Το τραπεζικό σύστημα και η υπεράσπιση του είναι το «άγιο δισκοπότηρο» για κάθε
συνεπή συντηρητικό πολιτικό. Όμως όποιος παρακολουθεί την προεκλογική περίοδο
στην Ελλάδα θα παρατηρούσε το εξής οξύμωρο. Τραπεζίτες και συντηρητικά
κόμματα (π.χ Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ,) προσπαθούν να δώσουν την εντύπωση ότι το τραπεζικό
σύστημα κινδυνεύει, και ένα Αριστερό κόμμα που διεκδικεί την εξουσία (ΣΥΡΙΖΑ)
το υπερασπίζεται!! Ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα για την
παραπάνω τάση είναι τα κάτωθι..

Την ίδια ώρα που η Ν.Δ. επιχειρεί να τρομοκρατήσει τους καταθέτες, στελέχη του
ΣΥΡΙΖΑ προβάλλουν επιχειρήματα και αναλύσεις που υποστηρίζουν ότι οι
Ελληνικές τράπεζες είναι υγιείς και επαρκώς κεφαλαιοποιημένες!! Όμως στην
πραγματικότητα οι τράπεζες παρά τα λεφτά του Ελληνικού λαού που πήραν είτε σαν
εγγυήσεις είτε σαν ζεστό χρήμα, συνεχίζουν να είναι προβληματικές γιατί
κρύβουν τις ζημιές τους  «κάτω από το χαλί» και χρησιμοποιούν λογιστικές
ωραιοποιήσεις των ισολογισμών τους με τεχνικές όπως τον αναβαλλόμενο φόρο.
(δηλαδή προεξοφλούν ότι δεν θα πληρώσουν φόρο για τα επόμενα 30 χρονια!!) κλπ .

 Όσο λοιπόν είναι παράξενο ένα συντηρητικό κόμμα να υποσκάπτει την ρευστότητα των
τραπεζών, αλλά τόσο είναι απορίας άξιο να αφοπλίζεται το εργατικό κίνημα από τις
ευθύνες των τραπεζιτών και του ρόλου τους στην κρίση.

Στα ίδια πλαίσια είναι χαρακτηριστικά τα παιγνίδια με τον μηχανισμό του ELA, δηλαδή
την ανάληψη έκτακτης χρηματοδότησης από την τράπεζα της Ελλάδας,. Οι τράπεζες σε
συνεννόηση με το κεντρικό τραπεζίτη, τον Στουρνάρα, αποφάσισαν να υποβάλλουν
πρόταση προληπτικής χρηματοδότησης μέσω του ELA ύψους 10 δις ευρώ περίπου. Η χρονική
στιγμή που υποβάλλουν το αίτημα σε συνδυασμό με την άμεση διαρροή της είδησης στον φιλικά προσκείμενο τύπο είναι μια καθαρά πολιτική πράξη που αποβλέπει στην ενίσχυση της ατζέντας της Ν.Δ για δημιουργία πανικού και ενεργοποίησης συντηρητικών ανακλαστικών.

Ορθώς έχει αναφερθεί ότι το 2012 μέσω του μηχανισμό του ELA είχαν δοθεί 130 δις στις
τράπεζες ενώ έφταναν αεροπλάνα με μετρητά από την Φρανκφούρτη, χωρίς να δοθεί η ίδια
διάσταση. Το ενδιαφέρον σήμερα δεν είναι μόνο η υπονόμευση της τραπεζικής
ρευστότητας από την Ν.Δ. αλλά και η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί μοναδικό
υπεύθυνο τον Στουρνάρα.

        Ο περιορισμός των ευθυνών μόνο στον Στουρνάρα, εντάσσεται στην πολιτική
αναπροσδιορισμού του ΣΥΡΙΖΑ με τους τραπεζίτες, οι οποίοι στο παρελθόν
υποστήριξαν όλες τις μνημονιακές πολιτικές και τις κυβερνήσεις που τις
εφάρμοσαν. Πληροφορίες  αναφέρουν ότι έχει επιτευχθεί προσέγγιση με τον όμιλο
ΠΕΙΡΑΙΩΣ, βοηθούντος και των επαφών μεγαλομετόχων με υπευθύνους της
Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Για τις υπόλοιπες τράπεζες θεωρείται δεδομένη η
ανάληψη της Διοίκησης της Εθνικής και της Αττικής από φιλικά προσκείμενα τραπεζικά
στελέχη σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δεν έχει βρεθεί ακόμα σημείο ισορροπίας
με την Alpha και την Eurobank.

Φυσικά όλα αυτά αφορούν αλλαγές σε επίπεδο προσώπων με ανακύκλωση γνωστών φθαρμένων στελεχών (ακούγονται τα ονόματα του Ταμβακάκη, Καραμούζη, Προβόπουλου, κλπ) και σε καμία
περίπτωση την κρατικοποίηση των τραπεζών ούτε καν τον κοινωνικό έλεγχο.
Τέλος η περίφημη ποσοτική χαλάρωση που προωθεί ο Διοικητής της Ευρωπαϊκής
Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Μ Ντράγκι, είναι άλλο ένα δείγμα των παραμορφωτικών φακών
που διεξάγεται η συζήτηση για το τραπεζικό σύστημα και η προσπάθεια
εξιδανίκευσης της Ε.Ε και της ΕΚΤ. Το πακέτο Ντράγκι αφορά το δικαίωμα εξαγοράς
κρατικών ομολόγων απευθείας από την ΕΚΤ.

Τα ομόλογα τα κατέχουν ως επι το πλείστον οι τράπεζες και θα τα καταθέτουν στην ΕΚΤ
έναντι φθηνής χρηματοδότησης των ιδίων. Όμως για συμμετοχή των Ελληνικών
Ομολόγων, λόγω χαμηλής διαβάθμισης, προϋπόθεση είναι η ύπαρξη συμφωνίας με
την Ε.Ε, οπότε ένα νέο μνημόνιο μπαίνει από την πίσω πόρτα. Συγχρόνως είναι απορίας
άξιο να αναδεικνύεται σαν καταλυτικό γεγονός για την Ελληνική οικονομία η
παροχή υπό προϋποθέσεις ρευστότητας περί τα 23 δις ευρώ στο Ελληνικό τραπεζικό
σύστημα, γιατί τόσο υπολογίζεται  ότι αντιστοιχεί στο πακέτο που εξήγγειλε ο
Ντράγκι.

Ολο το επίσημο πολιτικό προσωπικό από την Ν.Δ μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζει το πακέτο Ντράγκι σαν μια καταλυτική ευκαιρία για την χώρα, προκειμένου να υποχωρήσουν οι
αντιδράσεις για την παράταση της ίδιας πολιτικής. Επιπλέον η αποδοχή από τον
ΣΥΡΙΖΑ του πακέτου Ντράγκι θέτει οριστικά στο συρτάρι τις δήθεν εξαγγελίες για
κούρεμα του Χρέους, γιατί δεν μπορεί να καταθέτεις ομόλογα στην ΕΚΤ ζητώντας
ισόποσα χρήματα και συγχρόνως να ισχυρίζεσαι ότι θα τα κουρέψεις.

H αντιμετώπιση της εξαγγελίας  Ντράγκι δεν είναι αποπροσανατολιστική μόνο γιατί το
ποσό που αντιστοιχεί στις Ελληνικές τράπεζες είναι χαμηλό ή προϋποθέτει
μνημόνια. Η απόφαση αυτή παρουσιάζεται από δυνάμεις της Αριστεράς όπως ο ΣΥΡΙΖΑ,
σαν μια Κεϋνσιανή πολιτική που πηγαίνει ενάντια στις πολιτικές λιτότητας. Αυτό
όμως είναι λάθος γιατί αφενός αποτελεί μια ενέργεια ενταγμένη στο νεοκλασικό
υπόδειγμα, ενώ αφετέρου τα αποτελέσματα στην πραγματική οικονομία είναι
εξαιρετικά αμφίβολα.

Στην πραγματικότητα είναι μια ενέργεια που αποσκοπεί να
βελτιώσει τους ισολογισμούς των τραπεζών. Κυρίως θα αναχρηματοδοτήσει
καθυστερημένες οφειλές και δύσκολα θα μεταφραστεί σε ενίσχυση της πραγματικής
οικονομίας. Στην περίπτωση μάλιστα της χώρας μας που λόγω της κρίσης υπάρχει μη
χρησιμοποιούμενο Κεφάλαιο που αγγίζει το 40% του συνολικά επενδυμένου σε συνδυασμό
με τις χαμηλές προσδοκίες για την οικονομία, είναι δύσκολο το πακέτο
Ντράγκι να μετατραπεί σε νέες επενδύσεις ή παραγγελίες που να ανοίξουν νέες θέσεις
απασχόλησης.

Υπάρχει λοιπόν ανάγκη η Αριστερά να πάψει να καλλιεργεί αυταπάτες για το ρόλο της
Ε.Ε και της ΕΚΤ, να αναδείξει τις ευθύνες των τραπεζιτών στη κρίση και να προβεί σε
άμεση κρατικοποίηση τους, και όχι να ξαναδούμε παιγνίδια με τους τραπεζίτες
όπως στο παρελθόν.

Γ.  Παυλόπουλος (υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ
– ΜΑΡΣ,  Α΄Αθήνας)