ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ιωαννίνων

 

Το αιματηρό επεισόδιο στα Γιάννινα, είναι άλλη μια οδυνηρή στιγμή στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο που παραμένει μια μικρογραφία της κοινωνίας, που ανατροφοδοτείται με τη βία ως συνήθεια, αυτή που ζούμε καθημερινά παντού, ειδικά τα τελευταία 12 χρόνια: στη δουλειά, στην καθημερινότητα, στις απεργίες.

 

Είναι η συνέχεια της καθημερινής βίας των αφεντικών των ΠΑΕ, αυτών που μπουκάρουν στους αγωνιστικούς χώρους ενίοτε οπλισμένοι, αυτοί που πουλάνε το «τηλεοπτικό προϊόν» θυσιάζοντας όλα αυτά τα ωραία που είναι το

παιχνίδι, η συλλογικότητα, η ομάδα.

 

Φτιάχνοντας στρατούς οπαδών, politica και no politica ανάλογα με τις ανάγκες του αφεντικού, που ανάγουν τις φασίζουσες νοοτροπίες σε καθημερινή πρακτική, σε όλες τις γραμμές της επιχείρησής τους.

 

Τα αιματηρά περιστατικά στα Γιάννενα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, η δολοφονία του Άλκη Καμπανού στη Θεσσαλονίκη πέρυσι, δείχνουν την ανάγκη το «οπαδικό κινημα» να κινηθεί διαφορετικά. Χωρίς «την ΠΑΕ και τον πρόεδρο πάνω απ’ όλα», χωρίς τους δολοφόνους τους, με διαφορετική κουλτούρα.

 

 

Οι γειτονιές, τα σχολεία, οι κερκίδες ήταν πάντα δικές μας. Πρέπει να τις πάρουμε πίσω από τις συμμορίες που τις διεκδικούν και συχνά τις ελέγχουν. Ανεξάρτητα από τη φανέλα και το κασκόλ ανήκουμε στην ίδια τάξη, την τάξη που κρεμάει πανό κατά των βιαστών, κατά του «επιτελικού κράτους», κατά όλων αυτών που ζητάνε κάθε λογής διαπιστευτήρια, κραδαίνοντας την απειλή του θανάτου.