Γιώργος Κρεασίδης

▸ Επικοινωνιακές «παροχές» από τον Κ. Μητσοτάκη για να μπαζώσει τα ρήγματα της ΝΔ

Με τη σημερινή του ομιλία στα εγκαίνια της ΔΕΘ ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης θα επιχειρήσει να γυρίσει το κλίμα και να εμφανίσει την κυβέρνησή του όχι μόνο σταθερή, αλλά και ανθεκτική, με προοπτική ολοκλήρωσης της τετραετίας. Είναι γεγονός ότι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με κομματικά στελέχη της ΝΔ να πρωταγωνιστούν στο φαγοπότι των εκατομμυρίων (και μάλιστα του πυρήνα του ίδιου του Μητσοτάκη στην Κρήτη), δεν ήρθε απλά να τσαλακώσει το προφίλ του πρωθυπουργού και το αφήγημα της «κανονικότητας». Σε μια κοινωνία που βράζει, καθώς η ακρίβεια έχει εξελιχτεί σε εφιάλτη για την κοινωνική πλειοψηφία, όλη αυτή η υπόθεση, έχει εξοργίσει και πιστούς της εκλογικής βάσης της ΝΔ. 

Όσα έγιναν γνωστά λειτουργούν αθροιστικά σε όσα προηγήθηκαν από τις υποκλοπές μέχρι τη συγκάλυψη για το έγκλημα των Τεμπών, τις πυρκαγιές, τη διάλυση της δημόσιας υγείας, τα αποκαλυπτήρια των ιδιωτικών πανεπιστημίων που δικαιώνουν την πιο σκληρή κριτική, αλλά και τις αποκαλύψεις για την «κρητική μαφία». Σε αυτά ήρθε να προστεθεί η οργή από την ταύτιση της κυβέρνησης με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.

Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να διαμορφώσει κλίμα παροχών με κοινωνικό πακέτο, το οποίο σύμφωνα τις κυβερνητικές διαρροές θα έχει στο κέντρο τις φορολογικές ελαφρύνσεις για τη «μεσαία τάξη», τους μισθωτούς και τους πολύτεκνους. Διαβάζοντας τα «ψιλά γράμματα» των διαρροών διαπιστώνεται ότι τα μέτρα αφορούν λίγους και όχι τους πιο χτυπημένους. Η συζήτηση για το αφορολόγητο προσδιορίζεται στα ετήσια εισοδήματα 20.000-50.000 με βάρος στα ανώτερα κλιμάκια. Παράλληλα η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που εμφανίζεται σαν αύξηση εισοδήματος, στερεί πόρους από την κοινωνική ασφάλιση και ουσιαστικά δεν είναι παροχή.

Το βασικό είναι ότι δεν θα αλλάξει η ζωή της πλειοψηφίας των μισθωτών όταν ο μέσος μισθός την τελευταία πενταετία έχει αυξηθεί ονομαστικά περίπου 30%, ενώ η φορολογία 120%, που σε συνδυασμό με τις αυξήσεις σε τρόφιμα, νοίκια, λογαριασμούς, δαπάνες υγείας, τσακίζουν το λαϊκό εισόδημα. Εξάλλου βασικό εργαλείο της φορολεηλασίας είναι οι έμμεσοι φόροι, όπως ο υψηλός ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης.

Προγράμματα όπως το «Σπίτι μου» 1 και 2 ουσιαστικά επιδοτούν την κατανάλωση αυτών που έχουν ήδη τη δυνατότητα να ξοδέψουν. Από κει και πέρα τα επιδόματα για πολύτεκνους και τρίτεκνους δεν αφορούν παρά 130.000 οικογένειες, ενώ οι όροι για να μεγαλώσει κανείς ένα παιδί, αν το θέλει, παραμένουν σκληροί. Μαζί με τους πολύτεκνους, θα δοθούν μάλλον επιδόματα και στους ένστολους. Οι στοχευμένες παροχές απευθύνονται στην εκλογική βάση της δεξιάς.

Αυτό που αρνείται κατηγορηματικά η κυβέρνηση είναι μέτρα για ουσιαστικές αυξήσεις μισθών ή ριζική μείωση της φορολόγησης των λαϊκών στρωμάτων, με τη μείωση του ΦΠΑ για παράδειγμα ή την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ που έχει υποσχεθεί ο Μητσοτάκης. Αυτό εξετάζεται μόνο για την περίπτωση των παραμεθόριων περιοχών.

Καθώς το καλάθι των παροχών είναι άδειο για τους εργαζόμενους και ειδικά τα φτωχά λαϊκά στρώματα, από τις εξαγγελίες στη ΔΕΘ δεν θα λείπει η ατζέντα της ακροδεξιάς που υιοθετεί σταδιακά η ΝΔ μετά τις ευρωεκλογές και την επανεκλογή Τραμπ. Βασικές πλευρές στο κυβερνητικό αφήγημα θα είναι οι εξοπλισμοί, ο πόλεμος ενάντια στους πρόσφυγες, ο αυταρχισμός ενάντια στην συνδικαλιστική δράση, ειδικά στην εκπαίδευση και το δημόσιο τομέα, η στοχοποίηση της νεολαίας και των φοιτητών, η ταύτιση με το Ισραήλ, αλλά και την ιμπεριαλιστική εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία. Δεν παραλείπει φυσικά ο Μητσοτάκης να υιοθετεί πλήρως τη ρητορική για δημογραφικό ζήτημα, που παραμορφώνει το εκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα της φτώχειας σε έλλειψη θρησκευτικής πίστης και πατριωτισμού. 

Ανύπαρκτη η θεσμική αντιπολίτευση, ελπίδα το κίνημα και η Αριστερά της ανατροπής

Απέναντι σε αυτά η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση εμφανίζεται με την παρωχημένη λογική του ώριμου φρούτου, με το ΠΑΣΟΚ βασικά, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συριζογενείς δυνάμεις, να ελπίζουν σε εκλογική εκτίναξη από τη φθορά της ΝΔ. Δεν λαμβάνουν υπόψη τις εκλογές του 2023, όταν η ΝΔ κέρδισε προβάλλοντας μια πολιτική διαχείρισης σαν μόνη ρεαλιστική, η οποία δεν αμφισβητήθηκε στα στρατηγικά της σημεία, ενώ η αντιπολίτευση δεν παρουσίασε συγκεκριμένες δεσμεύσεις για το ξήλωμά της. Αυτή η κατάσταση επιτρέπει στον Αλέξη Τσίπρα να φιλοδοξεί να επιστρέψει με νέο πολιτικό περιτύλιγμα χωρίς καμία δέσμευση ούτε καν στο επίπεδο του «προγράμματος Θεσσαλονίκης» το 2014. Η κοινοβουλευτική Αριστερά και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ μένουν στην καταγραφή των προβλημάτων με την υπόσχεση μια συνεπούς διαμαρτυρίας, ενώ δηλωμένα ή όχι, δεν περνάνε το όριο διεκδικήσεων που βάζει η συμμετοχή στην ΕΕ, η ρήξη με την οποία θεωρείται λάθος ή υπόθεση του απώτατου μέλλοντος. Ότι ο μισθός δεν φτάνει για να βγάλει ο εργαζόμενος τον μήνα, δεν έχει πρόβλημα να το αναφέρει σε αυτή τη συγκυρία ακόμα και ένας ολιγάρχης, όπως ο Β. Μαρινάκης, στην αντιπολιτευτική του παρέμβαση στο συνέδριο του Economist. Το ζητούμενο είναι πώς αυτή η διαπίστωση θα γίνει «επικίνδυνη», θρυαλλίδα ανατροπής.

Ο δρόμος δεν είναι άλλος από αυτόν που θέλει τον λαό και τους εργαζόμενους πρωταγωνιστές στη φετινή ΔΕΘ. Με αιτήματα και διεκδικήσεις στο ύψος των κοινωνικών αναγκών και ελευθεριών, με στόχους πάλης για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά και της κυβέρνησης της φτώχειας, του ΟΠΕΚΕΠΕ και του πολέμου. Σε αυτή την κατεύθυνση βρίσκεται το κάλεσμα για την ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση σήμερα στην Καμάρα, με τη δέσμευση για μια αποφασιστική προσπάθεια αλλαγής πορείας στο εργατικό και λαϊκό κίνημα από την επόμενη μέρα. Μια ισχυρή αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική Αριστερά μπορεί να δώσει έμπνευση και στήριγμα σε αυτή τη μάχη.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν στο φύλλο 6-7 Σεπτεμβρίου