Γιώργος Κρεασίδης,
Σηκώνει «λευκή σημαία» με απολογητική γραμμή
Το πρόγραμμα που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ την Τετάρτη στο Χαλάνδρι επιχειρεί να ξεπεράσει τις αντιφάσεις που υπάρχουν ανάμεσα στις αντι-ΝΔ διακηρύξεις του κόμματος και τις πολιτικές του πράξεις, είτε ως συναινετική αντιπολίτευση την τελευταία τετραετία είτε ως μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και το κάνει από τα δεξιά, με ένα προγραμματικό πλαίσιο που δέχεται τη στρατηγική του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τοποθετώντας όμως σε κάθε πτυχή του προτάσεις που φιλοδοξούν να κάνουν την εφαρμοζόμενη πολιτική λιγότερο επώδυνη. Ωστόσο, η πολυδιαφημισμένη πρόταση Τσίπρα στον Μητσοτάκη να πάνε από κοινού στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για να κοστολογήσουν τα προεκλογικά τους προγράμματα, δείχνει ότι η πειθαρχία στο αιώνιο μνημόνιο της ΕΕ είναι το όριο της
«ευημερίας για όλους» που τάζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στο νέο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι παρούσες ως δομικά στοιχεία η αιματηρή δημοσιονομική πειθαρχία της ΕΕ, η πράσινη οικονομία και οι ιδιωτικοποιήσεις του λεγόμενου «πακέτου ανάκαμψης», η απόλυτη προτεραιότητα της επιχειρηματικότητας. Από την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων επιλογών και την αοριστολογία της «προοδευτικής πολιτικής», έχουμε την προσήλωση στο αφήγημα της ανάπτυξης που προβάλλει
η ΝΔ συσπειρώνοντας την αστική τάξη. Η προσθήκη του συνθήματος της «Δίκαιης Κοινωνίας», που παραπέμπει στην κεντρο-
αριστερά και το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη, απευθύνεται βασικά στην άρχουσα τάξη, ως διαβεβαίωση ότι το μείγμα πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει αποδεκτό από τα πιεσμένα λαϊκά στρώματα, εξασφαλίζοντας έτσι την κοινωνική σταθερότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού έριξε την ευθύνη της εκλογικής συντριβής στην απλή αναλογική, έστω στην εκδοχή που άφησε το 16% των ψηφοφόρων χωρίς εκπροσώπηση, αλλά και στον λαό, που δεν συγκινείται από μια αριστερή πολιτική πρόταση, αναπροσαρμόζεται με μια σαφώς συντηρητική μετατόπιση.
Με στροφή σε μια δεξιότερη φυσιογνωμία και τον στόχο να αναδειχτεί στον κεντροαριστερό πυλώνα ενός σταθερού δικομματισμού
Την ίδια στιγμή, επιχειρεί να βάλει και νέο εκλογικό δίλημμα μετά το ναυάγιο της «προοδευτικής κυβέρνησης», λόγω της στάσης του ΠΑΣΟΚ που δεν μπορεί να ξεφύγει από την ηγεμονία της ΝΔ, αλλά και της ήττας του ΜέΡΑ25. Σε δηλώσεις του στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σκάι την Πέμπτη, ο
Α. Τσίπρας έθαψε οριστικά την ιδέα της κυβερνητικής συνεργασίας, λέγοντας «mea culpa», σε στιλ Α. Παπανδρέου. Στη συνέχεια, τόνισε ότι με την ενισχυμένη αναλογική όποιος δεν ψηφίσει την εναλλακτική λύση του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από τις διαφωνίες και τις ενστάσεις που μπορεί να έχει, ενισχύει την αυτοδυναμία της ΝΔ. Έτσι, φέρνει στο προσκήνιο τη λογική της χαμένης ψήφου και επαναλαμβάνει τη δέσμευση ότι σαν πυλώνας ενός ανανεωμένου δικομματισμού ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καταλύτης σταθερότητας.
Στην ουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδεχτεί τον ρόλο της αντιπολίτευσης για τη φάση που έρχεται και επιχειρεί ένα δεξιόστροφο λίφτινγκ που θα του επιτρέψει να απομακρυνθεί από κάθε συμβολισμό και αίτημα που θυμίζει το λαϊκό κίνημα και να πλασαριστεί σαν κοινωνικά ήπιος διαχειριστής της στρατηγικής του κεφαλαίου. Προϋπόθεση είναι, βέβαια, να επανέλθει ένας σταθερός δικομματισμός. Βασικό εργαλείο γι’ αυτό θα είναι η συζήτηση για ψήφο τακτικής απέναντι στον κίνδυνο κοινοβουλευτικής παντοδυναμίας της ΝΔ, με παράλληλη εξαφάνιση της συζήτησης για το αναγκαίο πρόγραμμα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Η μαχόμενη αριστερά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως οφείλει, θα κάνει ακριβώς το αντίθετο, για να υπάρξει προοπτική ανατροπής.
του Σωτήρη Κοντογιάννη
Αντώνης Δραγανίγος
