Αποτελεί πρόκληση προς το λαό η υποδοχή στην Περιφέρεια Β. Αιγαίου από τον αντιπεριφερειάρχη Η. Βερβέρη, τον εκτελεστικού γραμματέα Π. Καπάρα και τον αντιπρόεδρο του Επιμελητηρίου Λέσβου Β. Μυρσινιά, του Κριστόφ Σουμάχερ. Του απεσταλμένου δηλαδή του Χανς Φούχτελ που έχει εγκατασταθεί στην Ελλάδα ως εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης για να επιτηρεί την υλοποίηση της καταστροφικής πολιτικής που επιβάλλει το Μνημόνιο που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και η ΕΕ. 

Η εγκατάσταση του Φούχτελ στην Ελλάδα δείχνει πως οι κυβερνήσεις Σαμαρά, Παπανδρέου, Παπαδήμου στόχο είχαν να αποτελειώσουν ό,τι απέμεινε από τη λαϊκή κυριαρχία και ανεξαρτησία, ώστε να «κλειδώσουν» αντιλαϊκές αποφάσεις σε όργανα της ΕΕ, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ. Μακριά από κάθε δημοκρατικό έλεγχο και δυνατότητα του λαού επιβάλλει τη βούλησή του.

Ο Φούχτελ και οι άνθρωποί του, σαν αποικιοκράτες του παλιού καιρού και σαν κατοχικοί διοικητές τάζουν ανά την Ελλάδα ψίχουλα στους παράγοντες της αυτοδιοίκησης και στους επιχειρηματίες επιχειρώντας έτσι να διαμορφώσουν ένα στρατό πιστών μνημονιακών παραγόντων. Φιλοδοξούν να ενισχύσουν τη μαύρη κοινωνική συμμαχία τραπεζών και βιομηχάνων που υποστηρίζει το ευρώ και το σχέδιο να ξεζουμιστεί για χάρη του ληστρικού και τοκογλυφικού χρέους. Την ίδια στιγμή εκπροσωπεί μιας κυβέρνηση εχθρική προς τα δικαιώματα και την ελευθερία του λαού και των εργαζομένων στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι μεθοδεύει μαζί με τον υπουργό Ανάπτυξης Χατζηδάκη τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) με εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα.

Οι δήθεν επιχειρηματικές συνεργασίες που τάζει η γερμανική κυβέρνηση για το ελαιόλαδο και τον τουρισμό δεν είναι παρά η εφαρμογή γνωστών μοντέλων οικονομικής λεηλασίας. Είναι η εκβιαστική πολιτική που τσακίζει το εισόδημα του παραγωγού την οποία ασκούν οι λεγόμενες εκπτωτικές αλυσίδες της Γερμανίας και των ισχυρών χωρών της ΕΕ. Στον τουρισμό η ανάλογη τακτική τα δίνει όλα στις πολυεθνικές, από τις ακτές ως την πολεοδομική ασυδοσία και στην πράξη δεν αφήνει δεν τίποτα άλλο από κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας που με τις ΕΟΖ επιδιώκεται να βαφτιστούν από μαύρη εργασία σε νόμιμη.

Ακόμα χειρότερες μέρες υπόσχεται η συμμαχία αυτή με την ΕΕ και τις κυβερνήσεις της που επιδιώκουν οι κυβερνητικοί και επιχειρηματικοί κύκλοι, οι οποίοι για να διασφαλίσουν τα δικά τους κέρδη υποθηκεύουν το μέλλον των εργαζομένων και της χώρας. 

Η μόνη ελπίδα για την κοινωνική πλειοψηφία που στενάζει από την καταστροφική πολιτική του Μνημονίου είναι η ανατροπή της κυβέρνησης και του καθεστώτος που επιβάλλει μαζί με ΕΕ και ΔΝΤ, το ξήλωμα του μηχανισμού των Μνημονίου και του Χρέους, η έξοδος από την ΕΕ και το ευρώ.