Ξαφνικά,πολλά επιτρέπονται. Επαναδιαπραγμάτευση, διαπραγμάτευση, αναθεώρηση, απαγκίστρωση, επανεξέταση. Κοίτα να δεις πόσο πλούσια είναι η ελληνική γλώσσα και το είχαμε ξεχάσει!  Δίνεται πράσινο φώς  ακόμη και για να μπει  στο τραπέζι η συζήτηση για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 582 ευρώ καθαρά (θυμίζει λίγο το γνωστό ανέκδοτα με το Χότζα και το γουρούνι), το δε επίδομα ανεργίας να χορηγείται επί 2 χρόνια κατά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και πιθανά επί 3 χρόνια κατά ΣΕΒ (ομολογία θάλασσας μακροχρόνιας ανεργίας,)…

Πως έτσι ξαφνικά; Υπάρχει το ΠΡΙΝ, της μαζικής καταδίκης και απόρριψης των μνημονίων από το λαό στις 6 Μάη. Υπάρχει κυρίως όμως ο φόβος του ΜΕΤΑ, για τους ολιγάρχες του πλούτου και τους πολιτικούς υπηρέτες τους.

Η αγωνία τους είναι να διασφαλιστούν τα κεφαλαιώδη για αυτούς θέματα. Και θέτουν τις απαράβατες κόκκινες γραμμές τους, τα απροσπέλαστα όρια  που δεν επιτρέπεται να διαβεί κανείς.

Τι λοιπόν δεν μπορεί να μπει στη συζήτηση;

Δήλωση πρώτη:  ‘’ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ κάθε σκέψη για έξοδο από ευρωζώνη και ΕΕ’’

Πρώτα απ’ όλα  απαγορεύεται οποιαδήποτε σκέψη ότι μπορούμε να ζήσουμε έξω από την θηλιά της ευρωζώνης και της ΕΕ. Επιτρέπεται μια μουρμούρα για τα μνημόνια και την τρόικα, αλλά όχι και να ονοματίζεται η τελευταία με τα συστατικά της μέρη:  ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ.

Πρέπει να μας προβληματίσει ποιοι αποτελούν αυτό το μεγάλο φανατικό ‘’κόμμα του ευρώ’’ που θέλει να μας τρομοκρατήσει. Η ίδια η ΕΕ που μας είχε πελάτες τόσα χρόνια και επέβαλε τα μνημόνια. Τα κόμματα των μνημονίων, δηλαδή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ. Από κοντά οι φασίστες της Χρυσής Αυγής που θεωρούν ‘’αυτοκτονία’’ την αποχώρηση από Ευρωζώνη. Και φυσικά ο ΣΕΒ δια του προέδρου του και όλος ο κόσμος του κεφαλαίου που έκανε πάρτι τόσα χρόνια με αυτό το δεσμός αίματος και συμφέροντος με την ευρωπαϊκή κεφαλαιοκρατία στην πλάτη των εργαζομένων.

Τι απαιτούν όλοι αυτοί; Θέλουν οι δυνάμεις της αριστεράς 10 φορές την ημέρα να φωνάζουν δυνατά: ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ μια προοπτική ρήξης με την ΕΕ! Και δυστυχώς το καταφέρνουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ  διευκρινίζει όχι μόνο ότι δεν τάσσεται υπέρ της αποχώρησης από την ευρωζώνη, αλλά ότι θα κάνει και ότι μπορεί για να σωθεί το ευρώ!

Δήλωση δεύτερη:  ‘’Δεν υπάρχουν λεφτά!’’

Κάθε σκέψη για άμεση ανακούφιση των εργαζομένων, των φτωχών, των ανέργων, των νέων, ρίχνεται στην πυρά.

Υπάρχουν απλά ερωτήματα.

• Θα επανέλθουν 13^ος και 14^ος μισθός σε ΔΕΚΟ και δημόσιους υπαλλήλους;
• Θα καταργηθεί το χαράτσι της ΔΕΗ ή θα μιλάμε μόνο για ‘’εξαιρέσεις’’ κατά τη Βενιζέλεια λογική;
• Θα καταργηθεί η  λεγόμενη ‘’εισφορά αλληλεγγύης’’, δηλαδή ο κεφαλικός φόρος  σε ύψος 1-4% του μισθού σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα;
• Θα επανέλθει εδώ και τώρα η φορολογική κλίμακα, εκεί που ήταν;

Αυτά τα τέσσερα οικονομικά μέτρα των μνημονίων στοίχισαν σε κάθε οικογένεια 3.000 έως 10.00 ευρώ. Είναι, παράλληλα, τα μέτρα με άμεσο δημοσιονομικό αντίκρισμα, δηλαδή συγκεντρώνουν χρήματα από το λαό και τα μεταφέρουν στους δανειστές για την εξυπηρέτηση του χρέους.  

Η κατάργησή τους,   συνιστά  το κριτήριο της πραγματικής ακύρωσης των μνημονίων και  της άμεσης ανακούφισης.

Η διατήρησή  τους, όπως προκύπτει από το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ,  οδηγεί στην αντικατάσταση των μνημονίων 1 και 2 με ένα μνημόνιο 3, το οποίο με διάφορες παραλλαγές ονομάζεται ‘’πρόγραμμα ..ανάπτυξης’’.

Οι δυνάμεις της αριστεράς καλούνται 10 φορές την μέρα να πουν ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ σε κάθε σκέψη ότι πρέπει να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα, για να μην κατηγορηθούν για …λαϊκισμό και ‘’παροχολογία’’. Και δυστυχώς ανταποκρίνονται. ‘’Δεν είμαστε αστικό κόμμα για να υποσχόμαστε παροχές’’, διευκρινίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιστρέφοντας τα πράγματα και βαφτίζοντας ‘’παροχές’’ τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων.

Δήλωση τρίτη: ''Πιστεύω στην επιχειρηματικότητα...''

Επιτρέπονται καταδίκες σε αναθέματα για το ‘’φαύλο πολιτικό σύστημα’’, οπωσδήποτε και για την καταστροφική ‘’πολιτική διαχείριση από τις παρελθούσες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ’’, αλλά όχι και  σκέψεις για μέτρα ενάντια στην οικονομική ολιγαρχία. Να μην πούμε για τον καπιταλισμό και την κρίση του που πρέπει να εξοριστούν από τη συζήτηση.

Δεν είναι μόνο οι εφοπλιστές που για άλλη μια φορά παρακαλούνται να δώσουν από μόνοι τους, ότι προαιρούνται. Η επιχειρηματική δράση αναγορεύεται σχεδόν σε ‘’ιερή αγελάδα’’, που πρέπει να χαίρει το σεβασμό όλων.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα μπορούσε κανείς να μιλά ενάντια στην ‘’τραπεζοκρατία’’ ή τους ‘’κρατικο-δίαιτους διαπλεκόμενους’’ επιχειρηματίες και ειδικότερα τους καναλάρχες. Οι υπόλοιποι εξαγνίζονται. Πολύ κακά τα νέα για τους 1,5 εκατομμύριο ανέργους και το μισό εκατομμύριο όσων εργάζονται χωρίς να πληρώνονται.

Ποιον κατηγορεί το κόμμα του ευρώ;

Φαίνεται παράξενο το γεγονός ότι οι συστημικές δυνάμεις, με πρωτοφανή αγριότητα, επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ, για πράγματα που όχι μόνο δε λέει, αλλά και δε φείδεται ‘’δηλώσεων φρονήματος’’. Δεν είναι όμως παράλογο.

Πρώτα απ’ όλα, οι δυνάμεις του αστικού μπλοκ επιτίθενται σε αυτό που θα μπορούσε και θα έπρεπε να αποτελεί την βάση της αριστερής πολιτικής σήμερα, το περιεχόμενο ενός αναγκαίου αντικαπιταλιστικού προγράμματος. Για να αποκλείσουν όσο γίνεται την πιθανότητα το τρίπτυχο ‘’κατάργηση των μνημονίων-διαγραφή του χρέους, αποχώρηση από ευρωζώνη, κλονισμός του κεφαλαίου με αντικαπιταλιστικά μέτρα υπέρ των εργαζομένων και των ανέργων’’, να αποτελέσει σημείο αναφορές του αριστερού και λαϊκού κινήματος στις επικίνδυνες στροφές της αναμέτρησης της επόμενης μέρας.

Οι συντηρητικές δυνάμεις, γνωρίζουν, δυστυχώς καλύτερα από την αριστερά, ότι το ζητούμενο δεν βρίσκεται κυρίως  στα εκλογικά ποσοστά, ούτε στους κυβερνητικούς συνδυασμούς. Το ουσιώδες είναι το πραγματικό πολιτικό βάρος της μιας  ή άλλης πολιτικής κατεύθυνσης  μέσα στη συνείδηση του κόσμου και το επίπεδο οργάνωσης του.

Άλλωστε, για αυτό το λόγο επανελήφθησαν οι εκλογές.  Το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ και με δηλωμένη την ‘’προθυμία’’ της ΔΗΜΑΡ, είχαν τα κοινοβουλευτικά νούμερα να κάνουν μια  μαύρη κυβέρνηση και στις 6 Μάη. Θα γινόταν έκρηξη, αν δεν εξασφάλιζαν συναίνεση τουλάχιστον του ΣΥΡΙΖΑ.

Θα σπάσουμε τις κόκκινες ζώνες;

Έχουν σαφή πολιτικό στόχο σήμερα. Να κλείσουν το πολιτικό ρήγμα. Να μετατοπίσουν προς τα δεξιά τη συνείδηση του κόσμου, με κρίκο τη δεξιά μετατόπιση της αριστεράς. Και εδώ εκμεταλλεύονται την αυταπάτη του ΣΥΡΙΖΑ, την υποχωρητικότητα  του, την αγωνία του να τετραγωνίσει τον κύκλο αναζητώντας λύσεις ανακούφισης εντός ευρώ, ΕΕ, χρέους, μνημονίων και κυριαρχίας του κεφαλαίου.

Το ζήτημα είναι, ωστόσο, ανοιχτό. Για αυτό κλιμακώνεται η αντι-αριστερή πίεση και η αντικομουνιστική υστερία. Παρά το γεγονός ότι δεν προβάλλεται η αναγκαία αριστερή πολιτική, ούτε κανένα …κομμουνιστικό πρόγραμμα.  Υπάρχει ο παράγοντας που λέγεται λαός. Αυτός είναι το μεγάλο διακύβευμα στα γαβγίσματα της εξουσίας και των σφουγγοκωλάριων της. Να τραβήξουν τη σκέψη του έξω και μακριά από κάθε λογική επιθετικής λαϊκής πρωτοβουλίας και μαζικού κοινωνικού πολιτικού αγώνα. Εδώ εντάσσεται και η απαίτηση για το πιο σημαντικό ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ που απαιτούν: Καταδίκη κάθε ‘’μονομερούς ενέργειας’’, δηλαδή υποταγή.

Να γιατί είμαστε εδώ σαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν διστάζουμε να κοιτάξουμε τον αντίπαλο στα μάτια. Να δώσουμε τη μάχη για την αναγκαία  αριστερή πολιτική, το απαραίτητο για την ανακούφιση και το μέλλον του λαού πρόγραμμα. Να προτάξουμε τον βασικό δρόμο επιβολής τους, μέσα από το σκληρό και παρατεταμένο αγώνα από ένα οργανωμένο και συνειδητοποιημένο λαό. Είναι μια μάχη και πάνω από το μπόι μας. Για ολόκληρη την αριστερά και το μαχόμενο κόσμο. Σε συνθήκες που ο ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς σπεύδει να  φωνάξει ΕΝΤΟΣ! Και το ΚΚΕ δηλώνει  ΑΠΩΝ!. Για μας, δεν είναι μάχη καταγραφής, αλλά προοπτικής.