Η έκρηξη του κινήματος, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι εκλογές

Ο εφιάλτης του Μητσοτάκη γίνεται πραγματικότητα

 

 

Εκεί που περίμενε μία ήσυχη προεκλογική περίοδο, με την αντιπολίτευση να περιορίζει την αντιπαράθεση εντός της Βουλής, ούτε δύο μήνες πριν τις εκλογές, του προέκυψε η μεγαλύτερη απεργιακή έκρηξη, από το 2010-2012. 

 

Απεργία της 8ης Μάρτη. Θα μείνει ιστορική. Ξεκίνησε ως απεργιακή 8 Μάρτη για τη μέρα της γυναίκας, με στάση εργασίας και η κινητοποίηση των συνδικάτων και της νεολαίας. Με την οργή  που πυροδότησε το κυβερνητικό έγκλημα στα Τέμπη, την εξακόντισε στις ιστορικές απεργίες του εργατικού κινήματος.

 

Κανένας από τους συμβούλους της κυβέρνησης και τους σχολιαστές του αστικού τύπου δεν ξεγελάστηκε. Όλοι παρέπεμπαν για σύγκριση, στη δυναμική του κινήματος της περιόδου 2010-2012. 

 

Τα 2,7 εκατομμύρια διαδηλωτές τον Μάρτιο τρόμαξαν τους αστούς. Απέδειξαν ότι το κίνημα έχει βάθος και προοπτική. 

 

Τροφοδοτήθηκε από την αυτοπεποίθηση  που κέρδισε ο κόσμος, τον Οκτώβρη του ‘20, με τη νίκη του ενάντια στους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Από τις κινητοποιήσεις των υγειονομικών σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, από τη νίκη της απεργίας στην COSCO, την e-food, τους φοιτητές  που αντιστάθηκαν στην πανεπιστημιακή αστυνομία. Πολλοί νομίσαμε ότι η κορύφωση ήταν η γενική απεργία της 9 Νοέμβρη του 2022. Όμως ήδη από τις αρχές του ‘23, οι κινητοποιήσεις των σπουδαστών των δραματικών σχολών και των καλλιτεχνών έδειχναν ότι το κίνημα δεν είχε πει τον τελευταίο του λόγο. Και ήρθε η ιστορική απεργία της 8 Μάρτη  που ανάγκασε ακόμα και τους γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ να κηρύξουν γενική απεργία την 16 Μάρτη.

 

Αντισυστημικό

 

Όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι ένα κίνημα ριζοσπαστικό - «αντισυστημικό», είναι αριστερόστροφο, με ισχυρή αντικαπιταλιστική πτέρυγα. Δεν «υπάκουσε» στις παραινέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των ρεφορμιστών ότι «θα λογαριαστούμε μετά, τώρα πενθούμε με σιωπή» . 

 

Το 2010-12, ο κόσμος προσέβλεπε στον ΣΥΡΙΖΑ με ελπίδα και ενθουσιασμό για ριζοσπαστική αλλαγή και από το 4% τον έστειλε το 2012 στο 27,5% και το 2015 στο 38%. Τώρα κάθε ελπίδα για ριζοσπαστικά μέτρα υπέρ της εργατικής τάξης και των φτωχών  έχει σβήσει και ο ενθουσιασμός έχει εξατμιστεί, μετά τις αλλεπάλληλες υποχωρήσεις και τους εξευτελιστικούς συμβιβασμούς του ΣΥΡΙΖΑ. Και όσοι σύρουν τα πόδια τους με κούραση, μέχρι την κάλπη για να τον ψηφίσουν, θα το κάνουν μόνο επειδή τον θεωρούν το μικρότερο κακό και έτσι νομίζουν ότι θα απαλλαγούν από το ζόφο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. 

 

Σε αυτές τις συνθήκες, με το κίνημα πολύ πιο μπροστά από τις ρεφορμιστικές ηγεσίες, καλείται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να παρέμβει στις εκλογές.

 

Το ανατρεπτικό - αντικαπιταλιστικό ρεύμα, είναι ισχυρό με βαθύ αποτύπωμα στην ελληνική κοινωνία. Η γενέθλια πράξη του ως μαζικό ρεύμα  που με την παρέμβασή του αλλάζει τους ταξικούς και πολιτικούς συσχετισμούς, είναι η κατάληψη του Πολυτεχνείου το ‘73, κόντρα σε ΚΚΕ και τότε ΚΚΕσωτερικού  που επέμεναν ότι οι συνθήκες δεν είναι ώριμες και οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί. 

 

Και μετά υπήρξαν οι μεγάλοι σταθμοί. Το ‘89, η κόντρα στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας με ΝΔ, ΚΚΕσωτερικού και ΚΚΕ, όταν ένα μεγάλο τμήμα του ΚΚΕ έφυγε και μετακινήθηκε στο αντικαπιταλιστικό ρεύμα. Το 2001-2003, όταν το αντικαπιταλιστικό ρεύμα έγινε η ατμομηχανή του τεράστιου αντιπολεμικού κινήματος ενάντια στον πόλεμο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, αλλά και του κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, με κορυφαίες στιγμές τη Γένοβα το 2001 και τη Φλωρεντία το 2002. Και συνέχισε το 2006-2008 με την καθοριστική συμμετοχή του στη μάχη για να μην περάσει η ιδιωτικοποίηση της παιδείας με την αλλαγή του άρθρου 16 του Συντάγματος  που επεδίωξε η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή,  που κορυφώθηκε με την εξέγερση της νεολαίας, μετά τη στυγερή δολοφονία του Γρηγορόπουλου το 2008,  που οδήγησε και στην πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή. 

 

Καρπός του κινήματος

 

Η ίδρυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τον Γενάρη του 2009, ήταν ώριμος καρπός της πίεσης του κινήματος για ενότητα στη δράση και της ανάγκης για πολιτική και οργανωτική στήριξη των αγώνων του εργατικού κινήματος και της νεολαίας και ειδικά του πιο μαχητικού και ριζοσπαστικού τμήματός του σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, πέρα από τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες της ρεφορμιστικής αριστεράς. 

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η πιο μακρόβια, μετωπική πολιτική συγκρότηση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, με πανελλαδική δικτύωση, εκλεγμένους αντιπροσώπους σε δεκάδες συνδικάτα, ομοσπονδίες και τριτοβάθμιες οργανώσεις, σε δήμους και περιφέρειες. Αλλά κυρίως, στα 14 χρόνια της ύπαρξής της, οι αγωνιστές και οι οργανώσεις  που τη συγκροτούν, δεν έλλειψαν από καμία μάχη του εργατικού κινήματος και της νεολαίας, του αντιρατσιστικού κα αντιφασιστικού κινήματος. 

 

Ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ σημαίνει: βοηθάμε για να φύγει η δολοφονική κυβέρνηση της ΝΔ και για να υπάρξει ισχυρή αντικαπιταλιστική αντιπολίτευση απέναντι σε όποια κυβέρνηση έρθει. Σημαίνει στήριξη των εργατικών κινητοποιήσεων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, των μεταναστών και των προσφύγων, του γυναικείου και του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος, και κυρίως ότι οι αγώνες δεν θα μείνουν στη μέση, αλλά θα έχουν προοπτική, την ανατροπή του συστήματος όπου μετράνε τα κέρδη και όχι οι ανθρώπινες ζωές.