Γιάννης Ελαφρός

«Καμία διαμάχη στην Ευρώπη δεν είναι τόσο περίπλοκη όσο αυτή ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία και πουθενά στην ήπειρό μας δεν είναι ο κίνδυνος μιας στρατιωτικής σύρραξης μεγαλύτερος από ό,τι στο Αιγαίο», έγραφε προ ημερών η Handelsblatt (η μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας). Είναι φανερό πως βαδίζουμε για θερμό καλοκαίρι με ένα εκρηκτικό κουβάρι αντιθέσεων σε ολόκληρη την περιοχή. Η κατάσταση επιφυλακής, στην οποία μπήκαν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, είχε χαλαρώσει από την Πέμπτη, αλλά δεν έχει λήξει, καθώς οι συγκεντρώσεις του τουρκικού στόλου παραμένουν και η NAVTEX της Άγκυρας διαρκεί έως τις 2 Αυγούστου. Επιπλέον, η Τουρκία εξέδωσε νέα NAVTEX για ασκήσεις με πυραύλους σε κοντινή περιοχή για τις 18 Αυγούστου. Χαρακτηριστικά του κλίματος εθνικιστικής υστερίας που καλλιεργείται μεθοδικά από τις κυβερνήσεις και τους κυρίαρχους ιδεολογικο-πολιτικούς μηχανισμούς και στις δύο χώρες είναι όσα έγιναν χθες, με την πρώτη μουσουλμανική προσευχή στην Αγία Σοφία με τον Ερντογάν σε ρόλο Πορθητή και τις ανάλογες αντιδράσεις στην Ελλάδα, που μόνο που δεν κήρυξε εθνικό πένθος!

Η Τουρκία, που σε αυτήν τη φάση έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, δείχνει να επείγεται για μια συνολική διευθέτηση, καθώς έχει απλώσει πολύ τα πόδια της, από τη Συρία μέχρι τη Λιβύη, όπου μια πιθανή επίθεση στη Σύρτη των υποστηριζόμενων από την Άγκυρα δυνάμεων του Σάρατζ μπορεί να οδηγήσει σε γενικότερη ανάφλεξη. Επίσης, ο Ερντογάν θέλει να ανακόψει (ή να περιορίσει) τις διαπραγματεύσεις Ελλάδας-Αιγύπτου για την οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ τους, κίνηση που μπαίνει σφήνα στο τουρκολυβικό σύμφωνο. Ακόμα, θεωρεί πως με τις ΗΠΑ σε προεκλογική περίοδο (προεδρικές 3 Νοεμβρίου) και τη γραφειοκρατία τους σε μεγάλη σύγχυση, μπορεί να κινηθεί πιο απρόβλεπτα, έχοντας οικοδομήσει απευθείας σχέσεις με τον Τραμπ. Όλα αυτά, μόνο επανάπαυση δεν προκαλούν…

Τι προκαλεί την όξυνση ειδικά του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού; Βλέποντας στον χάρτη το σημείο της αντιπαράθεσης (110 μίλια νοτίως του Καστελόριζου κι ακόμα περισσότερο ανατολικά της Κρήτης) γίνεται φανερό πως δεν πρόκειται για το «Καστελόριζο» ή για την «εδαφική ακεραιότητα» και την υπεράσπιση των συνόρων, αλλά για την επιδίωξη της Ελλάδας και της Τουρκίας να κατοχυρώσουν στη δική τους μελλοντική ΑΟΖ διεθνή ύδατα. Πρόκειται για κρίσιμο σημείο, καθώς, σύμφωνα με την προσέγγιση του ελληνικού κράτους, το Καστελόριζο (ένα νησί 10 τετραγωνικών χιλιομέτρων, σε απόσταση 2-3 χιλιομέτρων από τα τουρκικά παράλια) έχει πλήρη επήρεια στη χάραξη ΑΟΖ και έτσι στο σημείο εκείνο μπορούν να συναντηθούν οι ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου, αφήνοντας στα ρηχά την Τουρκία. Στη βάση αυτής της λογικής σχεδιάστηκε και ο αγωγός East Med (αποκλείοντας την Τουρκία). Για να σπάσει αυτή τη συνέχεια των ΑΟΖ συντάχθηκε το τουρκολιβυκό σύμφωνο και συνεχίζεται το γαϊτανάκι. Άρα στόχος και των δύο αστικών τάξεων (Ελλάδας και Τουρκίας) είναι «ο έλεγχος των πηγών και των δρόμων ενέργειας, γενικότερα ο αναβαθμισμένος γεωστρατηγικός (οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά) ρόλος στη ΝΑ Μεσόγειο. Πρόκειται για επιδίωξη που έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τα συμφέροντα του ελληνικού και τουρκικού κεφαλαίου, των πολυεθνικών της ενέργειας και των ιμπεριαλιστικών συνασπισμών για το πώς θα μοιράσουν την “πίτα” των κερδών. Πρόκειται για στόχους καταστροφικούς για το περιβάλλον και την ειρήνη στην περιοχή», σημειώνει το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση στην ανακοίνωσή του.

ΝΑΡ: «Δεν πολεμάμε για τους Έλληνες και Τούρκους Λάτσηδες, δεν πολεμάμε για EXXON και TOTAL»

Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνα από την παρέμβαση των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακολουθώντας την ίδια γραμμή με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εμβαθύνει στη λογική των συμμαχικών (και στρατιωτικών) αξόνων που όμως μπάζει από παντού. Ο επιθετικός άξονας με Ισραήλ και Αίγυπτο δοκιμάζεται από την προσπάθεια του Τελ Αβίβ να τα ξαναβρεί με την Τουρκία. Μπορεί οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να έχουν δώσει γη και ύδωρ στις ΗΠΑ (προχθές αποβιβάστηκαν χιλιάδες πεζοναύτες στην Αλεξανδρούπολη), αλλά η Ουάσινγκτον καίγεται για το πώς θα κρατήσει την Τουρκία κοντά της και μακριά από τη Ρωσία. Η Γερμανία προσπαθεί να εμφανιστεί ως ο μεγάλος ειρηνοποιός στην περιοχή, προωθώντας μυστικές διαπραγματεύσεις με Αθήνα και Άγκυρα, για τις οποίες τίποτα δεν μαθαίνουμε. Ο «μεγάλος φιλέλληνας» Μακρόν βασικά ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της Γαλλίας στην περιοχή σε κόντρα με την Τουρκία και για να πουλήσει πανάκριβα όπλα στην Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό πως τρεις κρίσιμες μέρες η Γαλλία δεν μίλησε, «χολωμένη» από την οπισθοχώρηση του σχεδίου αγοράς φρεγατών Belharra (μετά από αμερικανικές και γερμανικές πιέσεις)!
Τι δουλειά έχουν οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας με όλα αυτά; Η αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική Αριστερά και στις δύο χώρες οφείλει να σηκώσει εργατική, διεθνιστική, αντιπολεμική σημαία, κόντρα στα καλέσματα για «εθνική ενότητα» από όσους εξαπολύουν φτώχεια, ανεργία και μνημόνια. Όπως τονίζει το ΝΑΡ σήμερα πρέπει να έρθει στο προσκήνιο ο «αγώνας για την ειρήνη των λαών, ενάντια στους ανταγωνισμούς και τα σχέδια κεφαλαίου και ιμπεριαλισμού. Δεν πολεμάμε για τους Έλληνες και Τούρκους Λάτσηδες, δεν πολεμάμε για το αν θα τρυπήσουν η EXXON και η TOTAL! Πολεμάμε για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα και την κοινωνική απελευθέρωση». Διατρανώνοντας: Όχι στις ΑΟΖ και στην οικοπεδοποίηση-καπιταλιστική λεηλασία των θαλασσών. Καμία εξόρυξη στις διεθνείς θάλασσες από Τουρκία, Ελλάδα, πολυεθνικές εξόρυξης. Ανατροπή εξοπλιστικών προγραμμάτων, λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες (παιδεία, υγεία, στέγαση κλπ.). Έξω από το ΝΑΤΟ, απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων. Καμία αλλαγή χερσαίων ή θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Οι φαντάροι δεν είναι αναλώσιμοι. Δικαιώματα και ελεύθερη μετακίνηση των προσφύγων πολέμων και φτώχειας.

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 25.7.2020