Γάμος ομόφυλων ζευγαριών: Τίποτε λιγότερο από την πλήρη ισότητα

του Κώστα Τορπουζίδη 

 

 

Η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε μια από τις σπάνιες στιγμές στην μεταπολιτευτική ιστορία της, που είναι αναγκασμένη να προχωρήσει στην αναγνώριση δικαιωμάτων και μάλιστα για μια κατασυκοφαντημένη κατηγορία ανθρώπων. Εξάλλου, είναι και η μοναδική φορά που η σημερινή κυβέρνηση φέρνει νόμο στη βουλή που δεν ιδιωτικοποιεί, δεν συρρικνώνει κοινωνικά δικαιώματα, δεν εντείνει την καταστολή. Απ’ αυτήν την άποψη θα μπορούσε να καταλάβει κανείς το άγχος του Κ. Μητσοτάκη να μεθοδεύσει στη φαινομενικά πιο ευνοϊκή συγκυρία για την κυβερνητική σταθερότητα την επιχείρηση πειθούς των βουλευτών της παράταξής του. 

 

Ο τρόπος, όμως, που επέλεξε για να υπερασπιστεί την αναγνώριση του δικαιώματος γάμου και τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών αποκάλυψε τελικά και το άγχος του να πείσει για κάτι που ούτε και ο ίδιος ούτε κάποιος άλλος στην παράταξή του πιστεύει πραγματικά. Το επιχείρημα ότι δεν θα βλαφτούν τα υπόλοιπα παιδιά από το «να ρυθμίσουμε τα λίγα παιδιά, τα λίγα ζευγάρια που τελικά τους αφορά το ζήτημα» αποκαλύπτει ξεκάθαρα ότι μπροστά μας δεν έχουμε μια αξιόπιστη και αποφασιστική πολιτική ισονομίας και ξεριζώματος των διακρίσεων στην εκπαίδευση, στην εργασία, συνολικά στην κοινωνία, αλλά συνέχιση των διακρίσεων υπέρ της παραδοσιακής οικογένειας ακόμη και μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου.

 

Ο Κ. Μητσοτάκης με την επιλογή του να επικεντρωθεί στο θέμα του «συμφέροντος των παιδιών» επιχείρησε να εμφανιστεί ως η κεντρώα φωνή της λογικής απέναντι στις «ακρότητες» του ΣΥΡΙΖΑ «για παιδιά κατά παραγγελία», αλλά την ίδια στιγμή συνειδητά έδωσε τη δυνατότητα στην ακροδεξιά μέσα και έξω από τη ΝΔ και στην Εκκλησία να δώσουν ξανά την γνωστή τους παράσταση. Της δήθεν υπεράσπισης της ζωής και των δικαιωμάτων των παιδιών (και των αγέννητων…) ενάντια στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων και των γυναικών. Για τον ακροδεξιό συρφετό «τα παιδιά βλάπτονται» ακριβώς επειδή η ομοφυλοφιλία αποτελεί αρρώστια και διαφθορά και όχι ποικιλία της ανθρώπινης σεξουαλικότητας που πρέπει να αποδεχτούν και εντέλει τα παιδιά έχουν ανάγκη από ένα δίδυμο ετεροφυλόφιλων γονέων με διακριτούς τους ρόλους της γυναίκας-τροφού και του άνδρα κουβαλητή του σπιτιού. 

 

Αυτό το κοινωνικό πρότυπο και η ιδεολογία του αναπαράγουν καθημερινά την ανισότητα και τη βία σε βάρος των γυναικών, των παιδιών και των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων. Γι’ αυτά, οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις όπως της ΝΔ έχουν έτοιμους νέους κώδικες και νόμους για ένταση της καταστολής και αυστηροποίηση των ποινών για όσους «το φτάνουν» στα άκρα. Την ίδια στιγμή που οι κρατικοί μηχανισμοί δολοφονούν τον Ζακ και απαλλάσσουν τους δολοφόνους του...

 

Η Αριστερά δεν έχει κανένα λόγο να ανέχεται ή χειρότερα να δίνει πολιτική κάλυψη στις μισαλλόδοξες ιδεοληψίες της ακροδεξιάς και των φασιστών. Η υπεράσπιση της ενότητας και των δικαιωμάτων όλων των καταπιεσμένων στέκεται πάνω από οποιεσδήποτε παραδόσεις και συνήθειες. 

 

Από τη άλλη μεριά, όμως, δεν μπορεί να εναποθέτει στους μηχανισμούς της αγοράς την άσκηση και την ικανοποίηση των δικαιωμάτων. Το ζήτημα της παρένθετης μητρότητας δεν αφορά ειδικά τους ομοφυλόφιλους άνδρες. Η Ελλάδα έχει εισαγάγει ήδη από το 2002 τη δυνατότητα του «δανεισμού μήτρας» όπως λέγεται, αλλά πάντα με το γενετικό υλικό των δύο ετεροφυλόφιλων γονιών. Σε παγκόσμιο επίπεδο αναπτύσσεται μια ολόκληρη βιομηχανία με την «επιστράτευση» φτωχών γυναικών, η οποία τελικά πέρα από τα κέρδη το μόνο που μάλλον θρέφει είναι το ναρκισσισμό όσων θέλουν τα παιδιά που μεγαλώνουν να είναι και βιολογικά δικά τους και βέβαια έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν αδρά γι’ αυτό. 

 

Μέχρι να βρεθούν, σε μια άλλη κοινωνία, τρόποι παρένθετης μητρότητας έξω από τα γρανάζια της αγοράς και της ιδιοκτησιακής αντίληψης πάνω στους απογόνους μας, μπορούμε να μοιραστούμε ισότιμα τη χαρά του μεγαλώματος και της ανατροφής των παιδιών με την νομική και κοινωνική κατοχύρωση της ισότητας στο δικαίωμα της τεκνοθεσίας ανεξάρτητα από σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου των γονέων.

 

Σήμερα χιλιάδες άνθρωποι ζούνε και μεγαλώνουν τα παιδιά τους έξω από το κυρίαρχο πρότυπο και κανείς δεν μπορεί να ισχυρίζεται στα σοβαρά ότι πρόκειται «για κοινωνική αρρώστια ή απειλή». Οι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, υπήρξαν στην ιστορική τους πορεία «συλλογικοί αναπαραγωγοί» κι αυτό σημαίνει ότι ένας άνδρας είναι εξίσου ικανός (αναπτύσσοντας βιολογικά τις ίδιες ορμόνες με τη γυναίκα, όταν αναλαμβάνει έναν τέτοιο ρόλο) για την φροντίδα και την ανατροφή ενός παιδιού. Η ισότητα όλων στο γάμο και την τεκνοθεσία βασίζεται σε αυτήν την αλήθεια, που βάζει ευθέως σε αμφισβήτηση τις κοινωνικές και ιδεολογικές κατασκευές της κυρίαρχης ετεροφυλόφιλης οικογένειας και αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια των παραδόσεων του «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Κι αυτό το γνωρίζουν καλά τόσο ο Μητσοτάκης όσο και η ακροδεξιά.

 

Για να κερδηθεί η ισότητα και να μπορέσουμε ενωμένοι χωρίς σεξιστικές διακρίσεις να παλέψουμε για καλύτερη ζωή για μας και τα παιδιά μας ο δρόμος του αγώνα είναι ο μόνος ρεαλιστικός. Ενάντια στην ακροδεξιά αντίδραση και χωρίς ψευδαισθήσεις για τον επιδερμικό και αναξιόπιστο «δικαιωματισμό» της ΝΔ, το κίνημα ενάντια στο σεξισμό και την καταπίεση πρέπει να δυναμώσει την οργάνωση της παρουσίας του στους κοινούς αγώνες των εργατών και της νεολαίας. Πρέπει άμεσα να κινητοποιηθούμε μαζικά ενόψει της ψήφισης του νομοσχεδίου, να συνεχίσουμε ενωτικά στην απεργιακή 8η Μάρτη και να πάμε προς τις διαδηλώσεις υπερηφάνειας του Ιουνίου αποφασισμένοι να κερδίσουμε την αποδοχή και την αλληλεγγύη όλων και πρώτα απ’ όλα των συνδικάτων και των οργανώσεων της νεολαίας.