Η Συνδιάσκεψή μας γίνεται σε μια περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη και πολύ ενδιαφέρουσα. Μια περίοδο που σημαδεύεται από την πολύπλευρη κρίση του καπιταλισμού, από τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές και καπιταλιστές του κόσμου που εντείνονται, από την προοπτική της περιβαλλοντικής καταστροφής. Από το πώς θα απαντήσουν οι πρωτοπορίες και οι εργατικές τάξεις στον κόσμο, θα εξαρτηθεί αν θα πάμε σε μια περίοδο όπου θα βασιλεύει η φτώχεια, ο τρόμος, ο περιορισμός των δικαιωμάτων, οι πολεμικές συγκρούσεις ή θα πάμε σε μια περίοδο που η παρέμβαση των μαζών θα ανοίξει δρόμους για μια κοινωνία πέρα από τον καπιταλισμό, σοσιαλιστική, χωρίς εκμετάλλευση και βαρβαρότητα.

Είναι αλήθεια ότι πολλοί από εμάς ήρθαμε σήμερα εδώ με ένα ερώτημα. Αν η 5η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα είναι η τελευταία της ή αν θα είναι αυτή που θα σημάνει την επανεκκίνηση και το δυνάμωμα της απαραίτητης παρέμβασης του μετώπου στα πολιτικά πράγματα. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την ίδρυσή της αποτέλεσε ένα πάρα πολύ σημαντικό, παγκόσμιας θα έλεγα εμβέλειας, εγχείρημα. Το εγχείρημα της ενότητας της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς. Και βρέθηκε στη διάρκεια της σύντομης σχετικά ζωής της μπροστά σε σημαντικά διλήμματα. 

Βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα “μέτωπο αντινεοφιλελεύθερο ή αντικαπιταλιστικό”, τι κάνουμε στο δημοψήφισμα για το ΟΧΙ, τι λέμε στην περίοδο της κρίσης και των μνημονίων, τι λέμε για το Μακεδονικό, για τον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, για τον πόλεμο στην Ουκρανία, για την περίοδο της πανδημίας. Η απαντηση που έδωσε στα ερωτήματα αυτά την καθιέρωσαν σαν δύναμη της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς. Γι' αυτό από την ίδρυσή της ο αντικαπιταλισμός στην Ελλάδα, η προοπτική της ανατροπής του συστήματος, έχει αποκτήσει όνομα και λέγεται ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Με ένα αντίστοιχο δίλημμα βρισκόμαστε αντιμέτωποι και σήμερα. Και είναι αλήθεια ότι η Συνδιάσκεψή μας καλώς ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με αυτό. Yπάρχουν ένα σωρό πράγματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούμε. Το πώς θα ζωντανέψουν οι τοπικές επιτροπές, πώς θα δουλέψουν αποτελεσματικά και ενωμένα στους χώρους δουλειάς, τις σχολές, τις γειτονιές, πώς θα βγαίνει όσο γίνεται πιο ενωτικά προς τα έξω με δικό της έντυπο, πώς θα μπορέσει να πάρει το επόμενο διάστημα τις πολιτικές πρωτοβουλίες που είναι αναγκαίες για να αλλάξουν τα πράγματα. Και να δώσει βήμα ένταξης σε αυτό τον κόσμο που όλοι υπερηφανευόμαστε ότι ριζοσπαστικοποιείται μέσα από τους αγώνες που ξεδιπλώνονται ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη και με βάση τις εμπειρίες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το προηγούμενο διάστημα.

Νομίζω ότι η Πρωτοβουλία για ενότητα στη δράση και στις πολιτικές μάχες των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικής αριστεράς είναι σωστή και σε αυτή την πρωτοβουλία θα πρέπει δυνατά να μπει ολόκληρη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μια τέτοια Πρωτοβουλία θα δώσει διέξοδο στους βηματισμούς αλλά και στις αγωνίες του κόσμου που αντιστάθηκε και που όλοι καταλαβαίνουμε ότι είναι πάρα πολύ σημαντικός. Θα σηματοδοτήσει έναν πόλο μέσα στην αριστερά που διαχωρίζεται από την διαχείριση του συστήματος και δίνει την πρωτοκαθεδρία στους αγώνες και τις μάχες, ανοίγοντας προοπτική σε αυτούς τους αγώνες. Όχι μόνο για να πέσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά για να δημιουργηθεί το επόμενο διάστημα ένα αντίπαλο δέος στον οποιοδήποτε διαχειριστή του συστήματος.

Κατάκτηση

Έχουμε ακούσει πολλά επιχειρήματα και υπέρ και κατά της Πρωτοβουλίας αυτής. Πολλά από τα κατά δεν απαντάνε σε αυτή καθεαυτή την πρωτοβουλία, αλλά σε άλλα ερωτήματα, όπως για παράδειγμα αν θα πάμε με το ΜέΡΑ25 του Βαρουφάκη ή αν θα υποταχθούμε στον ρεφορμισμό κλπ. Στην πραγματικότητα, αυτό που πρέπει να κάνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το επόμενο διάστημα είναι να απευθυνθεί σε όλες τις δυνάμεις που έχουν αναφερθεί εδώ και παρουσιάστηκαν σήμερα για να χαιρετίσουν τη Συνδιάσκεψή μας, της ΛΑΕ συμπεριλαμβανομένης, με το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό της πρόγραμμα που είναι και η βασική της κατάκτηση στη συγκυρία και είναι αυτό που σηματοδοτεί την δικιά της προοπτική διεξόδου. Γιατί αν έχει σε ένα πράγμα να απαντήσει η αντικαπιταλιστική αριστερά είναι αν η ΤΙΝΑ είναι πραγματικότητα ή αν μπορούμε να την ανατρέψουμε, αν υπάρχει δηλαδή διέξοδος και εναλλακτική ή όχι.

Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα δεν είναι μόνο πρόγραμμα και λόγια. Είναι και πράξεις που δηλώνουν ότι αυτό που υπόσχεσαι και καλείς τον κόσμο να το κάνει, μπορείς να το κάνεις εσύ με τις κατάλληλες πρωτοβουλίες. Διαγραφή χρέους. Κρατικοποίηση τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση στους καπιταλιστές και με εργατικό έλεγχο. Έξοδος από ΝΑΤΟ, ευρώ, ΕΕ. Μάχη για την υπεράσπιση του εργατικού εισοδήματος και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Είναι βασικά στοιχεία του αντικαπιταλιστικού προγράμματος; Είναι. Αυτά διαβάζω εγώ στη διακήρυξη από το Στούντιο. Αν λοιπόν μπορούμε να πάμε με το πρόγραμμά μας να απευθυνθούμε σε όλες τις δυνάμεις και να κερδίσουμε όλες τις δυνάμεις με το πρόγραμμα αυτό, τότε αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε. Από αυτή τη διαδικασία η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα βγει πιο δυνατή, αποτελώντας το κέντρο αναφοράς όλων των δυνάμεων που επιδιώκουν μια διέξοδο διαφορετική από την κατάσταση που είμαστε σήμερα, διαφορετική από αυτή που προτείνει ο ρεφορμισμός.

• Τοποθέτηση του Θανάση Διαβολάκη στη Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 

Ο Θανάσης Διαβολάκης είναι δημοτικός σύμβουλος Πειραιά με την Ανταρσία στο Λιμάνι