Μπροστά στις εκλογές της 7 Ιούλη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει πολλούς λόγους να ζητήσει ψήφο μαχητικής ενίσχυσης από τον κόσμο της αριστεράς και του κινήματος, τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τη νεολαία. Να ταράξει τα νερά (και όχι απλά να έχει μια τυπική συμμετοχή, “για τη φανέλα”), μέσα στο εντελώς άνευρο και μονότονο κλίμα της προεκλογικής περιόδου. Ένα κλίμα που δεν ταιριάζει καθόλου με τις αναταράξεις που θα δημιουργήσει η δρομολογημένη κλιμάκωση της επίθεσης την επόμενη μέρα, άσχετα από τον κυβερνητικό διαχειριστή.

Ξεχωρίζουμε:

1) Για να δοθεί ισχυρό χτύπημα στο ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά. Στις ευρωεκλογές, αυτό δεν έγινε εφικτό, γιατί εκτός των άλλων, κόσμος της λαϊκής, αριστερής βάσης είτε απείχε, είτε έδωσε με εντελώς κρύα καρδιά μια τελευταία ευκαιρία στο ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί στοιχειωδώς υπέρ των εργαζομένων. Και ο Τσίπρας όχι μόνο δεν (ξανα)πήρε το “μήνυμα” αλλά (ξανα)απάντησε περιφρονητικά στους ψηφοφόρους του με το πρόγραμμα των 12 σημείων:

“Σας έχω για ζητιάνους. Το μόνο που σας τάζω είναι παιδικούς σταθμούς, πλήρεις φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο για να σας δώσουν οι καπιταλιστές καμιά δουλειά, αυξήσεις 60 ευρώ (και με δόσεις) στον κατώτερο μισθό τα επόμενα 4 χρόνια και προσλήψεις χαμηλόμισθων συμβασιούχων – ομήρων σε Υγεία και Παιδεία”.

2) Για να δοθεί ισχυρό χτύπημα-προειδοποίηση στη ΝΔ από τα αριστερά. Ότι πλέον απέναντι της δεν θα έχει τη σκιά μιας ψευτοαριστεράς του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των μνημονίων, αλλά μια αριστερά αντικαπιταλιστική, που ζητάει όλο το καρβέλι και όχι τα ψίχουλα. Που στέκεται απέναντι και στα ίσα στον κεντρικό προγραμματικό της λόγο και στον βαθύτερο αξιακό της πυρήνα. Ενάντια στον εθνικισμό, την ανάπτυξη των κερδών, την ιδιοκτησία του κεφαλαίου και των τραπεζών, την πολεμοκαπηλεία του ιμπεριαλισμού και της εγχώριας αστικής τάξης, την ΕΕ, τα ματωμένα πλεονάσματα, την αξιολόγηση στην εργασία.

3)  Για να δοθεί ισχυρό μήνυμα-προειδοποίηση στο κεφάλαιο και τους επίδοξους νεο – επενδυτές. Ότι συγκρούονται δύο κόσμοι και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα κάνει το παν για να οξύνει αυτή τη σύγκρουση. Ο κόσμος του πλούτου και του πολυεθνικού κεφαλαίου που έχει ξεσαλώσει και απαιτεί (και συνήθως παίρνει) τα πάντα, είτε με ΝΔ-ΚΙΝΑΛ είτε με ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν πρόκειται να καλοπεράσει μετά τις 8 Ιούλη: οι ωμές προγραμματικές εξαγγελίες για δουλειά την Κυριακή, 7ήμερη εργασία χωρίς όρια, φορολογική ασυλία («κίνητρα ανάπτυξης») στους επιχειρηματίες, εργολαβίες και συμπράξεις για τα φιλέτα του δημοσίου, ιδιωτικοποιήσεις, καρατόμηση των δημόσιων δαπανών, εργοδοτική τρομοκρατία, θα βρουν απέναντί τους έναν οδοστρωτήρα κινηματικής και πολιτικής ΑΝΤΑΡΣίας από μια αριστερά που δε θα συμβιβάζεται με τα “συμφωνηθέντα”.

4) Για να δοθεί ισχυρό μήνυμα-προειδοποίηση στους πολεμοκάπηλους του ΝΑΤΟ και τους κοινωνικούς σφαγείς της Ε.Ε. Για να εκφραστεί ένα ισχυρό Όχι στους εξοπλισμούς, για την υπεράσπιση της ειρήνης, ενάντια στην πολεμική εκστρατεία του κεφαλαίου. Για τη διάλυση του αντιδραστικού άξονα Ελλάδας – Ισραήλ – Αιγύπτου – Κύπρου. Οι λαοί δεν έχουν λόγο να πολεμήσουν, σε ένα πόλεμο για τα «δικαιώματα» εξόρυξης υδρογονανθράκων στις ΑΟΖ της οικολογικής καταστροφής.

Μήνυμα ελπίδας

5) Για να δοθεί μήνυμα ελπίδας στον  κόσμο της φτωχολογιάς, της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Καταδικάζοντας τον “προδότη” των αριστερών ιδεών ΣΥΡΙΖΑ, που κήρυσσε την “ανένδοτη” ηττοπάθεια στο λαό, το δεν “μπορούμε γιατί μας βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο”, το win-win του Βαρουφάκη. Με την ενίσχυση εκείνης της Αριστεράς που μπορεί να εμπνεύσει μια εργατική λαϊκή αντεπίθεση και να σχεδιάσει ξανά μια πορεία ρήξης και αντικαπιταλιστικής ανατροπής.

6) Για να υπάρχει μια όχι όποια κι όποια αντιπολίτευση (για τέτοια μιλούν πολλοί). Αλλά μια αντιπολίτευση με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και τακτική. Που δεν θα διστάζει να προβάλει τα αιτήματα για μόνιμη δουλειά, αυξήσεις μισθών, μείωση του χρόνου εργασίας, προστασία της λαϊκής κατοικίας. Αλλά και να εμψυχώνει την πάλη για εθνικοποιήσεις των τραπεζών και όλων των στρατηγικών μονάδων χωρίς αποζημίωση, κατάργηση του Υπερταμείου, διαγραφή των χρεών των φτωχών προς τράπεζες, εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, εταιρείες ρεύματος. Για ανατροπή της ΚΑΠ και κατάργηση του «Μητρώου Αγροτών», πλήρη διαγραφή του δημόσιου χρέους, κατάργηση των 714 μνημονιακών, εφαρμοστικών νόμων. Για την έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ.

Που δεν θα βάζει το κίνημα να στηρίζει κοινοβουλευτικές επερωτήσεις στη Βουλή όπως κάνει το ΚΚΕ, αλλά θα ανατρέπει νόμους, θα “βγάζει” τους βουλευτές στους δρόμους, στους θεσμούς του κινήματος και της ανατρεπτικής δράσης.

7) Για να δοθεί οριστική κόκκινη κάρτα στους φασίστες της ΧΑ και τους συνοδοιπόρους της!

8) Για να δοθεί ισχυρό μήνυμα υπέρβασης της ρεφορμιστικής αριστεράς, που ευθύνεται κατά πολύ για το σημερινό συσχετισμό και την αποσυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Μια αριστερά που ονειρεύεται ακόμα είτε τον «καλό ΣΥΡΙΖΑ» του 2012 (ή/και της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ του 2015) είτε το «καλό ΚΚΕ» του μεσοπολέμου.  Μια αριστερά, όπως η ΛΑΕ, που συνεχίζει να ακολουθεί τη ρητορική περί «εθνικής κυριαρχίας», αθωώνοντας τις επιθετικές επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης, αναπαράγοντας τη θεωρία της διαρκώς «αμυνόμενης χώρας». Μια αριστερά που συνεχίζει να ονειρεύεται δίκαιη καπιταλιστική ανάπτυξη και μια δήθεν ουδέτερη «παραγωγική ανασυγκρότηση», αρνούμενη να θέσει πρόγραμμα άμεσης αντιμνημονιακής, αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Μια αριστερά – όπως το ΚΚΕ - του ακολουθητισμού στη ΓΣΕΕ και τον υποταγμένο συνδικαλισμό, που δεν ανοίγει δρόμους ανεξάρτητου κέντρου αγώνα στη βάση των πρωτοβάθμιων σωματείων, των συντονιστικών τους και των συνελεύσεων. Ένα ΚΚΕ, που δεν λέει τίποτα κομμουνιστικό που να δικαιώνει τον τίτλο του: Περισσεύουν τα απολίτικα καλέσματα “κάνε τη διαφορά” και “κόμμα δύναμη” αλλά όχι για το Νέο Σικάγο της εποχής μας, ως απάντηση στο 7ήμερο – 12ωρο, στο «ήλιο με ήλιο» του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και του οδοστρωτήρα Μητσοτάκη.

9) Για την Αντικαπιταλιστική Αριστερά της επόμενης μέρας που πρέπει να τοποθετηθεί ευθέως για:

-Την απόλυτη προτεραιότητα των αναγκών-δικαιωμάτων των εργαζομένων. Όχι για «να βοηθήσουμε να έρθουν επενδύσεις, ανάπτυξη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων για να πάρουν κάτι και οι εργαζόμενοι», αλλά για «να πάρουμε από τα κέρδη και το πλούτο που παράγουμε, για να τα βάλουμε με την ιδιοκτησία και την εξουσία του κεφαλαίου».

-Την κάθετη αντιπαλότητα στο νέο αστικό δικομματισμό ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα ποιος είναι κυβέρνηση και ποιος αξιωματική αντιπολίτευση. Ενάντια σε κάθε λογική ένταξης του ΣΥΡΙΖΑ στην Αριστερά, στους "1ους ή τους 2ους γύρους", μέσω «ενιαίου» μετώπου μαζί του.

-Την ανυποχώρητη αντίσταση στον εθνικισμό, ρατσισμό, φασισμό και τα επικίνδυνα επιθετικά σχέδια του ιμπεριαλισμού και του ελληνικού κεφαλαίου. Από τη σκοπιά του διεθνισμού και της ενιαίας μάχης των λαών απέναντι στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, τον εργασιακό μεσαίωνα, την προσφυγιά και τους πολέμους, την περιβαλλοντική καταστροφή του πλανήτη.

-Τον επαναστατικό στόχο και την κομμουνιστική στρατηγική.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βάζει μπροστά τη βασική προγραμματική της επαγγελία, τη συμβολή της στον αντικαπιταλιστικό πόλο που έχει ανάγκη η εποχή μας. Δεν θα γίνει δωρητής σώματος στη ρεφορμιστική αριστερά και τα μπαγιάτικα σχέδια για παναριστερή αντιπολίτευση (και στη συνέχεια κυβέρνηση) αλά 1989 ή 2012. Σε αυτή τη μάχη, οι αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, εντός και εκτός ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα είναι ενεργοί πρωταγωνιστές.