Κοινωνικός πόλεμος

Γιώργος Παυλόπουλος

Επιτελική κυβέρνηση και κράτος, για την διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και την καταστολή των αντιδράσεων

Η πραγματοποίηση κάποιας ασήμαντης συγκέντρωσης από μερικές δεκάδες κατοίκους ή «κατοίκους» των Εξαρχείων, με αίτημα να καταργηθεί εδώ και τώρα το άσυλο για να σταματήσουν τα «αίσχη» γύρω από το Πολυτεχνείο, θα βρισκόταν, αναμφίβολα, στα πρώτα θέματα των δελτίων ειδήσεων καναλιών και ραδιοφωνικών σταθμών. Την περασμένη Τρίτη, ωστόσο, ούτε τα ιδιωτικά Μέσα ούτε και η (υπαγόμενη πλέον απευθείας στον πρωθυπουργό) ΕΡΤ βρήκαν έστω και ένα λεπτό για να αφιερώσουν στην μαζική και μαχητική πορεία που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, με συμμετοχή χιλιάδων νέων, φοιτητών και εργαζομένων, για την υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Η εικόνα αυτή, φυσικά, δεν είναι τυχαία. Όπως το ίδιο ισχύει για τη σχεδιασμένη και προκλητική διαστρέβλωση των γεγονότων – από κυβέρνηση, αστυνομία και ΜΜΕ – σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις το τελευταίο διάστημα, όταν οι θύτες βαφτίστηκαν θύματα και εκείνοι που έφαγαν άγριο ξύλο και χημικά φωτογραφήθηκαν ως τρομοκράτες: Την πρώτη φορά στην πορεία διαμαρτυρίας για τη βραχυχρόνια μίσθωση και το δικαίωμα στην αξιοπρεπή κατοικία και στέγαση και την δεύτερη στη συγκέντρωση έξω από τη γερμανική πρεσβεία, από Τούρκους, Κούρδους και Έλληνες αγωνιστές.

Τα ίδια και χειρότερα θα συμβαίνουν από εδώ και στο εξής σε κάθε ανάλογη περίπτωση. Πιθανότατα δε και στη διάρκεια της ΔΕΘ, στις αρχές του Σεπτέμβρη, όπου θα υπάρξει (πλην εκπλήξεως, φυσικά…) η πρώτη μεγάλη και δημόσια πολιτική αναμέτρηση με τη νέα κυβέρνηση και τα σιδερόφραχτα τάγματα ασφαλείας της.

Ετοιμάζεται η τελική επίθεση, πάνω στο έδαφος που προετοίμασε η προηγούμενη κυβέρνηση

Όλα αυτά διότι έχουμε πόλεμο και ο απλός λαός δεν πρέπει με κανένα τρόπο να μαθαίνει την αλήθεια, να σκέφτεται και να αντιστέκεται. Ένα πόλεμο πιο βαθιά ταξικό παρά ποτέ, με ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά, που εξαπολύεται πάνω στο καμμένο έδαφος που άφησε η πολεμική μηχανή της απελθούσας κυβέρνησης. Αυτής που πρώτα εξαπάτησε ξεδιάντροπα την κοινωνία, μετά την πλήγωσε και τη φόβισε με τις αλλεπάλληλες ομοβροντίες εναντίον της και στο τέλος την «ζάλισε» με τα… παραισθησιογόνα της αριστερής ευαισθησίας, της δήθεν δίκαιης κατανομής της φτώχειας, καθώς και των σκανδάλων και του μπαμπούλα της Δεξιάς.

Της Δεξιάς που η ίδια έφερε, χαρίζοντάς της ένα γεμάτο οπλοστάσιο. Αυτό με το οποίο τώρα η ΝΔ ετοιμάζεται να εξαπολύσει την τελική επίθεση, την οποία χαιρετίζει εκ των προτέρων και θερμά ο πιο άμεσα ενδιαφερόμενος – ο ΣΕΒ: «Τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης είναι ιδιαίτερα θετικά όσον αφορά στην ετοιμότητα διακυβέρνησης, στο κυβερνητικό σχήμα που συνθέτει τολμηρά την πολιτική εμπειρία με την τεχνοκρατική γνώση, στη σαφήνεια των προγραμματικών δηλώσεων και στην εστίαση στο αποτέλεσμα», δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρός του, Θ. Φέσσας. Τι παραπάνω, δηλαδή, να πει για να εκδηλώσει τη χαρά του; Προφανώς τίποτα – εκτός από το να φροντίσει να μην αφήσει παραπονεμένους τους προηγούμενους, δημιουργώντας την λαθεμένη εντύπωση πως δεν έκαναν τίποτα σωστό. «Κατά τους τελευταίους 12 μήνες – πρόσθεσε – σε σύνολο 280 νομοθετικών διατάξεων συναφούς περιεχομένου με θέματα που ασχολείται ο ΣΕΒ, το 60% ήταν, μερικώς ή ολικώς, σύμφωνες με τις θέσεις μας». Μπράβο Αλέξη και αβάντι Κυριάκο!

Σε αυτόν τον καμβά, τα πρώτα τρία νομοσχέδια-καρμανιόλες έχουν πάρει τον δρόμο τους: Το ένα για την οργάνωση του κράτους – δηλαδή, για την αναδιοργάνωση του κεντρικού επιτελείου που θα συντονίσει την επίθεση, περιορίζοντας την θεσμική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα όπου ακόμη επιτρεπόταν, όπως στα δημοτικά συμβούλια. Το δεύτερο για την κατάργηση του ασύλου και το συνολικό πλαίσιο της καταστολής – με άλλα λόγια, για να λυθούν τα χέρια των κρατικών μηχανισμών και να διασφαλιστεί το ακαταδίωκτό τους. Και το τρίτο για τη φορολογία – ούτως ειπείν, το «τυράκι» προς τους νοικοκυραίους, ώστε να καθίσουν στα αυγά τους και να απολαύσουν το θέαμα και μαζί ένα ακόμη δώρο προς τα υψηλά εισοδήματα.

Ταυτόχρονα με τα παραπάνω, οι μεγαλοεπιχειρηματίες μπαινοβγαίνουν με πυρετώδη ρυθμό στα υπουργικά γραφεία και το Μαξίμου, που έχει μετατραπεί σε κέντρο επιχειρήσεων, για να διασφαλίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο από την πίτα από τις ιδιωτικοποιήσεις και τα μεγάλα έργα, αλλά και να δουν τα συμφέροντά τους να προωθούνται πιο γρήγορα – στο Ελληνικό, τη ΔΕΗ και την ενέργεια, τις Σκουριές. Αυτή τη φορά, βεβαίως, η σειρά είναι διαφορετική, καθώς πλέον προηγούνται άλλοι, έχοντας αφήσει στην απέξω τους εκλεκτούς συνομιλητές και συνδαιτημόνες του συριζαίικου γκουβέρνου. Η ουσία, όμως, μένει ίδια και απαράλλαχτη, όπως και το ζητούμενο: Πιο πολλές επενδύσεις, πιο μικρό κόστος εργασίας, πιο πολλά κέρδη, πιο ευρεία και ανεμπόδιστη εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού πλούτου.

Όσο για τη γαρνιτούρα στο πάρτι που στήνεται, είναι η… σάλτσα του άφθονου φθηνού χρήματος που θα εισρεύσει και στην Ελλάδα, μιας και η ΕΚΤ φέρεται έτοιμη να ξανατυπώσει χρήμα (μιας και τα 2,6 τρις. του προηγούμενου γύρου αποδείχθηκαν ανεπαρκή). Χαρές και πανηγύρια για το κεφάλαιο – και νέα βάρη για τον λαό, μιας και αυτός τελικά θα κληθεί να πληρώσει, όταν έρθει η στιγμή, τον νέο γύρο δανεισμού και εύκολης κερδοφορίας, όπως συμβαίνει ήδη στη Γαλλία, την Ιταλία και άλλες χώρες που επωφελήθηκαν από την «ποσοτική χαλάρωση» του Ντράγκι.

Απέναντι σε αυτή την άμεση απειλή σύνθλιψης του κόσμου της εργασίας στις μυλόπετρες των σχεδίων του ελληνικού κεφαλαίου, της κυβέρνησής του και των εφεδρειών του, δεν υπάρχει κάποιο προφανές αντίπαλο δέος, μιας και το κίνημα βρίσκεται σε ύφεση και η μαχόμενη Αριστερά σε κρίση. Υπό αυτή την έννοια, το κεφάλαιο μπορεί να φωνάξει «ως εδώ, όλα καλά». Μέχρι να ακούσει, για μια στιγμή, τον κρότο της πρόσκρουσης…

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 28.8.2019

http://prin.gr/?p=26900