Γιώργος Κρεασίδης

Σε απολογισμό του δεύτερου κύματος της πανδημίας, της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής και της δράσης του ΚΚΕ προχωράει η Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος που δημοσιεύτηκε την Πρωτοχρονιά. Κεντρικά σημεία είναι οι εκτιμήσεις για τη διαχείριση της υγειονομικής και κοινωνικής κρίσης σε βάρος των εργαζομένων, σε μια κρίση που εκτιμάται σαν οξύτερη από αυτή του 2008. Γίνεται αναλυτική αναφορά στο «πακέτο ανάκαμψης» και τις επιλογές της ΕΕ και της ΝΔ που καταδεικνύουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα τους, αλλά και την ευρύτερη αστική συναίνεση. Εντύπωση όμως προκαλεί η έλλειψη κάθε κριτικής στις αρνητικές συνέπειες της τηλεκπαίδευσης.

Δεν κρύβεται η αμηχανία για τα ελληνοτουρκικά, καθώς οι αναφορές στον αστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό καταλήγουν τελικά στην τουρκική επιθετικότητα, ως μοναδική απειλή για την ειρήνη. Μένει στο απυρόβλητο η ελληνική άρχουσα τάξη και υποτιμάται η επίδραση αυτής της οπτικής στην ανοχή για την κυβέρνηση.

Επισημαίνεται ότι παρά τη φθορά της κυβέρνησης δεν κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, που μαζί με ΚΙΝΑΛ και Ελληνική Λύση είναι σε φάση στρατηγικής συναίνεσης. Παράλληλα όμως διαπιστώνεται ότι παρά την πολιτική διαφοροποίησή του το ΚΚΕ δεν ενισχύεται, κάτι που αποδίδεται στο δυσμενή κοινωνικό συσχετισμό, αλλά και στην παροχέτευση της λαϊκής δυσαρέσκειας σε σημαντικό βαθμό σε αντιδραστική κατεύθυνση.

Το ΚΚΕ υπερασπίζεται την επιλογή να σπάσει την απαγόρευση στο Πολυτεχνείο, όπως και η μαχόμενη αντικαπιταλιστική Αριστερά. Η εκτενής αναφορά στην επίθεση που δέχτηκε το ΚΚΕ, σε συνδυασμό με τις αντικειμενικές δυσκολίες της δράσης στους εργαζόμενους και τη στάση του εργοδοτικού συνδικαλισμού τύπου ΓΣΕΕ, δίνει την εντύπωση ότι δικαιολογούν την επιλογή για αυστηρά συμβολικές κινητοποιήσεις σωματείων, με μέλη των προεδρείων, χωρίς μαζικό κάλεσμα και κεντρική απεργιακή συγκέντρωση στις 26/11. Την ίδια στιγμή η προσπάθεια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που στήριξε μαζική απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα, αντιμετωπίζεται υποτιμητικά. Εντύπωση προκαλεί η έλλειψη αναφοράς στην 6η Δεκέμβρη. 

Στα κεντρικά σημεία της Απόφασης είναι η υπεράσπιση της κοινής δήλωσης ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΜΕΡΑ25 ενάντια στην απαγόρευση του Πολυτεχνείου που τη συνδέει με τις ιδιαίτερες συνθήκες κι όχι με επιλογές «δημοκρατικού μετώπου» υπό τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως η κοινή δήλωση με το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν καλούσε σε σπάσιμο της απαγόρευσης, σε συνδυασμό με μια λογική συμβολικών παρεμβάσεων του κομματικού δυναμικού χωρίς μαζικό κάλεσμα, καλλιεργεί ένα κλίμα αδυναμίας του κινήματος. Χωρίς πρόταση που θα βγάλει το λαό και τους εργαζόμενους από το ρόλο του θεατή, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να ενσωματώνει με τα «αντιδεξιά μέτωπα». Παρ’ όλα αυτά η Απόφαση δεν δίνει κατεύθυνση για πρόγραμμα δράσης, με συγκεντρώσεις, απεργίες και στόχους πάλης, κάτι που αποτυπώνεται και στη στάση του ΠΑΜΕ στα σωματεία. Περιορίζεται σε στόχους κομματικής ανάπτυξης, ενώ εντύπωση προκαλεί πως οι υπογραφές που μάζεψε το ΚΚΕ στη βάση της αντίθεσης στην κυβερνητική πολιτική και ανεξάρτητα από κομματικές επιλογές, δεν αξιοποιούνται σε λογική συσπείρωσης για μαζική δράση, αλλά για τη στήριξη του ΚΚΕ. Όμως η μαζική κινητοποίηση είναι το ποιοτικό στοιχείο που λείπει για να απεγκλωβιστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια από τα αντιδραστικά σχέδια, που διαπιστώνει η ΚΕ.