Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης καταγγέλλει τον αποκλεισμό των συνέδρων του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ), δύο προσκείμενων στο ΠΑΜΕ και ενός στην Αγωνιστική Ταξική Ενότητα, από το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης.

Το συνέδριο του ΕΚΘ θα έπρεπε να αποτελεί μια ευκαιρία συζήτησης και προγραμματισμού των αγώνων που έρχονται ενάντια σε παλιά και νέα μνημόνια. Ήδη η μαζική συμμετοχή στην πανεργατική απεργία της 12 Νοέμβρη έδειξε τις μαχητικές διαθέσεις της εργατικής τάξης απέναντι στο τρίτο σκληρό μνημόνιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η απόφαση της πλειοψηφίας της διοίκησης του ΕΚΘ να αποκλείσει τη συμμετοχή των συνέδρων του ΣΜΤ επικαλούμενη τυπικά κωλύματα κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Αποτελεί προσπάθεια φίμωσης ενός αγωνιστικού σωματείου του ιδιωτικού τομέα, στο οποίο εντάσσονται εργαζόμενοι που δουλεύουν από τα ΕΛΠΕ του Λάτση μέχρι τις κατασκευαστικές του Μπόμπολα και πολυεθνικές όπως η ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Ενός σωματείου που δεν έχει λείψει από καμιά απεργία και προσπαθεί να οργανώσει την αντίσταση απέναντι στις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες οι οποίες χρησιμοποιούν την κρίση ως ευκαιρία για να καταργήσουν στην πράξη κάθε εργατικό δικαίωμα.

Την απαράδεκτη και αντιδημοκρατική απόφαση για τον αποκλεισμό του ΣΜΤ από το συνέδριο του ΕΚΘ στήριξαν οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΜΕΤΑ. Δεν περιμέναμε βέβαια τίποτα καλύτερο από την ΠΑΣΚΕ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του Ιούλη και της μήνυσης στους αγωνιστές της πρωτοβουλίας εργαζομένων ΕΛΒΟ και τη ΔΑΚΕ που πάντα λειτουργούσε σαν εργοδοτικός και απεργοσπαστικός μηχανισμός μέσα στα σωματεία. Σ’ αυτόν τον κατήφορο όμως τους ακολούθησαν δυστυχώς και οι συνδικαλιστές του ΜΕΤΑ που εκλέχτηκαν στο όνομα της Αριστεράς. Και αν οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ αδιαφορούν για την οργάνωση της αντίστασης απέναντι στα αντεργατικά μέτρα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, είναι απογοητευτικό να τους ακολουθούν οι συνδικαλιστές της ΛΑΕ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης εκφράζει την αλληλεγγύη της στους συνέδρους του ΣΜΤ και δηλώνει ότι θα συνεχίσει να στηρίζει την Αγωνιστική Ταξική Ενότητα στην προσπάθειά της να οργανώσει την εργατική αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση και τους καπιταλιστές που είναι σήμερα περισσότερη επίκαιρη και αναγκαία από ποτέ.