O Γιώργος Πίττας υποψήφιος βουλευτής με την Ανταρσύα στον Β1 Βόρειο Τομέα Αθηνών, είναι Γαλατσιώτης, Μέλος του Σοσιαλιστού Εργατικού Κομματος και δημοσιογράφος στην  Εργατική Αλληλεγγύη. Γνωστός για την  έντονη  αγωνιστική δραστηριότητα στην ΚΕΕΡΦΑ(Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή

Οι φοιτητικές εκλογές πέρασαν στο ντούκου από τα κυρίαρχα ΜΜΕ αλλά έστειλαν ξεκάθαρα μηνύματα. Καταβαράθρωση της ΔΑΠ και της ΝΔ για δεύτερη χρονιά και επιβεβαίωση ενός αντισυστημικού ρεύματος στη νεολαία. Τα ποσοστά όλων των αριστερών σχημάτων ξεπέρασαν κατά πολύ το 50%  -και αυτά της αντικαπιταλιστικής-ριζοσπαστικής αριστεράς, των σχημάτων της ΕΑΑΚ, άγγιξαν το 20%.  

Τα αποτελέσματα στα πανεπιστήμια αποτελούν αντανάκλαση της εικόνας ολόκληρης της κοινωνίας. Η κινηματική έκρηξη μετά τα Τέμπη -που κορυφώθηκε στην πανεργατική απεργία στις 8 Μάρτη, τη μέρα της Γυναίκας, ενώνοντας τούς αγώνες ενάντια στον σεξισμό με τους αγώνες για να σταματήσει η εγκληματική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και τους αγώνες των καλλιτεχνών για τον Πολιτισμό - ανάγκασε τους ίδιους τους εκπροσώπους της κυρίαρχης τάξης να κάνουν λόγο για τον «κίνδυνο» ενός νέου αντισυστημικού ρεύματος.

Ακόμη και μέσα στην προεκλογικη περίοδο δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συνεχίζουν να διαδηλώνουν, στην Θεσσαλονίκη και προχθές στη Δραπετσώνα, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Τα γκάλοπ καταγράφουν ότι ένα 70% του κόσμου τίθεται υπέρ της επανακρατικοποίησης του ΟΣΕ. Το «για όλα φταίει ο σταθμάρχης» του Μητσοτάκη κατέληξε στα αζήτητα μαζί με το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης» την περίοδο της πανδημίας.

Από άκρη σε άκρη στην Ελλάδα εκατομμύρια άνθρωποι θέλουν να δουν στις 21 Μάη την κυνική, ξεδιάντροπη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να πέφτει με πάταγο. Αλλά μαζί της θέλουν να δουν να φεύγουν και όλες εκείνες οι πολιτικές, που στην Χαλκιδική ξεσπιτώνουν ανάπηρους για χάρη των τραπεζιτών και στα Τέμπη δολοφονούν ανθρώπους για τα κέρδη των «επενδυτών».

Ποιά είναι η πιο χρήσιμη ψήφος για να μαυρίσουμε τη ΝΔ; Εμείς λέμε, η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Γιατί οι αγωνιστές-τριες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ -μια υπαρκτή και υπολογίσιμη  δύναμη στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια και στις γειτονιές- δεν περίμεναν τέσσερα χρόνια ποτε θα έρθουν οι εκλογές, αλλά έκαναν ΠΡΑΞΗ, το «κάτω η Νέα Δημοκρατία» από την πρώτη μέρα. Αποτέλεσαν τον σπινθήρα για να ξεδιπλωθούν οι αντιστάσεις, πρωτοστατώντας σε όλα τα μέτωπα και όλους τους χώρους, κόντρα στη γραμμή Τσίπρα για «υπεύθυνη αντιπολίτευση». Τη γραμμή του «εμείς δεν θα κάνουμε αντιπολίτευση από το πρώτο εξάμηνο», του «θα λογαριαστούμε μετά την πανδημία», του «τώρα πενθούμε για τα Τέμπη» και πάει λέγοντας.

Το 2019, ήταν οι νέοι και οι νέες αυτού του χώρου που ξεσήκωσαν τις σχολές ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία, αναγκάζοντας στο τέλος σε υποχώρηση τη ΝΔ. Όταν ξέσπασε η πανδημία, μπήκαμε μπροστά για να ανοίξει η απεργιακή σύγκρουση απαιτώντας στήριξη του ΕΣΥ και επίταξη των ιδιωτικών κλινικών, για να σταματήσει η εκατόμβη των θυμάτων. Μπήκαμε στην πρώτη γραμμή για να σπάσει η πολιτική καραντίνα και η απαγόρευση των διαδηλώσεων το 2020, για να ακυρωθεί στην πράξη ο αντισυνδικαλιστικός νόμος Χατζηδάκη.

Ήταν οι αγωνιστές-τριες της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο, μέσα στα δικαστήρια και στους δρόμους, για να αντιμετωπιστεί η φασιστική απειλή, για να μπει στη φυλακή η εγκληματική ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, που για δεκαετίες εκκολαπτόταν χάρη στην κάλυψη της ΝΔ, των δικαστηρίων και της αστυνομίας. Μια απειλή που συνεχίζει να τροφοδοτείται από την ρατσιστική πολιτική και τις καιροσκοπικές παλινωδίες της ΝΔ για το ναζιστικό απόκομμα του Κασιδιάρη.

Στις 21 Μάη, το ζητούμενο δεν είναι μόνο να φύγει ο Μητσοτάκης αλλά να φύγουν μαζί και οι πολιτικές που ακολούθησε και όλοι οι κίνδυνοι που εγκυμονούν για την εργατική τάξη. Ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει για μια «αλλαγή» που θα  έρθει μέσα από μια «προοδευτική κυβέρνηση» με το ΠΑΣΟΚ και δεσμεύεται να εφαρμόσει την κοινωνική πολιτική που δεν εφάρμοσε το 2015-19, υποστηρίζοντας ότι «πλέον έχουμε απαλλαγεί από τα μημόνια».

Καλλιεργεί αυταπάτες. Η παγκόσμια οικονομική κρίση –και ταυτόχρονα ενεργειακή, κοινωνική, γεωπολιτική, κλιματική- φουντώνει ξανά όπως δείχνουν οι πρόσφατες καταρρεύσεις των τραπεζών και ο καλπάζων πληθωρισμός. Τα οικονομικά «επιτελεία» αναζητούν διέξοδο σε νεοφιλελεύθερες αποτυχημένες συνταγές αυξάνοντας τα επιτόκια και τα αφεντικά διεθνώς επιτίθενται ξανά, με στόχο το κόστος της κρίσης να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί. Στην Ελλάδα, και όχι μόνο, είναι θέμα χρόνου πότε θα ανοίξει πιεστικά το ζήτημα του χρέους που συνεχιζει να διογκώνεται.

Τι θα γίνουν οι προεκλογικές εξαγγελίες όταν οι «εταίροι», η ΕΕ, το ΔΝΤ μαζί με τους «στουρνάρες» και τους υπόλοιπους τραπεζίτες έρθουν να βάλουν ξανά τη θηλιά στο λαιμό μας για να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους; Η εμπειρία της συνθηκολόγησης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 -παρά το 62% στο δημοψήφισμα- δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι θα κάνει τα ίδια. Γιατί δεν είναι διατεθειμένη να δώσει την παραμικρή σύγκρουση και αυτό φαίνεται από τώρα.

Η άρνηση του Τσίπρα να θέσει ζήτημα επανακρατικοποίησης του ΟΣΕ είναι ένα προφανές παράδειγμα, ότι δεν πρόκειται να αλλάξει η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, που επιφυλάσσει νέα Τέμπη. Όπως δεν πρόκειται να βάλει φρένο στην μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη νατοϊκή πολεμική βάση και στο δυσβάσταχτο κόστος του 2,5% του ΑΕΠ του ΝΑΤΟ για εξοπλισμούς. Όπως ρητά δηλώνει ότι θα συνεχίσει την πολιτική του «φράχτη» στον Έβρο. Τα συνεχή ανοίγματα στην «κεντροδεξιά» -από την υποστήριξη στον Παχατουρίδη στο Περιστέρι μέχρι τη συμμετοχή πολιτευτών της ΝΔ στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ- δείχνουν ότι πάνω απ’ όλα τον ενδιαφέρει η συναίνεση της άρχουσας τάξης. Είναι ακριβώς αυτού του είδους η πολιτική, που λειτουργεί μέχρι την τελευταία στιγμή, σαν σωσίβιο σωτηρίας για τον Μητσοτάκη, κάνοντας τον να ελπίζει σε μια νέα καταστροφική τετραετία.

Για τους παραπάνω λόγους, αυτό που είναι απολύτως απαραίτητο την επόμενη μέρα των εκλογών, είναι μια ισχυρή αντιπολίτευση στο δρόμο, που θα εμποδίσει την εφαρμογή των αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών και θα διεκδικήσει επιθετικά αυξήσεις, δουλειές, την κρίση να πληρώσουν τα αφεντικά. Οι αγωνιστές-τριες της αντικαπιταλιστικής αριστεράς έχουν αποδείξει στην πράξη ότι η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η πιο χρήσιμη επιλογή σε αυτήν την κατεύθυνση.

Αλλά η ψήφος στην αντικαπιταλιστική αριστερά είναι η πιο χρήσιμη επιλογή και για ένα άλλο λόγο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν καλλιεργεί αυταπάτες για μια «κοινωνική» διαχείριση του καπιταλισμού και των σάπιων θεσμών του, όπως κάνει ο Ι. Βαρουφάκης ούτε μεταθέτει την ανατροπή στο απώτερο μέλλον, όταν αλλάξουν οι υποτιθέμενοι «αρνητικοί συσχετισμοί», όπως κάνει το ΚΚΕ. Το μεταβατικό πρόγραμμα που προτείνει, απαντάει καθαρά στα μεγάλλα διλήμματα: Διαγραφή του χρέους, έξοδο από τη θανάσιμη θηλιά της ΕΕ, έξοδο από το ΝΑΤΟ και τους επικίνδυνους πολεμικούς του σχεδιασμούς, κρατικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση των αφεντικών - με εργατικό έλεγχο. Εργατικός έλεγχος, με απεργίες διαρκείας και καταλήψεις στους χώρους δουλειάς στο σήμερα και όχι στο επέκεινα.

Γιατί, αν κάτι ανέδειξε η τελευταία τετραετία, από τα νοσοκομεία την περίοδο της πανδημίας μέχρι τους σιδηροδρόμους, είναι ότι η εργατική τάξη είναι αυτή που σώζει, στο σήμερα, το λαό. Και είναι εκείνη που μπορεί να διαχειριστεί, στο σήμερα, με τον καλύτερο τρόπο την παραγωγή και τη ζωή της, βάζοντας τις ανάγκες των ανθρώπων πάνω από τα κέρδη των αφεντικών. Αυτή είναι η προοπτική που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η προοπτική του Μάη του ’68, που βλέπουμε να ξαναζωντανεύει διεθνώς στις απεργίες και τις διαδηλώσεις που συγκλονίζουν τη Γαλλία τους τελευταίους μήνες. Είναι η πιο ρεαλιστική εναλλακτική σε αντίθεση με τον ψεύτικο «ρεαλισμό» που εδώ και δεκαπέντε χρόνια μας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο χωρίς σταματημό.

Η Ιστορία έχει δείξει ότι αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει από τα πάνω αλλά από τα κάτω, με την δράση των εργαζομένων, των νέων, των καθημερινών ανθρώπων. Ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ σημαίνει ψήφο στην Αριστερά που δεν μασάει τα λόγια της, που δηλώνει ανοιχτά ότι το κίνημα μπορεί να κάνει το μαύρισμα της ΝΔ συνολική σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης και να ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή του.

Γιώργος Πίττας, Υποψήφιος Βουλευτής  με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον Β1 Βόρειο Τομέα Β΄ Αθήνας

Γαλατσιώτης, Μέλος του Σοσιαλιστού Εργατικού Κομματος ,Δημοσιογράφος στην  Εργατική Αλληλεγγύη,με έντονη  αγωνιστική δραστηριότητα στην ΚΕΕΡΦΑ(Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή)

Δημοσιεύθηκε στο e-galatsi