Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πρώτη γραμμή των αγώνων για τη δημόσια, δωρεάν και ποιοτική υγεία

Τόσο κατά τη διάρκεια της πανδημίας όσο και πριν και μετά απ'αυτή, οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, με την καθοριστική κατά τόπους και κεντρική παρέμβαση των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έδωσαν σημαντικούς αγώνες ενάντια στην κυβερνητική στρατηγική, που, πιστή στην εξυπηρέτηση των ιδιωτών επιχειρηματιών της Υγείας και συνεχίζοντας το έργο των προκατόχων της, θέλει ουσιαστικά να διαλύσει εντελώς το ΕΣΥ, απεργαζόμενη ένα πραγματικό έγκλημα εις βάρος της υγείας της εργατικής τάξης και του λαού.

Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μέσα στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας και της καραντίνας, στάθηκαν ανυποχώρητα απέναντι στην κυβερνητική πολιτική διάλυσης του ΕΣΥ, που δολοφόνησε δεκάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας, χωρίς φυσικά να ξεπέφτουν σε αντιεπιστημονικές, συνωμοσιολογικές, αντιδραστικές σε τελική ανάλυση θεωρίες. Από τις πρώτες μέρες της καραντίνας, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αρνήθηκαν την στρατηγική του “θα λογαριαστούμε μετά”, που προέτασσε η ρεφορμιστική αριστερά και πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις στα νοσοκομεία ήδη από τις 7 Απρίλη του 2020. Αρνηθήκαμε να ενσωματωθούμε στην εθνική ενότητα γύρω από τους κυβερνητικούς και κρατικούς επιστήμονες, που δήθεν ενσάρκωναν τον ορθό λόγο, σε κατάφωρη αντίθεση με τους διθύραμβους που επεφύλασσαν για τον θίασο του Τσιόδρα τα ρεφορμιστικά κόμματα, με αποκορύφωμα τις σχετικές διαβόητες δηλώσεις του ΚΚΕ.

Η ίδια αταλάντευτη στάση που κρατήσαμε σε όλα τα μέτωπα σήμαινε και τη λυσσαλέα προσπάθεια κυβέρνησης, υπουργείου και διοικήσεων των νοσοκομείων να μας τιμωρήσουν με ακραία στοχευμένες εκδικητικές ενέργειες. Η, αποτυχημένη τελικά, απόπειρα της διοίκησης του Ευαγγελισμού, με την προφανή υποστήριξη Πλεύρη, να με απολύσει από το ΕΣΥ το περασμένο καλοκαίρι είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα τόσο του κυβερνητικού μένους απέναντι στις πιο ριζοσπαστικές φωνές μέσα στα νοσοκομεία, όσο και, αντίθετα, της δυνατότητας των αγώνων των εργαζομένων να πετυχαίνουν μικρότερες ή μεγαλύτερες νίκες. Στον νικηφόρο αυτό αγώνα ήταν καθοριστικά: η ενιαιομετωπική μας τακτική μέσα στους χώρους των νοσοκομείων, η αταλάντευτη στάση απέναντι σε διευθυντικό κατεστημένο, διοικήσεις, υπουργείο και κυβέρνηση-σε αντίθεση με τη συμβιβαστική και συμβιβασμένη στάση των ηγεσιών των παρατάξεων της ρεφορμιστικής αριστεράς-, η καλή φήμη που έχουμε, ως αγωνιστές και αγωνίστριες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η επιρροή που ξεπερνάει κατά πολύ τη μέχρι τώρα εκλογική μας καταγραφή και η ικανότητά μας να συνδέσουμε αυτή την απόλυση με τον αγώνα συνολικά για την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και όλων των κοινωνικών αγαθών. Όλα αυτά συνετέλεσαν ώστε ο αγώνας αυτός να γίνει κτήμα μεγάλου κομματιού του εργατικού κινήματος, και αυτό εκφράστηκε με τα ψηφίσματα και την κινητοποίηση αλληλεγγύης από δεκάδες σωματεία και ομοσπονδίες.

Αντίστοιχα, η κυβέρνηση επεδίωξε να συκοφαντήσει και να εξοντώσει τον σύντροφο Κώστα Καταραχιά, προσπάθεια που έπεσε στο κενό. Και βέβαια, τώρα είναι ανοιχτό το μέτωπο ενάντια στην δίωξη της Αργυρής Ερωτοκρίτου, που εξορίζεται από τον εργασιακό της χώρο, πάλι από τον Ευαγγελισμό, με καθαρά πολιτικά κριτήρια. Δεν είναι τυχαίο που οι πιο εξοντωτικές διώξεις ασκούνται σε συνδικαλιστικά στελέχη και μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την ίδια στιγμή ο πολιτικός μας χώρος δείχνει ότι όχι μόνο δεν τρομοκρατείται, όχι μόνο δεν υποχωρεί στις πιέσεις, αλλά πιστεύοντας ακράδαντα στη δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι να πετυχαίνουν νίκες και να επιβάλλουν το ίδιο τους το δίκιο, βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή.

Γι'αυτό για τους εργαζόμενους στην Υγεία, που υπερασπίζονται με τους αγώνες τους και τη δουλειά τους τη δημόσια, δωρεάν και ποιοτική υγεία, η πιο συνεπής και χρήσιμη πολιτική επιλογή στις εκλογές είναι η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ενίσχυση του ασυμβίβαστου, μαχητικού, πρωτοπόρου, αντικαπιταλιστικού πολιτικού ρεύματος που αυτή εκφράζει.