ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ επιδίδονται σε αλληλοκατηγορίες για το ποιός είναι χειρότερος από τον άλλον. Τι καλούμαστε λοιπόν να διαλέξουμε στις 7 Ιούλη; Τίθεται αλήθεια ως ερώτημα η επιλογή της πολιτικής που θα ασκηθεί ή μήπως απλά αυτό της κυβέρνησης που θα διαχειριστεί μια λίγο ως πολύ δεδομένη πολιτική;
Τα δύο κόμματα επιχειρούν να στριμώξουν τον κόσμο αποκλειστικά στο δεύτερο, αποκρύπτοντας την ουσιαστική συμφωνία στα “χοντρά γράμματα” της πολιτικής που θα εφαρμοστεί, όποιος και αν βγεί.
Πρώτο, η ελληνική κοινωνία έχει κυριολεκτικά γονατίσει πληρώνοντας τις δόσεις ενός ληστρικού, άδικου, ιμπεριαλιστικού χρέους, κατά βάση προς την ΕΕ και τον ESM. Πρόκειται για το κόστος της υποταγής στους δανειστές και της μη ρήξης με την ευρωζώνη και το πλαίσιο με το οποίο συμφωνούν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερο, το Πρόγραμμα Σταθερότητας που υπέβαλε στην ΕΕ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μόλις πριν 1,5 μήνα, ορίζει τους βασικούς μεσομακροπρόθεσμους στόχους/δεσμεύσεις της πολιτικής που θα εφαρμοστεί με την οποία συμφωνεί η ΝΔ, ανεξάρτητα από το ποιά θα είναι η κυβέρνηση, εώς και το 2022 στο οποίο περιλαμβάνονται θηριώδη αιματηρά πλεονάσματα. Για να βγούν αυτά τα πλεονάσματα είναι κοστολογημένη με ανατριχιαστική λεπτομέρεια η κοινωνική γενοκτονία, με μεγάλη αύξηση εσόδων που θα προέλθει απο φοροληστεία των εργατικών στρωμάτων, μιας και οι φόροι των επιχειρήσεων θα μειωθούν, αλλά και μεγάλη μείωση δαπανων για τις κοινωνικές παροχές (παιδεία, υγεία, κοινωνική προστασία, συντάξεις κλπ).
Τρίτο, οι ιδιωτικοποιήσεις είναι πολύ υψηλά στην ατζέντα των μηχανισμών επιβολής των πολιτικών του ευρωπαϊκού και εγχώριου κεφαλαίου στην Ελλάδα. Όποια κυβέρνηση και αν εκλεγεί θα λειτουργεί ως “μεσάζοντας” επιχειρηματικών συμφερόντων και ως γνωστόν όπου υπάρχουν μεσάζοντες υπάρχει και μαύρο πολιτικό χρήμα.
Τέταρτο, η επόμενη κυβέρνηση θα διαχειριστεί ένα συμφωνημένο πλαίσιο συμφωνίας και συμμαχίας θανάτου με ΗΠΑ και Ισραήλ, στην οποία σημαντική πλευρά είναι η εκχώρηση της λεηλασίας της ελεύθερης θάλασσας και γης στις πολυεθνικές εξόρυξης υδρογονανθράκων. Παίζουν με τη φωτιά του πολέμου, αλλά και της περιβαλλοντικής καταστροφής, φωνάζοντας για “κυριαρχικά δικαιώματα” στις ΑΟΖ. Στο πλαίσιο αυτό αναπτύσσονται εξοπλιστικά προγράμματα μαμούθ και αυξάνονται οι πολεμικές δαπάνες.
Εξαιτίας των παραπάνω, είναι βέβαιο οτι η επόμενη κυβέρνηση που θα εκλεγεί θα είναι ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ απο τη σημερινή, ανεξάρτητα απο το αν θα είναι της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ζήτημα επομένως δεν είναι να διαλέξουμε ποια ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ εκδοχή κυβέρνησης θα παίζει το ρόλο του δήμιου για τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα και του μεσάζοντα των επιχειρηματικών συμφερόντων και της ΕΕ, αλλά, αντίθετα, αν την επόμενη μέρα θα υπάρχει μαχητική αντιπολίτευση και ανατρεπτική αριστερά που να μπορεί να την εμπνεύσει.

ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ-ΡΗΞΗ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Πρώτον, με πρόγραμμα που θα αρνείται το προκαθορισμένο πλαίσιο, της φυλακής ως το 2060 που θέτουν οι συμφωνίες των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με αποπληρωμή του χρέους, τη σταθεροποίηση των μνημονιακών μέτρων, τη διάλυση εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων, τη μαζική ανεργία ή την ελαστική και επισφαλή εργασία. Πολιτική απειθαρχία, με αιχμή την ανατροπή των αιματηρών πλεονασμάτων και την άρνηση όλων των σχετικων δεσμεύσεων. Αυξήσεις μισθών, επιδόματα ανεργίας, συντάξεων. Προσλήψεις σε παιδεία, υγεία, κοινωνικές υπηρεσίες δήμων και περιφερειών και άλλους κοινωνικούς τομείς. Μείωση των ωρών εργασίας, δουλειά για όλους με όλα τα δικαιώματα και εθνικοποιήσεις με εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά, με μάχη κατά των ιδιωτικοποιήσεων. Προστασία της λαϊκής κατοικίας και συλλογικής κοινωνικής ζωής, ενάντια στους πλειστηριασμούς και την εμπορευματοποίηση των πάντων στις πόλεις μας και την ύπαιθρο. Διαγραφή των χρεών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων προς τράπεζες, κράτος (εφορία, ασφαλιστικά ταμεία), εταιρείες ρεύματος και νερού. Να πληρώσουν οι μεγαλοοφειλέτες για τα δανεικά και αγύριστα από τις τράπεζες και για την κατάχρηση του δημόσιου χρήματος. Τέρμα στις κατασχέσεις από λογαριασμούς και στους πλειστηριασμούς των λαϊκών νοικοκυριών.

Δεύτερο, με πρόγραμμα και γραμμή ρήξης με την “κανονικότητα τους” με κεντρικούς στόχους όπως:

Έξοδος από την ΕΕ και την ευρωζώνη. Λαϊκή κυριαρχία, με απειθαρχία στην άθλια επιτροπεία της ΕΕ.

Στάση πληρωμών, άρνηση και διαγραφή του δημόσιου εξωτερικού χρέους προς ESM, ΕΚΤ, ΔΝΤ κλπ. Να σταματήσει η ενίσχυση των τραπεζών με το δημόσιο χρήμα. Να απαλλοτριωθεί ο πλούτος της ολιγαρχίας. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας. Κατάργηση του Υπερταμείου

Τρίτο, με πρόγραμμα με όρους διεθνισμού και συνεργασίας των λαών. Έξοδο από το ΝΑΤΟ, πάλη κατά του εθνικισμού, των παρεμβάσεων της ελληνικής ολιγαρχίας και του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, πάλη ενάντια στην ελληνοτουρκική τυχοδιωκτική διαμάχη για ΑΟΖ και οικοπεδοποίηση της θάλασσας και τα παιχνίδια με τα 12 μίλια.
Τέταρτο, με αγώνες που θα οδηγούν στη σύγκρουση με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που θα ανοίγουν το δρόμο για τη δημιουργία οργάνων επιβολής της λαϊκής θέλησης. Καμία κυβέρνηση που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της ΕΕ δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα μας.
Πέμπτο, με όρους στρατηγικούς, συνολικής διεξόδου σε σοσιαλιστική/κομμουνιστική κατεύθυνση, δηλαδή για: ειρήνη αντί του πολέμου, δημοκρατία αντι του “κράτους διαρκούς έκτακτης ανάγκης”, εργασία για όλους με όλα τα δικαιώματα αντι της ανεργίας και της ανασφάλειας, δημόσιο κοινωνικό όφελος αντι του ατομικού κέρδους, γενικευμένη κοινοκτημοσύνη αντι της απληστίας της ατομικής ιδιοκτησίας, συλλογικό κοινωνικό πολιτισμό αντι του ατομικού καταναλωτισμού, οικολογική ισορροπία και προστασία της βιόσφαιρας αντι του βιασμού του περιβάλλοντος και της κλιματικής αλλαγής, ισοτιμία των δύο φύλων και χειραφέτηση της γυναίκας αντι για αναπαραγωγή ρόλων που υποβαθμίζουν τη θέση της, απελευθέρωση του χρόνου προς όφελος της δημιουργικότητας και της ελεύθερης κοινωνικής προσφοράς αντι της υποταγής σε μια αποξενωμένη και αυταρχική εργασία ή την ανεργία.

Με ένα πρόγραμμα και ένα ισχυρό ρεύμα αντικαπιταλιστικής αριστεράς παντού.

Ο λαός έχει δείξει ότι θέλει και μπορεί να κάνει τη ρήξη. Η υποταγή στην ΕΕ, στους δανειστές, αλλά και στο ΝΑΤΟ και στην ελληνική ολιγαρχία ήταν επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και όχι του λαού.
Μαύρο στο ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση του για τοα μνημόνια που μας φόρτωσε, για την ταπείνωση και την υποταγή, για τον διασυρμό της αριστεράς. Η μόνη σχέση που έχει με αυτήν, είναι η ζημιά που της προκαλεί.
Μαύρο στη ΝΔ που ετοιμάζεται να συνεχίσει την πολιυική της τωρινής κυβέρνησης και να δώσει τα πάντα στο κεφάλαιο, στους εργοδότες και τα αφεντικά της ΕΕ
Κόκκινη κάρτα στους φασίστες και στον εθνικισμό!

7 Ιούλη στηρίζουμε-ψηφίζουμε
ΑΝΤΑΡΣΥΑ