Γιώργος Παυλόπουλος
▸ ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν δώσει προκαταβολικά εγγυήσεις στο κεφάλαιο και την ΕΕ
«Οταν τα βρίσκουν στο κτίριο της Βουλής, η μόνη αντιπολίτευση είμαστε εμείς!», το σύνθημα αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι πιο επίκαιρο από ό,τι σήμερα. Ειδικά όσον αφορά τα τρία βασικά «κόμματα εξουσίας», Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, τα οποία όχι απλώς τα βρίσκουν στα πιο σημαντικά θέματα αλλά ουσιαστικά έχουν αναλάβει ιερές δεσμεύσεις απέναντι στο κεφάλαιο και τους διεθνείς «θεσμούς», με πρώτη και καλύτερη την ΕΕ. υπόσχονται ότι σε καμία περίπτωση δεν θα παραβιάσουν το πλαίσιο που έχει χαραχθεί από τα αλλεπάλληλα μνημόνια, όπως και από τις ανάγκες της «αγοράς», οι οποίες προϋποθέτουν τη διαρκή μείωση του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων και τη φτωχοποίησή τους, ώστε να αυξάνονται διαρκώς τα κέρδη των επιχειρήσεων, όπως της Motor Oil —η οποία τα είδε να αγγίζουν πέρυσι το 1 δισ. ευρώ, έχοντας τετραπλασιαστεί σε σύγκριση με το 2021.
«Δεν βλέπουμε αυξημένο πολιτικό ρίσκο στην Ελλάδα», δήλωνε πρόσφατα στην εφημερίδα Καθημερινή ο αρμόδιος για την Ελλάδα αναλυτής της Moody’s, ενός από τους κορυφαίους οίκους αξιολόγησης. Δείχνοντας, έτσι, σίγουρος ότι Μητσοτάκης, Τσίπρας και Ανδρουλάκης αποτελούν εγγύηση πως το κράτος και οι ακολουθούμενες τα τελευταία χρόνια πολιτικές θα «έχουν συνέχεια». Ο ίδιος πρόσθεσε, χωρίς περιστροφές, ότι «αναμένουμε πως θα υπάρξει ευρεία συνέχιση των πολιτικών και των μεταρρυθμίσεων και όχι κάποια οπισθοδρόμηση, όποια και αν είναι η σύνθεση της επόμενης κυβέρνησης». Μαζί του δείχνουν να συμφωνούν και άλλοι συνάδελφοί του, όπως ο διευθυντής της Fitch, αλλά και ο επικεφαλής οικονομολόγος της Oxford Economics.
Όλα αυτά, φυσικά, δεν σημαίνουν πως οι εκπρόσωποι του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου κοιμούνται ήσυχοι. Κάθε άλλο, μάλιστα, καθώς από την εμπειρία τους καταλαβαίνουν ότι οι ανατροπές μπορεί να έρθουν ανά πάσα στιγμή, σε μια εποχή που οι ανταγωνισμοί εντείνονται και συχνά οδηγούν σε πολέμους. Στο φόντο μιας κρίσης που επιμένει και μοιάζει με Λερναία Ύδρα, με αποτέλεσμα οι απειλές να είναι μεγάλες και οι εξελίξεις απρόβλεπτες, όπως διαπιστώνει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην τελευταία του έκθεση: «Οι κίνδυνοι που έχουν να κάνουν με τις προβλέψεις μας δείχνουν ξεκάθαρα προς τα κάτω, με τις πιθανότητες μιας απότομης προσγείωσης να έχουν αυξηθεί απότομα».
«Κάτω από την επιφάνεια, οι αναταράξεις εντείνονται και η κατάσταση είναι αρκετά εύθραυστη, όπως μας θύμισε και η πρόσφατη αστάθεια στις τράπεζες», προειδοποίησε από την πλευρά του και ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ. Είναι βέβαιο, δε, ότι τόσο αυτός όσο και τα άλλα στελέχη των αστικών επιτελείων όχι απλώς γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα προβληματικά δομικά στοιχεία των σημερινών καπιταλιστικών οικονομιών αλλά μπορούν να αφουγκράζονται και τις τάσεις που επικρατούν στις κοινωνίες. Εξάλλου, τα φαινόμενα λαϊκού ξεσηκωμού που πυκνώνουν, όπως φάνηκε τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γαλλία, με τον επίμονο αγώνα διαρκείας κατά της αντιδραστικής αλλαγής του συνταξιοδοτικού, δεν τους επιτρέπουν να λαθέψουν.
Τα παραπάνω είναι και ο λόγος που ο διοικητής της ΕΚΤ, Γιάννης Στουρνάρας, αναγκάστηκε να απευθύνει την προηγούμενη εβδομάδα αυστηρή προειδοποίηση προς τους επικεφαλής των τριών κομμάτων, έτσι ώστε και να μην οδηγήσουν τη χώρα σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις και να μην υπονομεύσουν τη δημοσιονομική σταθερότητα. Πολύ περισσότερο, καθώς η επιστροφή της πειθαρχίας (από το 2024) και των δυσβάσταχτων για τον λαό πρωτογενών πλεονασμάτων (από φέτος κιόλας και με στόχο ένα ποσοστό από 1,5%-2% του ΑΕΠ ως το τέλος της δεκαετίας) ορίζουν ξεκάθαρα τις κόκκινες γραμμές. Ο ίδιος λόγος είναι που κάνει και διάφορα καλόπαιδα του συστήματος εξουσίας, τα οποία έχουν δοκιμαστεί στις πιο δύσκολες στιγμές του (όπως, για παράδειγμα, ο Ευ. Βενιζέλος) να «πλασάρονται» ήδη ως ιδανική λύση για να ηγηθούν μιας κυβέρνησης ευρύτερης συνεργασίας. Την τελευταία φαίνεται πως στηρίζουν ενθέρμως και πιεστικά αρκετοί επιφανείς εκπρόσωποι του ελληνικού κεφαλαίου.
Από την πλευρά τους, οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί και κυβερνητικοί εταίροι δείχνουν να έχουν πάρει το μήνυμα. «Συνέχεια ή Τσίπρας;», είναι το δίλημμα που προβάλει η ΝΔ ενόψει των εκλογών, υποσχόμενη ότι όχι μόνο δεν θα παρεκκλίνει ούτε χιλιοστό από την πολιτική της, αλλά θα επιταχύνει την εφαρμογή της. «Αλλαγή ή Μητσοτάκης;» είναι το αντίστοιχο ερώτημα που έχει επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ, επικεντρώνοντας σκοπίμως στο πρόσωπο και όχι την ουσία, καθώς γνωρίζει ότι εκεί δεν έχει να πει πολλά, ενώ έχει και… τη φωλιά του λερωμένη. «Και με ΝΔ και με ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι με Μητσοτάκη και Τσίπρα», λέει το ΠΑΣΟΚ, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να αποτελέσει πάλι την ιδανική «τσόντα» σε κάθε κυβέρνηση.
Οι τρεις «καμπαλέρος» φροντίζουν, επίσης, να δείξουν και εμπράκτως πόσο κοντά βρίσκονται. Το κάνουν τόσο με την εμπλοκή τους σε σκάνδαλα πάσης φύσης όσο και με τις διαρκείς μεταγραφές στελεχών ανάμεσά τους.
Μοναδική πραγματικά αντισυστημική επιλογή η στήριξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Κι εδώ, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσουμε πως και το ΜέΡΑ25 και το ΚΚΕ έρχονται να δώσουν τα δικά τους «διιπιστευτήρια», με κάποιες υποψηφιότητες που κάθε άλλο παρά για το αριστερό, αγωνιστικό και αδιάφθορο παρελθόν τους φημίζονται — χωρίς, παράλληλα, να «κουβαλούν» μαζί τους εκείνη την εκλογική πελατεία που να δικαιολογεί τη «θυσία». Απέναντι σε όλα αυτά, με τον λαό να συνειδητοποιεί πως ό,τι και να επιλέξει από τον σωρό των συστημικών κομμάτων, μετεκλογικά θα βρεθεί μέσα στο ίδιο γκρίζο και απάνθρωπο σκηνικό, είναι μονόδρομος η στήριξη των ψηφοδελτίων της μοναδικής συνεπούς αντικαπιταλιστικής και αντισυστημικής δύναμης, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
του Σωτήρη Κοντογιάννη
Αντώνης Δραγανίγος
