Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως Αντικαπιταλιστικό κόμμα.

 

Να επιβεβαιωθεί ως ζωντανή οντότητα και όχι ως "όνομα" με μια πολιτική υπεραξία

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ γεννήθηκε μέσα από την φωτιά του Δεκέμβρη του 2008 για να εκφράσει τις τάσεις χειραφέτησης την εποχή της εξέγερσης ενάντια στα μνημόνια.Η επιτυχία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αν υπήρξε και στο βαθμό που υπήρξε, ήταν γιατί εξέφρασε την ιστορική αναγκαιότητα της υπέρβασης των οργανωτικών και πολιτικών διαχωρισμών της άλλης, αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς. Με στόχο την παραγωγή ενός νέου πολιτικού και ιδεολογικού υποκειμένου εντελώς διαφορετικού από τον ΣΥΡΙΖΑ , το ΚΚΕ αλλά και των επιμέρους συλλογικοτήτων της άκρας αριστεράς.

 

Οι συνθήκες του αντιμνημονιακού αγώνα ήταν αυτές που θα μπορούσε με επιτυχία να πραγματωθεί η εν λόγω ιστορική αναγκαιότητα. Η ίδια η κίνηση του οργανωμένου λαού μέσα στο αντιμνημονιακό αγώνα θα έσπρωχνε προς την επίτευξη της ιστορικής αναγκαιότητας.

 

Τα γεγονότα δείχνουν ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέτυχε και την ευθύνη την φέρνουν όλες οι οργανωμένες δυνάμεις της και ιδιαίτερα οι μεγαλύτερες οργανώσεις της , το ΝΑΡ και το ΣΕΚ.

Δυστυχώς οι οργανωμένες δυνάμεις ούτε επιθύμησαν, ούτε επιχείρησαν να υπερβούν τους εαυτούς τους , να υπερβούν τα οργανωτικά τους σχήματα, να αυτοδιαλυθούν μέσα σε ένα σύγχρονο και αναγκαίο αντικαπιταλιστικό κόμμα. Το οποίο θα ήταν ένα πραγματικά καθολικά πρωτοποριακό πολιτικό, πολιτιστικό και κοινωνικό υποκείμενο της νέας εποχής.

 

Η ήττα του αντιμνημονιακού αγώνα, η προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, για διαφορετικούς λόγους, και η αδυναμία των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να υπερβούν εαυτούς, οδήγησαν στην άμπωτη τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες , οδήγησαν σε κρίση την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και στην ενδυνάμωση των διαλυτικών φαινομένων στο εσωτερικό της.Σήμερα βρισκόμαστε λίγο πριν την διάλυση, με τις δύο μεγαλύτερες δυνάμεις να αγωνίζονται να κρατήσουν την πολιτική υπεραξία του ονόματος του πιο επιτυχημένου ενωτικού εγχειρήματος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

 

Το ΝΑΡ για να την εντάξει στο εγχείρημα του αντικαπιταλιστικού πόλου στο πλαίσιο ενός σχεδίου επαναθεμελίωσης του σοβιετικού κομμουνισμού τύπου ΕΣΣΔ.

Ενώ το ΣΕΚ το εντάσσει στο πλαίσιο ενός μετώπου της αντικαπιταλιστικής και ριζοσπαστικής αριστεράς το οποίο δεν κόβει τις επαφές του με δυνάμεις της ριζοσπαστικής σοσιαλδημοκρατίας, όπως είναι η ΛΑΕ και το ΜΕΡΑ25.

Επιστροφή σε ένα οριστικά ηττημένο πολιτικό σχεδιασμό από την μια , δορυφοροποίηση της σε σοσιαλδημοκρατικά σχέδια από την άλλη.

 

Ωραία η κριτική θα μου πείτε, μα τι πρέπει να γίνει σε αυτές τις συνθήκες;

Καταρχάς να επιβεβαιωθεί από το σύνολο των δυνάμεων πως βλέπουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως μια ζωντανή οντότητα και όχι ως ένα «όνομα» που κατέχει μια πολιτική υπεραξία. Αυτό συνεπάγεται να ζωντανεύσουν οι εσωτερικές δημοκρατικές διαδικασίες για να υπάρξει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως μια μαχόμενη υλική δύναμη.

 

Στην συνέχεια να συζητηθεί στο εσωτερικό αυτής της μαχόμενης υλικής δύναμης η αναγκαιότητα αλλά και η δυνατότητα της αναγέννησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως ένα ενιαίο αντικαπιταλιστικό κόμμα σε ανεξαρτησία από τον αστισμό, τον ρεφορμισμό, τον Ευρωπαϊσμό, την σοσιαλδημοκρατία, τον αστικό δικαιωματισμό, και τον ορθόδοξο σοβιετικό “κομμουνιστικό” ρεφορμισμό.

 

Με στόχο ένα νέο σοσιαλισμό/ κομμουνισμό της ελεύθερης δημιουργικότητας, των «ελεύθερων συνεταιρισμένων παραγωγών», της ελάχιστης εργασίας και του δημιουργικού ελεύθερου χρόνου, σε ισορροπία με την φύση, με την βοήθεια μιας τεχνολογίας που θα ελέγχεται από τους άμεσους παραγωγούς. Της πραγματικής άμεσης δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού βίου, της ελευθερίας δηλαδή αλλά και των ελευθεριών.

 

Μπροστά μας έχουμε μια σειρά από εκλογικές μάχες. Είναι αναγκαιότητα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να δώσει την μάχη σε ανεξαρτησία από ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25 , ίσως και με την ΛΑΕ στο βαθμό που η τελευταία βλέπει μέτωπο με ΜΕΡΑ25.

Από εκεί και πέρα υπάρχει η δυνατότητα να οικοδομηθεί ένα πιο πλατύ αλλά μαχόμενο συγκρουσιακό μέτωπο με τις δυνάμεις του ανυποχώρητου αγώνα. Ένα ευρύ μέτωπο που δεν θα μένει στις εκλογικές αυταπάτες αλλά θα βλέπει την επόμενη μέρα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

 

Δημήτρης Αργυρός

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (14.1.23)