Μπάμπης Συριόπουλος

Με την πρόταση «διακυβέρνησης» ο Δ. Κουτσούμπας αποφεύγει να θέσει ζήτημα σύγκρουσης και εξόδου απ’ την ΕΕ κι εξοβελίζει την επανάσταση στα σκονισμένα κομματικά ντοκουμέντα 

Η τοποθέτηση του ΚΚΕ για την ΕΕ και γενικότερα οι προεκλογικές του θέσεις στις ευρωεκλογές δεν μπορούν να αφήνουν αδιάφορο τον κόσμο του αγώνα, της αριστεράς και πολύ περισσότερο της κομμουνιστικής προοπτικής, καθώς είναι από τα ελάχιστα αριστερά και κομμουνιστικά κόμματα στην Ευρώπη που τοποθετείται ρητά κατά της ΕΕ, δεν προσβλέπει σε κάποια μεταστροφή της σε φιλολαϊκή και θετική κατεύθυνση. Γι αυτό και καλεί στην υπερψήφιση του ΚΚΕ «ακριβώς επειδή χαράζει τον δρόμο της λαϊκής αντεπίθεσης, τον δρόμο της απαλλαγής από τα δεσμά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ» (Ριζοσπάστης 11-12/5).

Πέρα όμως από τις θετικές αυτές διαπιστώσεις, πως εννοεί το ΚΚΕ την συγκεκριμένη αναγκαία απάντηση στο «δρόμο της απαλλαγής»; Στην επίμονη ερώτηση του δημοσιογράφου του One Τ. Χατζή για το πώς θα «επιβιώσουμε» εκτός ΕΕ, ο Δ. Κουτσούμπας απάντησε ως εξής: «Εμείς αυτό που θέλουμε δεν είναι αυτή η ΕΕ, εμείς θέλουμε την Ευρώπη των λαών, την Ευρώπη των εργαζομένων, την Ευρώπη των εργατών. Αυτό πώς θα γίνει; Με το να αλλάξει ο συσχετισμός, για παράδειγμα στην Ελλάδα και να βγει πολύ ψηλά το ΚΚΕ, να υπάρχει μία διακυβέρνηση με βάση το σχέδιο και το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, για το πώς πρέπει να γίνονται οι ισότιμες εμπορικές πολιτικές, οικονομικές, άλλες σχέσεις με τα σημερινά κράτη – μέλη της ΕΕ και με όλο τον κόσμο. Πρέπει να αλλάξει, για παράδειγμα, η κατάσταση στη Γαλλία, όπου βρέθηκα πριν μήνες εκεί στις μεγάλες κινητοποιήσεις στην πλατεία της Βαστίλης και μίλησα» (Ριζοσπάστης 15/5).

Το ΚΚΕ αρνείται να θέσει τον στόχο της αντικαπιταλιστικής εξόδου από την ΕΕ με την εργατική και λαϊκή πάλη στον δρόμο του κλονισμού της αστικής εξουσίας και της επανάστασης, αρνείται να απαντήσει ότι το πρόβλημα δεν είναι πως θα ζήσουμε εκτός ΕΕ αλλά πως θα ζήσουμε εντός της, αρνείται να πει «Έξω από την ΕΕ του πολέμου και του κεφαλαίου» και να συμπληρώσει ότι αυτό δεν αρκεί αλλά χρειάζεται γενικότερη σύγκρουση με τη λογική του κέρδους και της ατομικής ιδιοκτησίας. Αντίθετα η πρότασή του για μια «Ευρώπη των εργαζομένων» είναι η αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών και μια άλλη «διακυβέρνηση» στην Ελλάδα -και όχι μόνο (Γαλλία)- για άλλες ισότιμες διακρατικές εμπορικές και οικονομικές σχέσεις. Αυτή η «διακυβέρνηση» θα είναι σύμφωνη με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ. Μα το Πρόγραμμα του ΚΚΕ μιλάει για σοσιαλιστική επανάσταση.

Ο Δ. Κουτσούμπας προσπερνάει τις συμβολικές διακηρύξεις του Προγράμματος για να προτείνει μιαν ακόμα «διακυβερνητική» διέξοδο. Το ΚΚΕ έχει απορρίψει -πολύ σωστά- τη συμμετοχή σε «αριστερές» κυβερνήσεις σε αστικά πλαίσια που έχουν δείξει τα όριά τους -με καταστροφικά για το εργατικό κίνημα αποτελέσματα- σε νότια Ευρώπη και Λατ. Αμερική. Αντί να προτείνει τον μαζικό εξωκοινοβουλευτικό αντικαπιταλιστικό αγώνα για άμεσες κατακτήσεις και τον επαναστατικό δρόμο -και τη σύνδεση μεταξύ τους-, προτείνει μια άλλη εκδοχή αυτοδύναμου «κομμουνιστικού» κυβερνητισμού. Με την πρόταση «διακυβέρνησης» πετυχαίνει μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, αποφεύγει να θέσει άμεσα ζήτημα σύγκρουσης με και εξόδου απ’ την ΕΕ και εξοβελίζει την επανάσταση στα σκονισμένα κομματικά ντοκουμέντα, αφήνοντας χώρο μόνο για την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Εκλογές έχουμε μπορεί να ισχυριστεί κανείς, έχει καμιά σημασία η θέση για τον επαναστατικό ή τον «διακυβερνητικό» δρόμο; Έχει και παραέχει· ο κοινοβουλευτικός δρόμος και ο κυβερνητισμός εκφράζονται και στους πολιτικούς στόχους και στη φυσιογνωμία και στη στάση στο λαϊκό κίνημα, στην τωρινή αντιπαράθεση με την αστική πολιτική, στην υποταγή τελικά στην τελευταία.

Η προσχώρηση του ΚΚΕ στην εθνική αστική πολιτική -με αντινατοϊκούς αστερίσκους- συμπληρώνεται από την στάση του για αγώνες χαμηλής έντασης

Αυτό η υποταγή στην αστική πολιτική φαίνεται πολύ καθαρά στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Το ΚΚΕ είχε καταψηφίσει -και σωστά- τη Συμφωνία των Πρεσπών γιατί είχε κύριο σκοπό την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Στη συνέντευξη στον ΑΝΤ1 (Ριζοσπάστης 21/5) ωστόσο ο Δ. Κουτσούμπας βλέπει στη γειτονική χώρα άλυτα «ουσιαστικά ζητήματα που οδηγούν σε αλυτρωτισμούς, σε εθνικισμούς κλπ, όπως το ζήτημα και της γλώσσας και των βιβλίων της Ιστορίας, το τι διδάσκονται κλπ.». Η Τουρκία «έχει σταθερούς στόχους και όλες τις διεκδικήσεις της τις έχει στο τραπέζι, ανοιχτές», ο Ερντογάν «προκαλεί, όπως είναι για παράδειγμα και για αυτά τα ζητήματα για τη Μονή της Χώρας ή για την Αγία Σοφία πριν», «μιλάει ξανά για “τούρκικη μειονότητα στη Θράκη”». Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υποστήριξε για μια ακόμα φορά τον χαρακτηρισμό της μειονότητας στη Θράκη ως μουσουλμανικής, αρνούμενος τον αυτοπροσδιορισμό της και διαιωνίζοντας την υποχρεωτική σύνδεση με τη θρησκευτική πίστη γενικά, καθώς αν η μειονότητα προσδιορίζεται ως μουσουλμανική τότε και η πλειονότητα προσδιορίζεται αναγκαστικά ως χριστιανική. Για να συμπληρωθεί η εικόνα πρέπει να υπενθυμιστεί εδώ η ερώτηση από την Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ προς το Ευρωκοινοβούλιο στις 12/6/2023 για την άμεση απελευθέρωσή του Φ. Μπελέρη, εμπλεκόμενου στη νυχτερινή επιδρομή και σφαγή 2 Αλβανών στρατιωτών στο συνοριακό φυλάκιο της Επισκοπής (10/4/1994) από τη φασιστική ΜΑΒΗ.

Αυτή η προσχώρηση του ΚΚΕ στην εθνική αστική πολιτική -με αντινατοϊκούς αστερίσκους- συμπληρώνεται από την στάση του στο λαϊκό κίνημα με αγώνες χαμηλής έντασης και μίνιμουμ -μα πολύ μίνιμουμ- στόχους και αιτήματα. Καταγγέλλεται η ΕΕ για την «απελευθέρωση» και ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων και άλλων κοινωνικών υπηρεσιών και αγαθών αλλά δεν ζητάει το ΚΚΕ δημόσιο σιδηρόδρομο, καθώς καπιταλισμό θα έχουμε έτσι κι αλλιώς. Η ακρίβεια δεν λύνεται «με επιστολές προς την κα Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν» αλλά δεν διεκδικεί κατάργηση του Χρηματιστήριου Ενέργειας που επιβάλλει η ΕΕ. Οι μισθοί είναι χαμηλοί αλλά το ΠΑΜΕ ζητάει 900 ευρώ μεικτά κατώτατο μισθό και δεν προώθησε κανένα αγωνιστικό απεργιακό συντονισμό φοιτητών και εργατών κατά τη διάρκεια του μεγάλου φοιτητικού κινήματος κατά των ιδιωτικών ΑΕΙ. Τα προβλήματα αναδεικνύονται, η κυβέρνηση, η ΕΕ και ο καπιταλισμός καταγγέλλονται αλλά στο τέλος μένουν «μέτρα ανακούφισης», το εκλογικό κάλεσμα για «ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ από την κάλπη» και η ομιχλώδης επαγγελία για «την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού».

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (25.5.24)