«Αυτό το οποίο ζητείται αυτή τη στιγμή είναι μια Αριστερά η οποία θα πει τα πράγματα με το όνομά τους και δεν θα βαφτίζει το κρέας ψάρι μέσα σε κλίμα υποκρισίας, προκειμένου να αποφύγει τις αναπόφευκτες συγκρούσεις» τονίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο οικονομολόγος–δημοσιογράφος Λεωνίδας Βατικιώτης, υποψήφιος στην Α΄ Πειραιά με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ –ΜΑΡΣ

«Ζητούμενο, λοιπόν, είναι ένα νέο εργατικό κίνημα, μια νέα Αριστερά η οποία θα μπορέσει να είναι μαχητική, οραματική, να πρεσβεύει αξίες, να πρεσβεύει ένα διαφορετικό κόσμο. Η ψήφος στην “ΑΝΤΑΡΣΥΑ - Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση” πιστεύουμε ότι είναι, εκτός όλων των άλλων, και ένα λιθαράκι για να οικοδομηθεί η Αριστερά που έχει ανάγκη η εποχή μας» προσθέτει.

Ειδικός στο θέμα του δημοσίου χρέους ο κ. Βατικιώτης εκτιμά ότι το κούρεμα του ελληνικού χρέους «είναι απαραίτητο να γίνει προκειμένου να μπορέσει ο ελληνικός λαός να χρηματοδοτήσει τις άμεσες κοινωνικές του ανάγκες. Αρκεί να σκεφτούμε ότι μια προσπάθεια επέκτασης του επιδόματος ανεργίας σε όλους τους ανέργους και όχι μόνο στο 12%-18% που παίρνουν σήμερα θα στοίχιζε στον κρατικό προϋπολογισμό γύρω στα 6 δισεκ. ευρώ. Αυτό το ποσό είναι ακριβώς τα χρήματα που θα πληρώσει η Ελλάδα το 2015 για τόκους. Κατά συνέπεια, οποιοδήποτε πρόγραμμα βελτίωσης των συνθηκών ζωής του ελληνικού λαού προϋποθέτει τη ρήξη με τους δανειστές.. Οι Ευρωπαίοι πολίτες αυτό που θα πρέπει να καταλάβουν καταρχήν είναι πως δεν έσωσαν τον ελληνικό λαό. Τα χρήματα, τα οποία έχουν έρθει στην Ελλάδα, τα 242 δισεκ. για την ακρίβεια, είναι χρήματα τα οποία καλύπτουν κατά 77% τόκους και χρεολύσια και τις ανάγκες των ελληνικών τραπεζών. Είναι πολύ χαρακτηριστικό να δούμε ότι όσο έρχονται αυτά τα λεφτά στην Ελλάδα, οι συντάξεις μειώνονται, τα νοσοκομεία κλείνουν και στα σχολεία μπαίνουν λουκέτα. Κατά συνέπεια, δεν πρόκειται για δάνεια τα οποία ήρθαν να στηρίξουν ένα υποτιθέμενο υψηλό βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού, όπως αρέσκονται να λένε όλοι αυτοί στην Ευρώπη, οι οποίοι καλλιεργούν εκ νέου ένα ρατσισμό των νότιων χωρών. Τα λεφτά αυτά εξυπηρετούν τις ανάγκες των πιστωτών, σε αυτούς επιστρέφουν, βγαίνουν από τη μια τσέπη και μπαίνουν στην άλλη τσέπη, και η μόνη μεταβολή που γίνεται είναι να χρωστάει ο ελληνικός λαός για τις επόμενες μία - δύο γενιές ένα χρέος το οποίο είναι αδύνατο να πληρωθεί».

Η συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ του οικονομολόγου Λεωνίδα Βατικιώτη, υποψήφιου στην Α΄ Πειραιά με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ –ΜΑΡΣ έχει ως εξής:

Κύριε Βατικιώτη, είσαστε υποψήφιος στην Α΄ Πειραιά με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ και το ερώτημα που έχουν κυρίως αριστεροί ψηφοφόροι είναι τι ξεχωριστό προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ώστε να πείσει τους πολίτες που θέλουν με κάθε τρόπο να απομακρύνουν τη σημερινή κυβέρνηση να ψηφίσουν το κόμμα σας και γιατί όχι τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ.

Εμείς καλούμε τον ελληνικό λαό, τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τους συνταξιούχους να ψηφίσουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το ψηφοδέλτιο που κατεβαίνει σε αυτές τις εκλογές σε συνεργασία με τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση που το θεωρούμε πολύ μεγάλο βήμα για την κοινή δράση, για την πολιτική ενότητα της Αριστεράς, γιατί πιστεύουμε ότι σήμερα είναι εφικτό ο ελληνικός λαός να ζήσει χωρίς λιτότητα. Αυστηρή προϋπόθεση για να συμβεί αυτό είναι η μονομερής κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, είναι η απαλλαγή από το δημόσιο χρέος, η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ. Είναι ένα πλαίσιο που δεν το θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μπορεί να υπόσχεται ανατροπή της πολιτικής της λιτότητας, αλλά όσο αυτός ο στόχος δεν πλαισιώνεται και από άλλα μέτρα τα οποία θεωρούμε προϋπόθεση, καταλήγει να είναι ευσεβής πόθος. Από την άλλη μεριά, σε αντίθεση με το ΚΚΕ εμείς πιστεύουμε ότι ακόμη και τώρα είναι δυνατόν ο λαός να πετύχει νίκες με τη δική του πολιτική πάλη, την οργάνωσή του, τις κινητοποιήσεις του, να καταφέρει πλήγματα απέναντι σε αυτή την πολιτική η οποία ασκείται και να βγούμε για παράδειγμα από το ευρώ, να εκβιάσουμε, να απαιτήσουμε από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να μην πληρώσουμε το δημόσιο χρέος.

Έχετε ειδικευθεί ως οικονομολόγος στο θέμα του χρέους, έχετε πάρει μέρος σε διεθνείς διασκέψεις. Πώς βλέπετε κι αν βλέπετε να λύνεται αυτό το θέμα στην Ευρώπη κι αν υπάρχουν πιθανότητες για ένα κούρεμα, γιατί αυτό καταλαβαίνω είναι το κομβικό σημείο και των θέσεων σας, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ.

Εμείς πιστεύουμε ότι κάτι τέτοιο είναι καταρχήν αναγκαίο, απαραίτητο να γίνει προκειμένου να μπορέσει ο ελληνικός λαός να χρηματοδοτήσει τις άμεσες κοινωνικές του ανάγκες. Αρκεί να σκεφτούμε ότι μια προσπάθεια επέκτασης του επιδόματος ανεργίας σε όλους τους ανέργους και όχι μόνο στο 12%-18% που παίρνουν σήμερα θα στοίχιζε στον κρατικό προϋπολογισμό γύρω στα 6 δισ. ευρώ. Αυτό το ποσό είναι ακριβώς τα χρήματα που θα πληρώσει η Ελλάδα το 2015 για τόκους. Κατά συνέπεια, οποιοδήποτε πρόγραμμα βελτίωσης των συνθηκών ζωής του ελληνικού λαού προϋποθέτει τη ρήξη με τους δανειστές. Το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού δημόσιου χρέους το κατέχουν τα κράτη-μέλη της ΕΕ και του ΔΝΤ, το 80%, δίνει τεράστιες δυνατότητες για να υπάρξει πολιτική διαπραγμάτευση και επιτέλους για να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους. Να ειπωθεί δηλ. πως σε μια εποχή ακραίων ιδιωτικοποιήσεων οι κυβερνήσεις της ΕΕ κρατικοποίησαν το ελληνικό δημόσιο χρέος. Έτσι, αντί ο ελληνικός λαός να χρωστάει στην Ντόιτσε Μπανκ, στην Γκόλντμαν Σακς, στην Κόμερσμπανκ και σε άλλες, γαλλογερμανικές κατά βάση τράπεζες, όπως ήταν το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους μέχρι 31/12/2009, να χρωστάει στα υπόλοιπα κράτη-μέλη. Πρόκειται για τρικ, πολιτική απάτη που έκαναν οι κυβερνήσεις της ΕΕ σε αγαστή συνεργασία βέβαια με το ΔΝΤ, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν πως θα γίνει αυτή η αποπληρωμή του χρέους, ότι δεν πρόκειται να χαθεί ούτε ένα ευρώ. Καταλαβαίνουμε, όμως, ότι η αλλαγή του προφίλ του δημόσιου χρέους της Ελλάδας ήταν πολιτική απάτη, είναι ένα γεγονός το οποίο δεν πρέπει να θεωρείται φυσιολογικό και δεδομένο, αλλά μας δίνει κάθε δικαίωμα, κάθε δυνατότητα να διερευνήσουμε το πώς και το γιατί έγινε αυτή η αλλαγή στην κατεύθυνση φυσικά του να μην πληρωθεί αυτό το δημόσιο χρέος.

Ζητάτε, από ό,τι καταλαβαίνω, πολιτική λύση και όχι οικονομική στο θέμα του χρέους. Ωστόσο, ένα πιθανό κούρεμα θα το πληρώσουν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι. Ήδη, χθες, η Φινλανδία είπε «όχι» σε κούρεμα του ελληνικού χρέους. Πώς θα πεισθούν οι Ευρωπαίοι πολίτες, ιδιαίτερα σε πιο φτωχές από την Ελλάδα χώρες-μέλη της ΕΕ να δεχθούν κάτι τέτοιο;

Οι Ευρωπαίοι πολίτες αυτό που θα πρέπει να καταλάβουν καταρχήν είναι πως δεν έσωσαν τον ελληνικό λαό. Τα χρήματα, τα οποία έχουν έρθει στην Ελλάδα, τα 242 δισ. για την ακρίβεια, είναι χρήματα τα οποία καλύπτουν κατά 77%, λέει μια πρόσφατη έρευνα, μια μελέτη των εισροών από τους πιστωτές, τόκους και χρεολύσια και τις ανάγκες των ελληνικών τραπεζών. Είναι πολύ χαρακτηριστικό να δούμε ότι όσο έρχονται αυτά τα λεφτά στην Ελλάδα, οι συντάξεις μειώνονται, τα νοσοκομεία κλείνουν και στα σχολεία μπαίνουν λουκέτα. Κατά συνέπεια, δεν πρόκειται για δάνεια τα οποία ήρθαν να στηρίξουν ένα υποτιθέμενο υψηλό βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού, όπως αρέσκονται να λένε όλοι αυτοί στην Ευρώπη, οι οποίοι καλλιεργούν εκ νέου ένα ρατσισμό των νότιων χωρών. Τα λεφτά αυτά εξυπηρετούν τις ανάγκες των πιστωτών, σε αυτούς επιστρέφουν, βγαίνουν από τη μια τσέπη και μπαίνουν στην άλλη τσέπη, και η μόνη μεταβολή που γίνεται είναι να χρωστάει ο ελληνικός λαός για τις επόμενες μία - δύο γενιές ένα χρέος το οποίο είναι αδύνατο να πληρωθεί. Αρκεί να σας αναφέρω ότι πριν ξεκινήσει η περιπέτεια της Ελλάδας με τα μνημόνια, την τρόικα και τη βαριά λιτότητα, τον Σεπτέμβριο του 2009, το ελληνικό χρέος ήταν 299 δισ. ή 115% του ΑΕΠ και όσο εφαρμόστηκαν αυτά τα καταστροφικά μέτρα με την επίβλεψη, την καθοδήγηση της ΕΕ και της τρόικας στη συνέχεια το ελληνικό χρέος έχει εκτοξευθεί στο 175% και στα 321 δισ. ευρώ παρότι έγινε το μεγαλύτερο κούρεμα δημοσίου χρέους που έχει συμβεί τις τελευταίες δεκαετίες, ύψους 105 δισ. Στο βαθμό, όμως, που αυτή η αλλαγή έγινε με τους όρους των πιστωτών, βλέπουμε αυτά τα καταστροφικά αποτελέσματα. Ένα δημόσιο χρέος εκτός ελέγχου και μια κοινωνία να βυθίζεται στην εξαθλίωση.

Κύριε Βατικιώτη, η κοινωνία βυθίζεται στην εξαθλίωση. Λέτε ότι για να δικαιωθεί ο αγώνας απαιτείται ρήξη με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, αλλά ο λαός δεν φαίνεται έτοιμος ή πρόθυμος για κάτι τέτοιο. Αναζητεί μάλλον ένα μεσσία που θα του λύσει με μαγικό ραβδί όλα τα προβλήματα.

Αυτό το οποίο ζητείται αυτή τη στιγμή είναι μια Αριστερά η οποία θα πει τα πράγματα με το όνομά τους και δεν θα βαφτίζει το κρέας ψάρι μέσα σε κλίμα υποκρισίας, προκειμένου να αποφύγει τις αναπόφευκτες συγκρούσεις. Η Αριστερά, η συνδικαλιστική ηγεσία, πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους για το γεγονός ότι π.χ. την τελευταία διετία ο κόσμος περιμένει τις εκλογές για να δει κάτι καλύτερο όταν την πρώτη διετία που επιβλήθηκε αυτή η εφιαλτική πολιτική, 2010-2012, η ελληνική κοινωνία ήταν στους δρόμους και αναζητούσε μέσα από τους αγώνες της, μέσα από συγκρούσεις, την αλλαγή αυτής της πολιτικής. Ζητούμενο, λοιπόν, είναι ένα νέο εργατικό κίνημα, μια νέα Αριστερά η οποία θα μπορέσει να είναι μαχητική, οραματική, να πρεσβεύει αξίες, να πρεσβεύει ένα διαφορετικό κόσμο. Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση πιστεύουμε ότι είναι, εκτός όλων των άλλων, και ένα λιθαράκι για να οικοδομηθεί η Αριστερά που έχει ανάγκη η εποχή μας.

Μετεκλογικά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λέει ότι δεν μπορεί να δώσει στήριξη στις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως δούμε το φαινόμενο μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ να χτυπιέται τόσο από δεξιά -αυτό είναι σίγουρο- όσο και από αριστερά;

Αυτό που μπορούμε να υποσχεθούμε και για το οποίο ζητούμε την ψήφο του ελληνικού λαού είναι για να μπορέσουμε την επόμενη μέρα να οργανώσουμε την πάλη της ελληνικής κοινωνίας ενάντια στο ΔΝΤ, στην ΕΕ, στο ελληνικό κεφάλαιο και στους τραπεζίτες, αλλά και ενάντια σε όποια κυβέρνηση επιχειρήσει να συνεχίσει τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια ή επιχειρήσει να εφαρμόσει νέα αντιλαϊκά μέτρα. Εμείς πιστεύουμε ότι η ιστορία ανέκαθεν γραφόταν στους δρόμους, δεν γραφόταν στα Κοινοβούλια, στις Επιτροπές της Βουλής και μέσα στις θεσμικές εκπροσωπήσεις και αυτό θα επιδιώξουμε να κάνουμε, να ξαναγραφτεί για ακόμη μία φορά η ιστορία στους δρόμους. Αυτό που θα πρέπει να κάνει οποιαδήποτε κυβέρνηση θέλει να αναφέρεται στην Αριστερά αλλά και στο κίνημα είναι να ακούει το σφυγμό της κοινωνίας και να μπορεί να υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα.