο δρόμος της διαχείρισης αυτού του συστήματος.

Πιστεύουμε ότι, στην παραπάνω βάση, μια συνεργασία των δυνάμεων της μαχόμενης Αριστεράς μπορεί να εκφραστεί και μπροστά στις εκλογές της 7 Ιούλη. Μπορεί να επιδράσει αποφασιστικά στις πολιτικές εξελίξεις, συσπειρώνοντας όλον τον μαχόμενο κόσμο του κινήματος και της Αριστεράς που έχει προδώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, να γεμίσει ενθουσιασμό και αυτοπεποίθηση χιλιάδες αγωνίστριες και αγωνιστές σε χώρους δουλειάς, σπουδών και γειτονιές για τις σκληρές ταξικές αναμετρήσεις που έρχονται, όποιος κι αν ο νικητής των εκλογών της 7 του Ιούλη. Για να συγκροτήσουμε το νικηφόρο εργατικό κίνημα που τόσο χρειαζόμαστε!»

Αυτή η πρόταση επικοινωνεί με τις ανησυχίες του κόσμου της Αριστεράς, αλλά οι απαντήσεις που ήρθαν από την ηγεσία της ΛΑ.Ε. είναι πίσω από τις απαιτήσεις. Η ανακοίνωση του Πολιτικού Συμβουλίου της, που συνεδρίασε στις 9/6, δεν αναφέρεται καν στην κίνηση Λαφαζάνη να δηλώσει παραίτηση απαιτώντας στροφή στον «πατριωτικό χώρο» και κάνοντας επίθεση στον… «δογματισμό» και τις «αγκυλώσεις» όσων αναζητούν αριστερές συνεργασίες. Ο κόσμος της Αριστεράς έχει διέξοδο, να στηρίξει αυτή την ενωτική πρόταση, να συσπειρωθεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην προοπτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής.

* μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών