• Σάβ, 14/01/2023 - 23:58
Η αναγκαιότητα που γέννησε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπάρχει ακόμα [της Αντωνίας Αθανασοπούλου-Βαφειάδου]
Αντωνία Αθανασοπούλου-Βαφειάδου | μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΕΚΚΕ

Χρήσιμη θα είναι μια συσπείρωση με το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα

1. Το βασικό ερώτημα για τον κόσμο που αγωνίζεται ενάντια στις δολοφονικές πολιτικές κυβέρνησης, κεφαλαίου-ΕΕ-ΝΑΤΟ, σε συνθήκες πολλαπλών κρίσεων του καπιταλισμού είναι αν υπάρχουν δυνατότητες και προϋποθέσεις ξεπεράσματος της κατάστασης.

2. Δυστυχώς, οι αντικειμενικές συνθήκες κάθε μέρα που περνά είναι όλο και πιο… ώριμες. Από τη δομική κρίση του 2008 και τη νέα καπιταλιστική κρίση το χρέος στη χώρα μας έχει εκτιναχτεί. Διεθνώς, η υγειονομική και περιβαλλοντική κρίση, η ενεργειακή φτώχεια, η ακρίβεια, ο λυσσαλέος ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ο πόλεμος και η γενίκευσή του, οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, η αντιπαράθεση ΗΠΑ-Κίνας, ενισχύουν την αβεβαιότητα.

3. Οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ ρίχνουν τα βάρη στον εργαζόμενο λαό με καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που εκπορεύονται από το διευθυντήριο των Βρυξελλών. Δηλώνουν «δεδομένοι» στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, έχοντας μετατρέψει τη χώρα σε μια απέραντη βάση. Τα παραπάνω αποτελούν μια εγκληματική πολιτική, που επιβεβαιώνει πως καμία στρατηγική του κεφαλαίου δεν λειτουργεί, παρά για να δημιουργεί συνεχόμενα πολιτικά αδιέξοδα και κρίσεις στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο. Αυτή η αστάθεια απονομιμοποιεί τους «από πάνω» δημιουργεί τους όρους για τη συγκρότηση των «από κάτω».

4. Παρ’ όλα αυτά, δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια δύναμη που να μανατρέπει το σκηνικό. ΚΚΕ και ΜέΡΑ25 είναι εγκλωβισμένοι στον κοινοβουλευτισμό. Οι μεν θεωρούν ότι οι συνθήκες δεν είναι ώριμες ακόμα για την ανατροπή, οι δε πιστεύουν στον ευρωπαϊκό δρόμο.

5. Η μόνη δύναμη που κατάφερε νίκες, σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, είναι η πάλη του ίδιου του λαού (e-food, πανεπιστημιακή αστυνομία, κ.λπ.).

6. Αν κάποια προσπάθεια κατάφερε να αποτελέσει σημείο αναφοράς για συσπείρωση κι αγώνα είναι το εγχείρημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με τις υπερβάσεις πολλών αγκυλώσεων, ο χώρος μας κατάφερε να επεξεργαστεί ένα προωθημένο πολιτικό πρόγραμμα. Η αναγκαιότητα που γέννησε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπάρχει ακόμα. Πρωταρχικά πρέπει να απαντάει στο πώς ξεπερνιέται η κρίση προς όφελος της εργαζόμενης πλειοψηφίας και όχι π.χ. στο πώς θα μπει τμήμα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στη Βουλή.

7. Ωστόσο, αντί με την ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης να επιδιωχθεί η παραπέρα συσπείρωση δυνάμεων για την επεξεργασία και εμβάθυνση του προγράμματος επιλέχτηκε η αποστοίχιση και η αποσυσπείρωση, ο απατηλός δρόμος της πολιτικής της προσκόλλησης για να «σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται». Όχι στη βάση του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού προγράμματος αλλά πίσω από αυτό, γιατί «ο κόσμος δεν καταλαβαίνει». Αντί να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις για την παραπάνω ανάπτυξη του πόλου, αναζητείται στήριγμα σε δήθεν μεγάλα ακροατήρια (ΜέΡΑ25 ή ΛΑΕ). Αντί να κοιτάξουμε να στηρίξουμε και να ενεργοποιήσουμε τις τοπικές και κλαδικές επιτροπές, να… γοητεύσουμε ξανά τα μέλη της ίδιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να απευθυνθούμε στον ωκεανό του κόσμου της δουλειάς, στα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, κοιτάμε πώς θα παίξουμε στις εκλογές με συγκολλήσεις υποχωρήσεων ένθεν κακείθεν, λες και έτσι θα αλλάξει κάτι.

8. Αυτό που σήμερα χρειαζόμαστε είναι μια δυνατή ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που να μην πηγαίνει πίσω την πολιτική κουβέντα, να μην λειτουργεί σαν διακομματική επιτροπή (ΚΣΕ), να έχει ζωντανές επιτροπές. Μόνο οι μετωπικές λογικές με επεξεργασμένο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και στοιχειώδη μετωπική πειθαρχία και οργανωτική αυτοτέλεια μπορούν να έχουν μέλλον, πράγμα που προσπάθησε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τρόπο ατελή, αλλά μπορεί και οφείλει να προσπαθήσει παραπάνω.

9. Χρήσιμη θα είναι μια ενότητα των επαναστατικών δυνάμεων με πολιτική γραμμή κόντρα στις λογικές των ορίων της «δημοσιονομικής σταθερότητας και των αντοχών της οικονομίας»: των όρων δηλαδή που θέτει η ΕΕ! Αυτή θα ήταν μία αριστερή αντιπολίτευση χρήσιμη και αποτελεσματική, κόντρα στις λογικές του «εφικτού», που διαλαλεί ο ρεφορμισμός και η αστική προπαγάνδα.

10. Δεν είναι ώρα για αμφισβήτηση της πολιτικής του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών συνδέοντας τους οικονομικούς με τους πολιτικούς αγώνες; Δεν είναι η ώρα για την ενίσχυση της προσπάθειας για τη συγκρότηση ενός αντικαπιταλιστικού, αντιιμπεριαλιστικού και επαναστατικού πόλου, όλων των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς και ανέντακτων αγωνιστών/στριών;
Αυτό μπορεί να γίνει με δυνάμεις, που επιδιώκουν αυτό που είπε ο Μαρξ, ότι η εργατική τάξη πρέπει να γίνει τάξη για τον εαυτό της και όχι ακολούθημα. Ανεξάρτητη, αντικαπιταλιστική, επαναστατική και κομμουνιστική!

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (30.12.22)