Συντρόφισσες και σύντροφοι,

            Έχουμε φτάσει στο τέλος Μάη και παρά τις αποφάσεις των οργάνων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΠΣΟ στις 15/3 και της ΚΣΕ στις 27/3, που κατέληξαν ότι η 3^η Συνδιάσκεψη θα πραγματοποιηθεί στις 20-21 Ιουνίου, εξακολουθεί να υπάρχει με ευθύνη της πλειοψηφίας της ΚΣΕ αργοπορία που οδηγεί στην αναβολή της προγραμματισμένης Συνδιάσκεψης. Θεωρούμε ότι αυτή η μεθόδευση είναι μεγάλο λάθος που κινδυνεύει να οδηγήσει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε παράλυση μέσα σε μια συγκυρία που πρέπει και μπορεί να παίξει πρωτοπόρο ρόλο ενάντια στους εκβιασμούς της κυρίαρχης τάξης - «δανειστών» και τους συμβιβασμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

            Πρώτα απ’ όλα είναι λάθος για λόγους διαδικασίας και δημοκρατικής λειτουργίας. Έχουν περάσει δύο χρόνια από την 2^η Συνδιάσκεψη (Ιούνιος 2013), δύο χρόνια στα οποία έχουν υπάρξει μεγάλες αλλαγές διεθνώς και στην Ελλάδα που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ οφείλει να συζητήσει. Έχει περάσει επιπλέον, μισός χρόνος από τον Δεκέμβρη του 2014, τότε που αναβλήθηκε η 3^η Συνδιάσκεψη με τη δικαιολογία ότι «δεν προλαβαίναμε» λόγω των εκλογών που προκηρύχθηκαν πρόωρα τον Γενάρη. Ήταν δικαιολογία γιατί όπως αποδείχτηκε «προλάβαμε» μέσα σε 2-3 μέρες να οργανώσουμε συνελεύσεις σε τοπικές επιτροπές που συγκέντρωσαν περίπου 2000 συντρόφους και συντρόφισσες. Η πραγματικότητα είναι ότι η πλειοψηφία της ΚΣΕ ήθελε να προχωρήσει την συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ, παρά τη μεγάλη διαφωνία που υπήρχε στο εσωτερικό μας, χωρίς να διακινδυνεύσει την επικύρωση αυτής της απόφασης από το σώμα της Συνδιάσκεψης.

Μετά τις εκλογές πέρασαν άλλοι δύο μήνες μέχρι την συνεδρίαση του ΠΣΟ που αποφάσισε τη διεξαγωγή της Συνδιάσκεψης τον Ιούνιο και από τότε άλλοι δύο μήνες μέχρι σήμερα που ξανά μεθοδεύεται μια νέα αναβολή! Θεωρούμε απαράδεκτη αυτή τη λειτουργία, βαθιά προσβλητική για όλον τον κόσμο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για μας η ΚΣΕ και το ΠΣΟ έχουν χάσει το δικαίωμα να αναβάλουν τη Συνδιάσκεψη, χρειάζεται να την ανακτήσουν από το σώμα της 3^ης Συνδιάσκεψης.

            Δεν είναι όμως «μόνο» οι λόγοι δημοκρατικής λειτουργίας ενός μετώπου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που επιβάλουν την διεξαγωγή της 3^ης Συνδιάσκεψης χωρίς άλλες καθυστερήσεις. Είναι και λόγοι ουσίας. Βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη χρονική περίοδο που οι «διαπραγματεύσεις» κυβέρνησης –«δανειστών» οδεύουν σε μια νέα συμφωνία – νέο Μνημόνιο, ανατρέποντας όλες τις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για ανατροπή της λιτότητας. Την ίδια στιγμή ο κόσμος που με τους αγώνες του γκρέμισε τους Σαμαροβενιζέλους και ανέδειξε για πρώτη φορά στην κυβέρνηση ένα κόμμα της ρεφορμιστικής αριστεράς γεμάτος ελπίδες και προσδοκίες ότι θα «τα πάρει όλα πίσω», συνεχίζει να παλεύει και να ψάχνει συνολικές απαντήσεις κόντρα στους εκβιασμούς της κυρίαρχης τάξης και πέρα από τους συμβιβασμούς της κυβέρνησης. Το δείχνουν οι λιμενεργάτες κα οι ναυτεργάτες που λένε όχι στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, οι νοσοκομειακοί που απεργούν ενάντια στη διάλυση της δημόσιας υγείας, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ που διεκδικούν να επιστρέψουν στις δουλειές τους με αυτοδιαχείρηση και χωρίς Ταγματάρχες.

            Σ’ αυτές τις συνθήκες η 3^η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να λειτουργήσει σαν πόλος έλξης για χιλιάδες αγωνιστές της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ που εκτιμούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν δύναμη που με την αγωνιστική της δράση και το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό της πρόγραμμα έχει συμβάλει στο συνολικό προχώρημα του κινήματος και της Αριστεράς. Αλλά και σαν ευκαιρία για μια πλούσια και συντροφική συζήτηση με όλα τα μέλη της, που χρειάζεται να είναι ξεκάθαρα και προετοιμασμένα για να παρέμβουν στις νέες συνθήκες. Είναι κατεπείγον μέσα στις σημερινές συνθήκες να μπει μπροστά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

- Για να συγκροτήσει μαζί με πρωτοπόρα κομμάτια του κινήματος  μια δυνατή αριστερή - εργατική αντιπολίτευση, με στόχο την ανατροπή παλιών και νέων μνημονίων, δίνοντας όλες τις οικονομικές και πολιτικές μάχες. Τις μάχες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, τη συνέχιση της λιτότητας και τις περικοπές με στόχο την εξασφάλιση «πλεονασματικών προϋπολογισμών». Αλλά και τις μάχες για να καταδικαστούν οι ναζί της ΧΑ, να ξηλωθεί ο φράχτης και η Φρόντεξ και να πάρουν ιθαγένεια τα παιδιά των μεταναστών, τις μάχες ενάντια στην ισλαμοφοβία και τη συνεργασία με τους δικτάτορες της Αιγύπτου και τους χασάπηδες του Ισραήλ, ενάντια στους πολεμικούς ανταγωνισμούς, τους εξοπλισμούς και τις νέες βάσεις. Επιμένοντας ότι το εργατικό κίνημα με τους αγώνες του είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να τις δώσει νικηφόρα βάζοντας τέλος στην κατρακύλα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Προωθώντας την ταχτική του ενιαίου μετώπου, επιδιώκοντας η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να συσπειρώσει στην κοινή δράση μέσα στο κίνημα – και όχι σε κοπτοραπτική που μινιμάρει το πρόγραμμά της - όλον τον μαχητικό κόσμο που θέλει να παλέψει ξεπερνώντας την αναμονή και την παράλυση που καλλιεργούν οι ρεφορμιστικές ηγεσίες.

- Για ν’ ανοίξει τη συζήτηση για την εναλλακτική στρατηγική. Προβάλλοντας τον δρόμο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής σαν τη μόνη ρεαλιστική προοπτική απέναντι στην βαρβαρότητα του καπιταλισμού που μέσα στην κρίση του ξερνάει φτώχεια και ανεργία, πολέμους και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ρατσισμό και φασίστες. Αλλά και απέναντι στις αυταπάτες της ρεφορμιστικής στρατηγικής, της διαχείρησης του συστήματος και του κοινοβουλευτικού δρόμου. Άλλο πράγμα η νίκη στις εκλογές και ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης που ελέγχει το κοινοβούλιο και τις κορυφές κάποιων υπουργείων, άλλο η κατάχτηση της πραγματικής εξουσίας που απαιτεί σύγκρουση με τους καπιταλιστές και τσάκισμα του κράτους τους, έλεγε και λέει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σήμερα υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που το ζουν και το καταλαβαίνουν.

- Για να δυναμώσει το μέτωπο της αντικαπιταλιστικής – επαναστατικής αριστεράς κερδίζοντας στις γραμμές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, κρατώντας την πολύτιμη ανεξαρτησία της τόσο από την κυβέρνηση όσο και από το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς να ψαλλιδίζει το αντικαπιταλιστικό της πρόσημο για χάρη συμμαχιών με άλλες δυνάμεις, που θεωρούν τον αντικαπιταλισμό βαρίδι που πρέπει να εγκαταλειφθεί. 

            Δεν έχουμε κανένα λόγο να αναβάλουμε τις διαδικασίες που θα βοηθήσουν την παραπέρα συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως υποστηρίζουν κυρίως σ. από την ΑΡΑΝ και την ΑΡΑΣ, περιμένοντας τις εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, για το αν και πότε θα προκύψουν «ρήγματα» με την πολιτική του Τσίπρα. Τα ρήγματα διαμορφώνονται με τις πρωτοβουλίες, όχι περιμένοντας τις ζυμώσεις μέσα στο ρεφορμισμό. Το μέλλον της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν περνάει μέσα από τη διάλυσή της σε κάποιο νέο μέτωπο, με ψαλιδισμένο το αντικαπιταλιστικό και επαναστατικό πρόγραμμά της προκειμένου να χωράει ομάδες που έφυγαν από το ΚΚΕ αλλά επιμένουν στην παράδοση του ρεφορμισμού καταγγέλλοντας δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τον «νεοτροτσκισμό τους». Το μέλλον της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν περνάει μέσα από προτάσεις για νέες εκλογές που τάχα θα κάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ πιο …αριστερό! Περνάει, αντίθετα, μέσα από την ενίσχυσή της σαν έναν διακριτό τρίτο πόλο μέσα στην Αριστερά, που προσπαθεί να κερδίσει δυνάμεις με ενωτική ταχτική στο κίνημα και τους αγώνες και με ξεκάθαρη στρατηγική για την επανάσταση και την ανατροπή του καπιταλισμού.

            Καλούμε όλες και όλους τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μέσα στην ΚΣΕ να διαφυλάξουν την απόφαση για πραγματοποίηση της 3^ης Συνδιάσκεψης τον Ιούνη. Ο χρόνος που έχουμε είναι αρκετός για να εξασφαλίσει ότι θα ολοκληρωθούν τα εισηγητικά κείμενα και να οργανωθεί μια ζωντανή και πλούσια συζήτηση σε όλες τις επιτροπές.

            Συντροφικά,

            Τα μέλη του ΣΕΚ στην ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Αγγελόπουλος Γιάννης, Κουνιάκη Ευγενία, Μαραβελάκης Γιάννης, Σηφακάκης Γιάννης