Παναγιώτης Μαυροειδής

Αναγκαία μια Αριστερά που θα σταθεί «στα ίσα» απέναντι στην αστική επίθεση

Είμαστε στις μέρες που η τηλεόραση ξερνά πόλεμο και νεκροφιλία, ενώ δεν είναι λιγότερος ο τρόμος από το άνοιγμα των λογαριασμών. Τα πορτοφόλια των εργατικών νοικοκυριών είναι βομβαρδισμένα με τις ρουκέτες της ακρίβειας και της κερδοσκοπίας. Η ενέργεια, το νερό, τα βασικά τρόφιμα δεν είναι δεδομένα, επαρκή και σε προσιτές τιμές για εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες. Η κυβέρνηση της ΝΔ τρέχει να μοιράσει στον «επιχειρηματικό κόσμο». Πραγματοποιεί μια αντίστροφη αναδιανομή χωρίς προηγούμενο, μεταγγίζοντας προς το κεφάλαιο λαϊκά εισοδήματα μέσω φοροληστείας. Ποσά μαμούθ φεύγουν για ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς και «επενδυτικά σχέδια» περιβαλλοντικής καταστροφής και εργασιακής γαλέρας, ενώ η επικίνδυνη εμπλοκή στον πόλεμο της Ουκρανίας δυναμώνει και διατυμπανίζεται με την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ.

Να απαντήσουμε συνολικά και πολιτικά, τώρα. Αλλά πώς; Μια θλιβερή παρέλαση «αντιπολίτευσης από τα Lidl» συμπληρώνει το κάδρο της κυβερνητικής ασυδοσίας, σε έναν διαγωνισμό «υπευθυνότητας», «μετριοπάθειας» και σεβασμού των «ιερών αγελάδων» της μετα-μνημονιακής αστικής πραγματικότητας: Σεβασμός στο πλαίσιο της ΕΕ, της εξυπηρέτησης του χρέους, του ΝΑΤΟ, της γονυκλισίας στις ΗΠΑ, της μεγάλης καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, του κέρδους.

«Δεν είμαστε όλοι ίδιοι!» απαντούν με κομπορρημοσύνη ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, Ελληνική Λύση, αλλά το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι ένα διαφορετικό κυβερνητικό κοστούμι και μίγματα διαχείρισης της άθλιας πραγματικότητας, χωρίς να αγγίζουν τίποτα από τα θεμέλιά της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε καν στα λόγια δεν μιλά περί αριστεράς όπως το 2010-2012. Ακόμη και τον ΕΝΦΙΑ δηλώνει ότι θα διατηρήσει! Το ΜΕΡΑ25 προβάλλει διαρκώς «χαριτωμένες» προτάσεις, υποσχόμενο πως αν κάποιος κλείσει τα μάτια, σχεδόν μπορούν τα πάντα να γίνουν καλύτερα, χωρίς να διακυβευτεί η «ευρωπαϊκή προοπτική» (για την οποία πάσχισε και επί ΣΥΡΙΖΑ ο Βαρουφάκης) και η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ. Πώς και δεν το είχαμε σκεφτεί ότι μπορεί και η πίτα να είναι ολόκληρη και όλοι οι σκύλοι χορτάτοι!
Το ΚΚΕ κινείται στο γνωστό δίπολο: Από τη μια κομμουνιστική επαγγελία ενός μέλλοντος με άρωμα ναφθαλίνης παρελθόντος και «υπαρκτού». Από την άλλη αγωνιστικό «σημειωτόν», ενώ ειδικά σε μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές καμπές, ενεργοποιεί όλη τη φοβία και εχθρότητα απέναντι σε δυναμικές που τείνουν να αμφισβητήσουν τα όρια των αστικών επιλογών και της «εθνικής στρατηγικής».

Χρειαζόμαστε μια αριστερά που μπορεί να σταθεί στο ύψος των αναγκών της λαϊκής δράσης. Που θα μπορεί να εμπνεύσει ένα ανατρεπτικό πολιτικό κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα, αντικαπιταλιστικής αναφοράς. Το ζητούμενο δεν είναι ένας «πολιτικός χώρος», πολύ περισσότερο ένα ακόμη συμπλήρωμα κυβερνητικών λύσεων ή έστω «συνιστώσας» στη μια την άλλη επιμέρους κινηματική δράση. Οι πρωτόγνωρες σημερινές συνθήκες επιβάλλουν την ανασυγκρότηση και πλατιά συσπείρωση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Πάνω στη βάση ενός προγράμματος σύγκρουσης με τον πόλεμο και τις αιτίες που τον γεννούν, υπεράσπισης της ζωής των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου, ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος με επαναστατική προοπτική.

Για να επιβληθούν εδώ και τώρα οι αναγκαίοι κεντρικοί πολιτικοί στόχοι ανατροπής:

1.Εθνικοποιήσεις των βασικών τομέων της οικονομίας, πρώτα απ’ όλα της ενέργειας, των τροφίμων, των τραπεζών, για να υπερασπίσουμε τα δημόσια αγαθά. Κλείσιμο των χρηματιστηρίων ενέργειας και τροφίμων. Πάλη για τη διατροφική επάρκεια με ενίσχυση της μικρομεσαίας αγροτιάς και των πρωτοβάθμιων συνεταιρισμών, με προσανατολισμό στις λαϊκές ανάγκες έξω από τις επιταγές της ΚΑΠ και τους κανονισμούς της ΕΕ.

2. Γενναίες αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας, μείωση των ωρών εργασίας, διατίμηση σε όλα τα βασικά αγαθά, κατάργηση της έμμεσης φορολογίας (ΦΠΑ, ειδικοί φόροι κ.α.), κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.

3. Διαγραφή του δημόσιου χρέους, και του ιδιωτικού χρέους των φτωχών νοικοκυριών, ρήξη με το καθεστώς της διαρκούς επιτροπείας, έξοδος από την ΕΕ.

4. Καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία. Αγώνας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων, ειδικά του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, λεφτά για τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Έξοδος από το ΝΑΤΟ και τον ευρωστρατό, απομάκρυνση των βάσεων.

5. Προστασία της φύσης ενάντια στην εμπορευματοποίηση-ιδιωτικοποίηση, την καταστροφή βουνών και παραλιών
στο όνομα της «πράσινης μετάβασης», στις πόλεις τέρατα, σε ό,τι γεννά οικολογικές καταστροφές και πανδημίες. Ακύρωση των σχεδίων για εξορύξεις ορυκτών πόρων στις διεθνείς θάλασσες (ΑΟΖ).

Αν περιμένουμε αν και πότε θα τα εφαρμόσει μια κυβέρνηση, θα… περιμένουμε πολύ. Οι παραπάνω ζωτικοί στόχοι μπορούν μόνο να επιβληθούν. Η «χρήσιμη» αριστερά είναι αυτή που θα συμβάλει στην ανάπτυξη ενός πολιτικού εργατικού κινήματος με μαχητικά χαρακτηριστικά.

Πρόταση για ανασυγκρότηση και πλατιά συσπείρωση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς

Θεμελιώδη βάθρα της δικής μας Αριστεράς είναι η ανυπακοή, οι απεργίες με διάρκεια, οι σκληρές μορφές πάλης, αλλά και η αδιάλλακτη κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση γενικά. Αυτά δίνουν «οξυγόνο» και εγκυμονούν καταστάσεις όχι απλά για να «μιλήσει ξανά ο δρόμος», ενάντια στην κατάθλιψη της ματαιωμένης κοινοβουλευτικού τύπου ελπίδας και την απελπισία της ανάθεσης, αλλά και για «στροφές» επαναστατικών γεγονότων. Ο ελεύθερος εργατικός συνδικαλισμός και τα δημοκρατικά λαϊκά δικαιώματα είναι τα δικά μας όπλα. Ταυτόχρονα με την προσπάθεια για διάκριση των εργατικών συμφερόντων από αστικά και δήθεν «πανεθνικά» συμφέροντα. Για να κερδίσουν οι εργάτες, πρέπει να πληρώσει το κεφάλαιο. Με επίγνωση ότι για να νικήσει η ζωή πρέπει να σπάσουν οι αλυσίδες που οι άλλοι θεωρούν δοσμένες: ΝΑΤΟ, ΕΕ, ιδιωτική ιδιοκτησία και καπιταλιστικά κέρδη. Στη βάση αυτή, ως ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, στο πλαίσιο και πρωτοβουλιών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προτείνουμε σε πολιτικές οργανώσεις, ρεύματα και αγωνιστές, να κινηθούμε με τόλμη μαζί και άμεσα. Για να γεννηθεί ξανά η ελπίδα.

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 7-8.5.2022