Το αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου αποτέλεσε έναν πολιτικο σεισμό. Σίγουρα το φαινόμενο να «κρατιέται» σε ποσοστά η κυβέρνηση και να κατακρημνίζεται η αντιπολίτευση είναι πρωτοφανές.

Για τις τις αιτίες έχουν ήδη γραφετεί πολλά. Η αμέριστη στήριξη των δυνάμεων του κεφαλαίου, των τραπεζιτών, των μιντιαρχών κλπ προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων αλλά και των μεσαίων στρωμάτων τόσο κατά την περίοδο της πανδημίας, όσο και από τους πόρους των προγραμμάτων, η αδίσταχτη χρήση του κράτους ως εργαλείο για τα επιδόματα ψίχουλα, εξασφάλισε την στήριξη των ανώτερων στρωμάτων και ανοχή τμήματος των λαϊκών στρωμάτων, παρά την άθλια πολιτική του για 4 χρόνια.

Είναι όμως σαφές ότι το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα δεν θα είχε επιτευχθεί χωρίς την συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ όλο αυτό το διάστημα στην πολιτική της ΝΔ, χωρίς τη στάση αποχής ή και εναντίωσης σε κρίσιμους αγώνες. Με αυτήν την αντιμετώπιση (ψήφιση των μισών νομοσχεδίων, αποδοχή του ασφυκτικού πλαισίου ΕΕ-ΝΑΤΟ κλπ), ενίσχυσε την ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία της ΝΔ και τελικά του ίδιου του Μητσοτάκη. Για αυτό ακριβώς και συντρίφθηκε.

Η «δίδυμη» πτώση ΣΥΡΙΖΑ και ΜέΡΑ25  σε αυτές τις εκλογές απέδειξε ότι η αντιπολίτευση «εντός των τειχών», η αντιπολίτευση που αποδέχεται το πλαίσιο της κυρίαρχης πολιτικής (επιλογές της ΕΕ και της ΕΚΤ, στρατιωτικές δαπάνες, βάσεις, ΝΑΤΟ κλπ) δεν μπορεί να υπάρξει στην σημερινή εποχή της κρίσης του καπιταλισμού και του πολιτικού συστήματος. Οι δυνάμεις αυτές αντικειμενικά θα μπουν σε κρίση.

Είμαστε αντίθετοι ότι υπάρχει και εκδηλώθηκε μια γενικευμένη «δεξιά στροφή». Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι οπωσδήποτε εξαιρετκά ανησυχητική, αλλά αν απολυτοποιηθεί θα είναι σαν να «φορτώνουμε» (για μια ακόμα φορά) στο λαό το «συντηρητισμό» της Αριστεράς.

Δεν χάθηκαν οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που πήραν μέρος σε μικρούς και μεγάλους αγώνες! Όμως χρειάζεται μια άλλη αριστερά που με αποφασιστική στάση, πρόγραμμα ανατροπής και προοπτική επαναστατική παλεύει να μετασχηματιστεί η οργή σε δύναμη ανατροπής, σε σνειδητό αντικαπιταλιστικό ρεύμα.

Αυτή είναι η μάχη που δίνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γι’ αυτό και η ενίσχυσή της «μετράει» εκεί που κρίνεται ο συσχετισμός δυνάμεων, στο κίνημα και την δημιουργία μιας άλλης αριστεράς, μιας μαζικής αντικαπιταλιστικής - επαναστατικής  αριστεράς. 

Αντώνης Δραγανίγος, μέλος ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Π.Ε ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Δημοσιεύθηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη, Νο1574