Όλγα Τσιλιμπάρη, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, υποψήφια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία

Συνέντευξη στην Αιμιλία Τσαγκαράτου

Είναι αδιανόητο για την Αριστερά του 21^ου αιώνα να μη θέτει στην ημερήσια διάταξη την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση και τη διάλυση της ΕΕ

Για ποιους λόγους συμμετέχεις στο ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Ανατρεπτική Συνεργασία;

Η πολιτική, ως ενεργό ενδιαφέρον για τα κοινά και μαχητική στράτευση στον αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, είναι παρούσα στη ζωή μου από τα μαθητικά μου χρόνια. Ως μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την ίδρυσή της, αποδέχτηκα την πρόταση να συμμετάσχω στο φετινό αγωνιστικό ευρωψηφοδέλτιό μας, ως ιδιαίτερα τιμητική.

Για την επαναστατική και αντικαπιταλιστική Αριστερά, οι υποψήφιοι/ες στις εκλογές και οι αιρετοί εκπρόσωποι είναι αγωνιστές/τριες του κινήματος, γι΄ αυτό εναλλάσσονται στους παραπάνω ρόλους. Και απ’ αυτή τη θέση, λοιπόν, θα συμβάλω, προβάλλοντας τις θέσεις μας, ώστε να αναδειχτούν τα πραγματικά επίδικα της συγκυρίας. Ενώ διεξάγονται ευρωεκλογές, η ίδια η ύπαρξη και ο ρόλος της ΕΕ έντεχνα αποσιωπώνται. Λες και η συμμετοχή της χώρας (προς μεγάλη ζημία εργαζομένων και λαού) στην ΕΕ του κεφαλαίου, των πολέμων και του ρατσισμού αποτελεί αυτονόητη «φυσική» πραγματικότητα…

Σε ένα ποίημά σου, από την τελευταία σου συλλογή Μιλάω ξύλινα γράφεις: «Μας μάρανε η αναμονή, αναμονή ίσον παράδοση». Πως η Αριστερά σήμερα, δεν θα είναι «στην αναμονή»;

Η εποχή μας, νομίζω, παρουσιάζει πολλές αναλογίες με την εποχή ίδρυσης της Πρώτης Διεθνούς, αλλά και τις παραμονές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου: ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στον κόσμο της εργασίας, εξελισσόμενοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, ελπιδοφόρες αντιστάσεις και αναζητήσεις, σύγχυση, φόβος, αλλά και θυμός, πείσμα, κουράγιο, αγωνιστική αλληλεγγύη υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Μάλλον τα πάντα μπαίνουν στο τραπέζι εξαρχής. Όσο η άρχουσα τάξη προσπαθεί να μηδενίσει το κοντέρ των εργατικών-λαϊκών κατακτήσεων και της ιστορικής μνήμης, κρατώντας μας με την πλάτη στον τοίχο, άλλο τόσο κι εμείς, οι σύγχρονοι «της γης οι κολασμένοι» οφείλουμε να ξαναμάθουμε την αλφαβήτα: μαχητικός ακηδεμόνευτος συνδικαλισμός, εργατική πολιτική, πολιτισμός του «πολεμάμε και τραγουδάμε», πλατιά ενότητα από τα κάτω. Στοιχίζοντας γενικό και επιμέρους, μέσα και σκοπούς, όχι αναζητώντας έναν ασαφή κοινό παρονομαστή και προσχωρώντας στη μιζέρια του «να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται».

Αντίθετα προς μια ευρέως διαδιδόμενη πλάνη, ο κόσμος δεν θα έρθει μαζί μας, όταν στρογγυλεύουμε τις αιχμές του κοινωνικού ζητήματος. Για παράδειγμα, όταν φουντώνει η αμφισβήτηση της ΕΕ από τα δεξιά, είναι αδιανόητο για την Αριστερά του 21^ου αιώνα να μη θέτει στην ημερήσια διάταξη την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση και τη διάλυση της ΕΕ από τα κάτω και από αριστερά.

Το βάρος αυτής της ευθύνης το σηκώνει, χρόνια τώρα, κυρίως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όπου και όποτε η Αριστερά, υποκλινόμενη στον καθεστωτικό «ρεαλισμό», απεμπόλησε το όραμα της κοινωνικής απελευθέρωσης, έστειλε κατευθείαν τα λαϊκά στρώματα στις φασιστικές αγκάλες. Το δίλημμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», εξαιρετικά επίκαιρο σήμερα, απαιτεί ολόψυχη στράτευση, ώστε η τάση χειραφέτησης να νικήσει την τάση της υποταγής.

Έχοντας παίξει ουσιαστικό ρόλο στο εκπαιδευτικό κίνημα γιατί θα έλεγες σε έναν/μια εκπαιδευτικό να ψηφίσει ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Ανατρεπτική Συνεργασία;

Μολονότι συνταξιοδοτήθηκα πρόσφατα, η καρδιά μου χτυπάει ακόμα μέσα στην ΕΛΜΕ Κέρκυρας, ως ενός μάχιμου απλού μέλους.

Οι κυβερνητικές και ευρωενωσιακές πολιτικές καθιστούν τη σχολική καθημερινότητα εξοντωτικά δύσκολη για μαθητές και εκπαιδευτικούς: βίαιη εξώθηση του δημόσιου σχολείου προς την ιδιωτικοποίηση (αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση, συρρίκνωση σχολικού δικτύου, ΣΔΙΤ κτλ.), προσπάθεια επιβολής ενός σκληρά εξεταστικοκεντρικού εκπαιδευτικού μοντέλου «για λίγους», χαοτικός μεταμοντέρνος πολτός αντί περιεχομένου σπουδών. Το μέλλον βρίσκεται στους αγώνες, τους οποίους η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει, στην εκπαίδευση και παντού, με πρωτοπόρες θεωρητικές επεξεργασίες, μάχιμη γραμμή παρέμβασης και αταλάντευτη συμμετοχή των μελών της. Σέβεται τα πρωτοβάθμια σωματεία και την αυτοτέλεια των αγώνων, χωρίς να τους περιχαρακώνει άνωθεν, υποτάσσοντάς τους σε προεκλογικούς-κοινοβουλευτικούς σχεδιασμούς. Άρα η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία είναι πολλαπλά κερδισμένη.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν (25.05.24)