Το μνημόνιο Νο1 είναι πλέον γεγονός στην μεγαλόνησο. Η κυπριακή βουλή το ψήφισε ομόφωνα, ενώ τα 30 μνημονικά νομοσχέδια τα πέρασαν σχεδόν ομόφωνα με διαδικασίες φας τρακ ζηλεύοντας την κυβέρνηση Σαμαρά. Τώρα απομένει η τυπική τελετή υπογραφής για να ξεκινήσει η εφαρμογή όλου του αντιλαϊκού πακέτου μέτρων για να σωθεί η κυπριακή οικονομία, δηλαδή να σωθούν οι τράπεζες και να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση. Ο πρόεδρος του ΑΚΕΛ με …δάκρυα στα μάτια ανακοίνωσε ότι έκανε κάτι που δεν ήθελε και πόνεσε η ψυχή του! Θυμίζοντας μας ακριβώς τον Γιωργάκη πριν τρία χρόνια («πονάω μαζί σας»)… Τώρα πλέον το «κομμουνιστικό», «αριστερό» ΑΚΕΛ, όπως κανείς το ονοματίζει, έκανε το ιστορικό του καθήκον απέναντι στην κυπριακή αστική τάξη σαν καλός διαχειριστής. Στις επερχόμενες κυπριακές εκλογές, όπως όλα δείχνουν, θα πάρει το δρόμο του ελλαδικού ΠΑΣΟΚ, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στις ορίτζιναλ δεξιές δυνάμεις για να υλοποιήσουν το μνημόνιο. Ετοιμάζοντας προφανώς μελλοντικά και στην Κύπρο τα μνημόνια Νο 2 και ίσως Νο3.

Μέχρι τα σήμερα πολύ μικρές αντιδράσεις είχαμε από τους εργαζόμενους προφανώς ζώντας στην μακαριότητα τους κι εντελώς, πολιτικά και ιδεολογικά ανέτοιμους έχοντας απέναντι τους εχθρικά κείμενες τις συνδικαλιστικές ηγεσίες των κυπριακών συνδικάτων. Θα σταθούμε όμως στη στάση της ελληνικής κοινοβουλευτικής αριστεράς. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο ζήτημα Κύπρος και μνημόνιο προσπαθούν να το υποβαθμίσουν όσο μπορούν καθένα για δικούς του λόγους. Συνολικά όμως και οι δύο, λαμβάνουν υπόψη το «τρομερό παιδί», τον πρόεδρο του ΑΚΕΛ, ο οποίος είχε φροντίσει αυτά τα χρόνια να διατηρεί στενές σχέσεις μαζί τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσημα ψιθύρισε κάποια πράγματα, «το μνημόνιο δεν θα βοηθήσει την Κύπρο», το αριστερό του ρεύμα με κάποια άρθρα στάθηκε πιο συγκεκριμένα στην κριτική του, αποφεύγοντας όμως την βαθύτερη ουσία της στάσης του ΑΚΕΛ. Οι εκπρόσωποι της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ που επισκέφτηκαν το νησί «λάλησαν» και είπαν αυτά που ήθελε η ψυχή τους, όπως ο Σπ. Λαπατσιώρας καθηγητής οικονομίας κι αυτός, όπου σε πρόσφατο άρθρο του στην Αυγή έγραψε ότι στην Κύπρο έγινε μια καλή αξιοπρεπής διαπραγμάτευση και το μνημόνιο είναι το καλύτερο δυνατό που θα μπορούσε να υπογραφεί στις σημερινές συνθήκες! Ότι με αυτό σώθηκαν πολλά κεκτημένα των εργαζομένων. Θυμίζοντας και αυτός τον δικό μας Γιωργάκη…

Προφανώς οι εξελίξεις στην Κύπρο για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι αγκάθι στο πλευρό της, μιας κι αποκαλύπτονται τα διαχειριστικά όρια μιας «αριστερής κυβέρνησης», με την αναγνώριση του χρέους εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με τα μονοπώλια να έχουν τον πρώτο λόγο στην οικονομία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η στάση του ΚΚΕ, με τις αδελφικές σχέσεις με το ΑΚΕΛ. Το ΚΚΕ έχει καταπιεί την γλώσσα του. Το ΑΚΕΛ ακολουθεί το ΚΚΕ σε κάθε είδους διεθνή κομμουνιστικά φόρα, όπως αυτό το Νοέμβρη του 2012 στη Βηρυτό συνυπογράφοντας την σχετική διεθνή διακήρυξη, η οποία άλλωστε είναι μικρό δείγμα της βαθιάς υποκρισίας πολλών «αδελφικών» κομμουνιστικών κομμάτων. Μικρά περιγραφικά ρεπορτάζ στον Ριζοσπάστη συνθέτουν την κατάσταση που διαμορφώνεται στο νησί, είτε αφορούν τον κυπριακό – ισραηλινό έρωτα ή τις διαδικασίες κ τα παζάρια για το μνημόνιο και συνήθως εντελώς ασχολίαστα. Άλλωστε όταν ήρθε στην Αθήνα το Νοέμβρη του 2012 ο Σταύρος Μαλλάς, υποψήφιος του ΑΚΕΛ στις επικείμενες προεδρικές εκλογές στην μεγαλόνησο, το μόνο που βρήκε να του πει δημόσια η Α. Παπαρήγα (κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους) είναι ότι ελπίζουμε το μνημόνιο στην Κύπρο να ‘ναι λιγότερο επώδυνο για τους εργαζόμενους (έτσι!). Εδώ πλέον δημιουργούνται μερικά ερωτήματα: Πρώτο, γιατί το ΚΚΕ, το οποίο είναι λαλίστατο ενάντια στον οπορτουνισμό, υποβαθμίζει συνειδητά τα θέματα της Κύπρου και ιδιαίτερα το ρόλο του ΑΚΕΛ; Δεύτερο, γιατι στις θεσεις για το 19ο συνέδριο του ΚΚΕ δεν υπάρχει τίποτα για τα ζητήματα της Κύπρου;

 

* με 28 χρόνια «στρατιωτική θητεία» στο ΚΚΕ, ένας από τους χιλιάδες διαγραμμένους ανάξιος γα οποιαδήποτε συνεργασία…

 

Δημοσιεύθηκε στο Πριν, 13/1/2012