Γιώργος Κρεασίδης

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει απέναντί της απλά την κοινωνική δυσαρέσκεια από τη φανερή αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας και τα αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής. Βλέπει ότι συνεχίζονται οι μαζικές κινητοποιήσεις, που έχουν σπάσει στην πράξη το καθεστώς των απαγορεύσεων, έχοντας ξεπεράσει οριστικά τη φάση των συμβολικών μορφών δράσης.

Η δυναμική επανεμφάνιση του φοιτητικού κινήματος, όπως έδειξαν και τα μαζικά πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια προχτές Πέμπτη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όχι μόνο δεν παρουσιάζει σημάδια κάμψης, αλλά θα πλημμυρίσει τους δρόμους και την επόμενη βδομάδα. Στην αιχμή βρίσκεται ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη και η εξαγγελία για εισβολή της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις 15 Απρίλη, αλλά τη νεολαία ξεσηκώνει ευρύτερα το κλείσιμο των σχολών, οι ταξικοί φραγμοί και η εισβολή των επιχειρηματικών συμφερόντων, που επιχειρείται να επιβληθούν με τον κρατικό αυταρχισμό. Στα εκπαιδευτικά σωματεία που σταθερά βρίσκονται στον δρόμο μαζί με τους φοιτητές, το άνοιγμα των σχολείων με τους όρους του Σεπτέμβρη που οδήγησαν στο γρήγορο κλείσιμο σε δυο μήνες, τροφοδοτεί τη συζήτηση για μια πιο μαχητική απάντηση ενάντια στην υπονόμευση του δημόσιου σχολείου και των εργασιακών δικαιωμάτων.

Στις 7 Απρίλη –παγκόσμια μέρα υγείας– είναι το νέο αγωνιστικό ραντεβού των υγειονομικών που δεν μάχονται μόνο στην πρώτη γραμμή ενάντια στον κορονοϊό, αλλά αντιμετωπίζουν και πρωτοφανή αυταρχική επίθεση. Τις τελευταίες μέρες είχαμε την απόλυση του συνδικαλιστή γιατρού Κ. Καταραχιά και τα πρόστιμα σε ειδικευόμενους στον Ευαγγελισμό. Πέρσι 7 Απρίλη το πανελλαδικό κύμα κινητοποιήσεων σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας σε όλη τη χώρα σηματοδότησε το «μένουμε ενεργοί» και στάθηκε αφετηρία των κοινωνικών αγώνων σε συνθήκες καραντίνας. Φέτος μπορεί να είναι ορόσημο στην πάλη για τη δημόσια υγεία. Στις 4 Απρίλη, στις 4 μ.μ., η ΟΕΝΓΕ καλεί σε περικύκλωση του υπουργείου Υγείας.

Παράλληλα, σε 48ωρη απεργία ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης προχωρούν στις 6-7 Απρίλη οι εργαζόμενοι του χώρου με κοινή πρωτοβουλία των δυο ομοσπονδιών ΠΟΠΟΚΠ και ΠΟΣΕ-ΙΚΑ. Ξεχωρίζει το αίτημα για διασφάλιση προσωπικού και όρων εργασίας, ώστε να σταματήσει η σκόπιμη καθυστέρηση των συντάξεων για να έρθει η δήθεν «λύση» της ιδιωτικοποίησης.

Στο μεταξύ, την Πέμπτη πραγματοποιήθηκε σύσκεψη εργατικών σχημάτων, κινήσεων και συλλογικοτήτων με μεγάλη συμμετοχή, όπου αποφασίστηκε μια συνεκτική πρόταση για ένα πρόγραμμα δράσης με σταθμούς τη συμμετοχή στη μέρα δράσης για την υγεία στις 7/4, την πρόταση για πανεργατική απεργία στις 22/4 και την ταξική Πρωτομαγιά με προτεινόμενη απεργία για τις 6 Μάη. Ταυτόχρονα, θα οργανωθεί άμεσα κινητοποίηση για τον τραγικό χαμό των εργολαβικών εργατών της ΔΕΗ τη Δευτέρα (6 μ.μ. Χαλκοκονδύλη 30), μέρα δράσης για την εργασία το Σάββατο 24/4, ενώ θα υπάρξει στήριξη στην προετοιμασία διακλαδικής απεργίας σωματείων τον Μάη. Η δυναμική των κινητοποιήσεων ασφαλώς θα αναμετρηθεί με τον πολύμορφο αυταρχισμό της κυβέρνησης και την προπαγάνδα περί διασποράς του ιού.

Σε αφοπλισμό του κινήματος οδηγεί η συναινετική γραμμή ΣΥΡΙΖΑ

Μπροστά όμως στην άνοιξη των αγώνων, επιστρατεύεται σταδιακά ο ΣΥΡΙΖΑ και η προοπτική της κοινοβουλευτικής εναλλαγής. Το γεγονός ότι κρατήθηκε σε μια αντιπολιτευτική γραμμή σκανδαλολογίας, με συναίνεση σε κρίσιμες επιλογές, φτάνοντας να ζητάει υπουργό Υγείας και αρχηγό αστυνομίας κοινής αποδοχής με τη ΝΔ, δεν εμποδίζει τον ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρεί τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των διαδηλώσεων και της αγανάκτησης. Στοχεύοντας ειδικά στη νεολαία, προβάλει σαν επόμενο βήμα από τη μαζική διαμαρτυρία μια κυβέρνηση με κέντρο τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό ισοδυναμεί με αποκλιμάκωση των αγώνων που έχουν πιέσει την κυβέρνηση, η οποία έχει «μαζέψει» την αστυνομική καταστολή, αλλά και το κυνήγι των προστίμων. Αφήνει μετέωρη και την προσπάθεια να γίνουν συγκεκριμένες και ριζοσπαστικές οι διεκδικήσεις, με στόχο όχι απλά στο «πάγωμα» των μέτρων, αλλά στη ρίζα των αντιλαϊ-
κών επιλογών κυβέρνησης και ΕΕ.

Στον αστερισμό αυτής προοπτικής μπαίνει και το ΜΕΡΑ25. Προτείνει αντιδεξιό μέτωπο με ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, διεκδικώντας ρόλο εγγυητή της συνέπειας ενός ενδεχόμενου κυβερνητικού σχήματος. Με αυτόν τον αέρα επιδιώκει να αποκτήσει ερείσματα στον κόσμο του αγώνα.

Το ΚΚΕ αποστασιοποιείται από αυτές τις κινήσεις, αλλά μένει εγκλωβισμένο σε μια γραμμή χαμηλών προσδοκιών, αντί μιας κατεύθυνσης ανατροπής. Καταλήγει, έτσι, να προτείνει σαν κεντρικό στόχο την ενίσχυσή του, υποβαθμίζοντας τις πραγματικές δυνατότητες που αναδεικνύονται. Η θέση για το ανέφικτο συνολικότερης αμφισβήτησης και ανατροπής, αφήνει έδαφος στον κυβερνητισμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Στο αμέσως επόμενο διάστημα οι δυνάμεις του αγώνα θα πρέπει να δώσουν κρίσιμες απαντήσεις. Οι μαζικοί αγώνες και το ξεπέρασμα των συμβολικών δράσεων ήταν αναμφίβολα ένα σημαντικό βήμα μπροστά. Στην καμπή όμως που βρισκόμαστε, χρειάζονται και νέα. Η κυβέρνηση μπορεί να έχει θορυβηθεί από τη ραγδαία φθορά της και το ρήγμα στη νεολαία. Παραμένει όμως αδιάλλακτη στην προσπάθεια να περάσει τον νόμο Χατζηδάκη-
Βρούτση για τα εργασιακά, τη νέα επίθεση στο ασφαλιστικό, την πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά και την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας.
Πώς λοιπόν θα αντιμετωπιστεί η επιχείρηση καταστολής, αλλά και ενσωμάτωσης των αγώνων. Εδώ απαιτείται όχι μόνο η κλιμάκωση, αλλά και ο συντονισμός τους, μαζί με το βάθεμα της πολιτικοποίησής τους. Ώστε να μπει επί τάπητος η ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ και της καπιταλιστικής επίθεσης που οργανώνει. Να ηττηθεί η πολιτική της συναίνεσης, αλλά και της εναλλακτικής λύσης για την αστική πολιτική με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις πιθανές συνεργασίες του. Να μπει στο στόχαστρο η ΕΕ που επιβάλλει σαν προαπαιτούμενα του «πακέτου ανάκαμψης» ή της μνημονιακής επιτήρησης τα μέτρα που ετοιμάζει η ΝΔ, ενώ ευθύνεται για το φιάσκο με τα εμβόλια και την ασφυξία του ΕΣΥ. Οι πρωτοβουλίες της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς θα πρέπει να αναμετρηθούν με τις αναβαθμισμένες απαιτήσεις της φάσης που ανοίγεται.

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 3-4.4.2021