Αντώνης Δραγανίγος, μέλος ΠΕ ΝΑΡ και ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Mόνο αισθήματα αηδίας προκάλεσε σε μεγάλα κομμάτια του λαού η στάση της ΝΔ και των βουλευτών της στη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας στη Βουλή, αλλά και όλη την τελευταία περίοδο για το έγκλημα στα Τέμπη. Οι αποκαλύψεις για την χυδαία και πασιφανή προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος, το βροντερό χειροκρότημα στον Κ. Καραμανλή, η αποποίηση κάθε ευθύνης, οι δηλώσεις του λεγόμενου «υπουργού Δικαιοσύνης» Γ. Φλωρίδη ότι «όποιος μιλάει για μπάζωμα είναι μπάζο»(!), αναδείχνουν ένα κλίμα νεποτισμού, σαπίλας και υπεροψίας. Μια βαθιά αίσθηση αδικίας απλώνεται σε όλη την κοινωνία.

Το κλίμα αυτό έρχεται να «δέσει» με την ακρίβεια που καλπάζει, τη διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, τη φτώχια που απλώνεται στα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας. Έρχεται να συμπληρώσει τους πλειστηριασμούς, την καταστολή, την μετατροπή της Ελλάδας σε ΝΑΤΟϊκό ορμητήριο.

Η «παραίτηση» των δύο υπουργών και προσωπικών συνεργατών του Κ. Μητσοτάκη Στ. Παπασταύρου (υπουργού Επικρατείας) και Γ. Μπρατάκου (υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ) επιτείνει το κλίμα κρίσης και αποσάθρωσης της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η φθορά θα είναι ραγδαία και θα εκδηλωθεί άμεσα, και στις ευρωεκλογές.

Η φθορά της ΝΔ είναι μεγάλη και το σύστημα δοκιμάζει εναλλακτικές, η εργατική λαϊκή αντεπίθεση είναι αναγκαία και δυνατή

Μπροστά στη λαϊκή οργή και τη φθορά της ΝΔ η άρχουσα τάξη, με πυρήνα το μιντιακό κατεστημένο, διαπιστώνοντας το πρόβλημα πολιτικής εκπροσώπησης που δημιουργείται μέσα στον λαό, μεθοδεύει και προχωράει την αντιδραστική ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος.

Πρώτα απ’ όλα επιδιώκει να υπερασπίσει και να προβάλλει τις βαθύτερες συντεταγμένες του συστήματος, τους θεσμούς του κράτους και της ΕΕ, σαν τον τελικό «εγγυητή του κράτους δικαίου», πέρα ή και απέναντι στο «κομματικοκεντρικό» σύστημα στην Ελλάδα. Έτσι οι «ευρωπαϊκοί θεσμοί», η «ευρωπαία εισαγγελέας», και η «ελληνική δικαιοσύνη» εμφανίζονται σαν οι θεσμοί της «συντεταγμένης πολιτείας», που άσπιλοι και αμόλυντοι από την σαπίλα θα επαναφέρουν την «κανονικότητα» και τη δικαιοσύνη.

Όμως η δικαιοσύνη είναι αυτή που καλύπτει ή ρίχνει στα μαλακά κυκλώματα trafficking, ενώ έχει τεράστιες ευθύνες και για την έως τώρα συγκάλυψη του εγκλήματος. Η ΕΕ εμφανίζεται ως «ανεξάρτητη» από τα μεγάλα εγχώρια ιδιωτικά συμφέροντα, όμως απ την μια οικοδομεί το πλαίσιο απελευθέρωσης των αγορών που είναι η ρίζα του προβλήματος και αφετέρου συνδέεται και η ίδια με τεράστια συμφέροντα πολυεθνικών εταιρειών που εμπλέκονται σε τέτοιου είδους έργα, ενώ μεγάλα έργα ελέγχονται κατευθείαν από αυτήν και τους «εμπειρογνώμονές της».

Ταυτόχρονα είναι καθαρό ότι τμήματα του κεφαλαίου επιδιώκουν να σχηματίσουν την «δική τους» ελεγχόμενη αντιπολίτευση στη ΝΔ, να διαμορφώσουν την αυριανή κυβερνητική «εναλλακτική λύση». Ο τρόπος που το συγκρότημα Μαρινάκη αντιπολιτεύεται τη ΝΔ, η ομοβροντία από μέσα απόλυτα υποστηρικτικά στην κυβέρνηση (πχ Καθημερινή), αλλά και άλλες κινήσεις όπως η εξαγορά της ιστορικής Ελευθεροτυπίας και πάλι από τον Β. Μαρινάκη επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Οι σφοδρές αντιθέσεις ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου (πχ Μαρινάκης-Μελισσανίδης) σήμερα εκδηλώνονται πάνω στο έδαφος της διαμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού της επόμενης ημέρας.

Η ανασυγκρότηση του αστικού πολιτικού συστήματος γύρω από τον άξονα ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, αγκαλιάζει και τη Νέα Αριστερά και όλους όσοι προσβλέπουν στη «δημοκρατική εναλλακτική λύση» απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ θα επιδράσει συνολικά στην αριστερά και την εξωκοινοβουλευτική.

Η ενίσχυση των πολυποίκιλων ρευμάτων της ακροδεξιάς με πρώτη την Ελληνική Λύση αποτελεί τμήμα της πολιτικής της άρχουσας τάξης την περίοδο αυτή και συμπληρώνει το παζλ της αντιδραστικής ανασυγκρότησης του αστικού πολιτικού συστήματος. Είναι σαφές ότι γίνεται προσπάθεια η λαϊκή δυσαρέσκεια να διοχετευθεί δεξιά-ακροδεξιά, να μην αποκτήσει αριστερά, ανατρεπτικά χαρακτηριστικά. Να βγει έτσι το πολιτικό σύστημα ενισχυμένο από την κρίση στην οποία έχει μπει.

Σε αυτές τις συνθήκες μια πολιτική λογική εργατικής και λαϊκής αντεπίθεσης, κινηματικής και πολιτικής έκρηξης, είναι αναγκαία αλλά και δυνατή. Γιατί η πλατιά λαϊκή δυσαρέσκεια και το μίσος απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει και μπορεί να γίνει δύναμη αμφισβήτησης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Να μην ξοδευτεί σε σικέ «εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις» κάτω απ’ την μπαγκέτα τμημάτων του κεφαλαίου.

Ένα νέο κύμα αγώνων με στόχο το ξήλωμα των αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων» της κυβέρνησης της ΝΔ, την απόσπαση κατακτήσεων, τη δημιουργία ρωγμών στο τείχος της κυρίαρχης πολιτικής μπορεί να ξεσπάσει. Η μαχητική εναντίωση στα επί πληρωμή χειρουργεία, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, η απόσπαση μεγάλων αυξήσεων στους μισθούς και άλλα άμεσα αιτήματα αιχμής μπορεί και πρέπει να αποτελέσουν στόχους της λαϊκής αντεπίθεσης. Τη δυνατότητα αυτή ανέδειξε ο φοιτητικός αγώνας, η απεργία στις 28 Φλεβάρη κλπ.

Η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για συσπείρωση σε αντιΕΕ, αντικαπιταλιστική βάση αποτελεί τη μόνη σαφή δυνατότητα για να μπει σφήνα στο αστικό πολιτικό σκηνικό

Η αριστερά και ειδικά η αντικαπιταλιστική πρέπει να εγκαταλείψει την ηττοπάθεια, το «ο κόσμος δεν τραβάει», «είναι αρνητικοί οι συσχετισμοί», να νοιώσει την οργή, να ψυχανεμιστεί ότι μπαίνουμε σε περίοδο πολιτικών εξελίξεων και να φιλοδοξήσει να τις σφραγίσει όχι απλά με την κοινοβουλευτική ενίσχυση, αλλά με μια βαθύτερη αλλαγή του κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων σε κατεύθυνση ανατρεπτική, αντικαπιταλιστική.

Στο πλαίσιο αυτό η επερχόμενη μάχη των ευρωεκλογών θα παίξει πολύ κρίσιμο ρόλο. Είναι ξεκάθαρο ότι η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για συσπείρωση των δυνάμεων της ανατρεπτικής αριστεράς, πάνω σε μια αντιΕΕ, αντικαπιταλιστική βάση, αποτελεί τη μόνη σαφή και ορατή δυνατότητα για μια πλατιά συσπείρωση, ικανή να μπει σφήνα στο αστικό πολιτικό σκηνικό και την αντιδραστική του ανασυγκρότηση. Η δυνατότητα αυτή είναι ανοιχτή. Τόσο από την άποψη ορισμένων πολιτικών δυνάμεων και ρευμάτων που με τις θέσεις τους συγκλίνουν σε αυτή την κατεύθυνση, όσο και κυρίως από την άποψη χιλιάδων αγωνιστών που κατανοούν την κρισιμότητα της περιόδου κα τη δυνατότητα το πλατύ ρεύμα αριστερού προσανατολισμού, που εκφράστηκε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές να κάνει ένα επόμενο βήμα, να γίνει πολιτικός παράγοντας της ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων.

Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον λίγο αλλά κρίσιμο και πυκνό πολιτικό χρόνο που έχουμε μπροστά μας, θα δώσει αυτή την μάχη μέχρι το τέλος. Σε αντίθεση με τις ξεφτισμένες σοσιαλδημοκρατικές απαντήσεις τύπου ΜΕΡΑ 25 και των συμμάχων του (ΛΑΕ) ή όσων προσανατολίζονται στη συμμαχία μαζί του (Αναμέτρηση), που αποτελούν θνησιγενείς και ανοικτές στις αστικές εναλλακτικές λύσεις απαντήσεις. Η πλατιά συσπείρωση πάνω σε μια αντιΕΕ, αντικαπιταλιστική πολιτική λογική θα αγκαλιάσει χιλιάδες αγωνιστές και θα αποτελέσει τη δύναμη αλλαγής του συσχετισμού για τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες που έρχονται.

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 30-31.3.2024