Κώστας Σκορδούλης | Μέλος ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΠΓ της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος

Πορεία ανασυγκρότησης της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς με άξονα την ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η 5η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οφείλει να στοχεύσει στην οργανωτική της ανασυγκρότηση και στην επικαιροποίηση των θέσεών της, ενόψει και της εκλογικής παρέμβασής της. Η ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς με άξονα την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αναγκαία, με δεδομένο ότι κάθε προσπάθεια συγκρότησης εκτός αυτής αποδείχτηκε θνησιγενής. Και σήμερα οι κινήσεις που γίνονται εκτός ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη συγκρότηση της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς χαρακτηρίζονται από πολιτική σύγχυση και αδυναμία οριοθέτησης από τα σχέδια της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπήρξε το πιο επιτυχημένο σχέδιο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στην Ελλάδα, με μεγάλη διεθνή απήχηση. Όμως, σήμερα βρίσκεται αναντίρρητα σε κρίση.

Ακόμα και στο εσωτερικό της, είναι εμφανής η έλλειψη πίστης στην αυτόνομη ύπαρξη της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, με αποτέλεσμα δυνάμεις της να υποτιμούν την αντιπαράθεση με τον ρεφορμισμό, τις γραφειοκρατίες και τις πολιτικές διαχείρισης του αστικού κράτους.

Την προηγούμενη περίοδο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μπόρεσε να επεξεργαστεί και να εξειδικεύσει το (μερικό και αντιφατικό, είναι αλήθεια) «μεταβατικό» πρόγραμμα του 2012. Σε αντίστιξη, οι συνδικαλιστικές παρατάξεις και τα σχήματα που αναφέρονταν ή υποστηρίχθηκαν από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ –παρά την οδυνηρή διάσπαση δυνάμεων σε αρκετές περιπτώσεις– σημειώνουν μέχρι και σήμερα άνοδο ή σταθερότητα. Ωστόσο, η έλλειψη ενός κεντρικού μηχανισμού δεν επέτρεψε την αξιοποίηση των επιμέρους επιτυχιών, ούτε μια συστηματική συζήτηση μεταξύ των οργανώσεων, που θα οδηγούσε σε περισσότερες συγκλίσεις. Οι τοπικές οργανώσεις δεν λειτουργούν καθόλου ή λειτουργούν υποτυπωδώς. Το αποτέλεσμα είναι οι ανένταχτοι αγωνιστές και αγωνίστριες να απομακρύνονται και, ακόμη σημαντικότερο, να είναι αδύνατη η προσέλκυση νέων.

Στην 5η Συνδιάσκεψη θα πρέπει να παρθούν τολμηρές αποφάσεις. Να γίνει ένας έντιμος κριτικός απολογισμός της μέχρι τώρα πορείας, που δεν θα διστάζει να μιλήσει για λάθη, όπως η εκλογική κάθοδος με το Σχέδιο Β ή τα αντιπαραθετικά ψηφοδέλτια στις δημοτικές εκλογές. Να ενισχυθεί η εσωτερική δημοκρατική λειτουργία και να αποφασιστεί η δημιουργία μόνιμου κεντρικού μηχανισμού με γραφεία και έντυπο. Να τεθεί με ξεκάθαρο τρόπο το ζήτημα της επαναστατικής σοσιαλιστικής κατεύθυνσης και να αποσαφηνιστούν προγραμματικά ζητήματα όπως η αλληλεγγύη με τους μετανάστες, η πάλη για ανοιχτά σύνορα, η διαρκής επαγρύπνηση του πλατιού αντιφασιστικού κινήματος απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς, η σαφής θέση για το φεμινιστικό και για το LGBT κίνημα, η θέση ότι η καπιταλιστική κρίση συνοδεύεται από μια οικολογική κρίση, η διεθνιστική τοποθέτηση για το Μακεδονικό και τα ελληνοτουρκικά, η θέση για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, με πρώτιστο καθήκον την εναντίωση στα σχέδια της «δικής μας» αστικής τάξης, που πρέπει να ηττηθούν.

Πάνω από όλα, η Συνδιάσκεψη θα πρέπει να εμμείνει στην πολιτική ανεξαρτησία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι στον ρεφορμισμό. Ασφαλώς, επιδιώκουμε ένα σχέδιο συνεργασίας με οργανώσεις της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς, που μοιράζονται βασικές στρατηγικές θέσεις με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ένα καλό παράδειγμα θα μπορούσε να είναι οι οργανώσεις που συμμετείχαν στον Αντιπολεμικό Συντονισμό, δεδομένου ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία, μαζί με το θέμα της στάσης απέναντι στις αριστερές κυβερνήσεις και τα παναριστερά μέτωπα, θέτουν τις διαχωριστικές γραμμές σήμερα στην αριστερά, σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Μόνο σε αυτή τη βάση μπορούμε να προτείνουμε και εκλογικές συνεργασίες. Η αρνητική εμπειρία της συμπόρευσης ή των ατέρμονων διαπραγματεύσεων με «μαχητικές ρεφορμιστικές» ή «ενδιάμεσες» δυνάμεις που δεν μοιράζονται τέτοιες στρατηγικές θέσεις δεν θα πρέπει να επαναληφθεί. Με τα διδάγματα του πρόσφατου παρελθόντος, για μια ενωτική, ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική αριστερά.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (30.12.22)