Μαζική Συνδιάσκεψη για έναν νέο προσανατολισμό 

Όχι στην πολιτική συνεργασία με ρεφορμιστικές δυνάμεις

Μάνος Σκούφογλου*

Η ύπαρξη ενός διακριτού αντικαπιταλιστικού ρεύματος, με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως σημείο αναφοράς, είναι κρίσιμο στοιχείο για την εξέλιξη της ταξικής πάλης στη χώρα εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης. Ένα στοιχείο που δεν ήταν ο κανόνας στις χώρες όπου αναπτύχθηκαν αγώνες και εξεγερτικές καταστάσεις τα τελευταία χρόνια.

Η πορεία και, σε ένα βαθμό, η ίδια η ύπαρξη αυτού του ρεύματος είναι που κρίνεται στην 3η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για αυτό το λόγο, η συνδιάσκεψη αξίζει να είναι μαζική και να αποτελέσει πολιτικό γεγονός.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έρχεται από μια περίοδο σκληρών αγώνων, αλλά και μεγάλων πολιτικών δυσκολιών, που υπήρξαν αποτέλεσμα και των δικών της λαθών. Πρέπει να αναμετρηθούμε με αυτά τα λάθη και να φύγουμε από τη συνδιάσκεψη με έναν φρέσκο και καθαρό προσανατολισμό.

Αυτό απαιτεί μια σωστή εκτίμηση της κατάστασης. Μετά την πρώτη εξεγερτική περίοδο των κοινωνικών αγώνων, ακολούθησε σχετική αμηχανία. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και των απατηλών εκλογικών προσδοκιών είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για αυτό. Το βασικό στοίχημα σήμερα είναι να ξεπεραστεί δια παντός η κοινοβουλευτική προσμονή. Να γίνει σαφές ότι καμία κυβέρνηση δεν θα μας δώσει τίποτα, αν δεν το πάρουμε από μόνοι μας, και τίποτα δεν θα μας παραχωρήσει το καπιταλιστικό σύστημα, αν δεν έρθουμε σε ολοκληρωτική ρήξη με αυτό. Κάθε διαχείριση οδηγεί στην κόλαση. Πέρα από θεωρητικολογίες, αυτό το συμπέρασμα πρέπει να βγει από το πώς ένα ρεφορμιστικό κόμμα κατέληξε αμέσως να γίνει κυβέρνηση του κεφαλαίου, λόγω της ίδιας του της στρατηγικής.

Όμως, η αντικαπιταλιστική ανατροπή, η επανάσταση για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, εξακολουθεί να είναι μια πραγματική δυνατότητα στην περίοδο. Επειδή το σύστημα δεν σταθεροποιείται ούτε οικονομικά, ούτε πολιτικά, και όσοι έσπευσαν να προβλέψουν τη σταθεροποίησή του διαψεύδονται οικτρά κάθε τρεις και λίγο. Δεν είναι ώρα να αποδεχτούμε την ήττα μας και να «ανασυντεθούμε» από το μηδέν, είναι ώρα για νέο κύκλο αγώνων.

Το πιο βασικό, επομένως, είναι τι θέλουμε να κάνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το κείμενο των Θέσεων, παρά τις καλές αναλύσεις σε άλλα θέματα, δυστυχώς δεν τολμά να αλλάξει το λανθασμένο προσανατολισμό που ταλαιπώρησε το μέτωπο από την προηγούμενη συνδιάσκεψη. Μιλάμε για την πολιτική της «μετωπικής συμπόρευσης», που σήμερα ονομάζεται «πολιτική συνεργασία» για τη «δημιουργία ενός μαζικού πόλου - πολιτικού μετώπου της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς και των ευρύτερων δυνάμεων της ανατροπής». Είναι, στην ουσία, μια πρόταση για πολιτική συνύπαρξη των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων μαζί με ρεφορμιστές μέσα σε ένα κοινό πολιτικό μέτωπο. Είναι η ίδια λογική που οδήγησε στις δίχρονες παραλυτικές διαπραγματεύσεις με το Σχέδιο Β' του Αλαβάνου και στην αποτυχημένη συνεργασία με τη ΜΑΡΣ στις εκλογές του Γενάρη 2015, όταν για πρώτη φορά η εργατική εξουσία απαλείφθηκε από το πρόγραμμά μας – και το αποτέλεσμα ήταν ότι αντί να μετακινήσουμε οποιονδήποτε, ένα ολόκληρο τμήμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακολούθησε τη ΜΑΡΣ στη ΛαΕ.

Είναι η ίδια λογική που οδήγησε στην πρόταση συνεργασίας με τη ΛαΕ στις εκλογές του Σεπτέμβρη. Η προσπάθεια αυτή, ευτυχώς, δεν ευοδώθηκε, όμως το κεφάλαιο Γ4 των Θέσεων, με τις αντιφατικές του διατυπώσεις, καθόλου δεν αποκλείει να επανέλθει το ίδιο σενάριο. Ούτε η αντιπρόταση των συντρόφων του ΣΕΚ στο Γ4, που διατηρεί ακριβώς την ίδια διατύπωση για το «μαζικό πολιτικό πόλο-μέτωπο», το αποκλείει.

Σε αυτό το σημείο έρχεται να παρέμβει η Πρωτοβουλία για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αντικαπιταλιστική και Επαναστατική, μια πρωτοβουλία ανένταχτων και οργανωμένων μελών. Αντιπροτείνει στο στρατηγικό κεφάλαιο Γ4 έναν εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό, μακριά από τις φθαρμένες γραφειοκρατίες και τον «αντι-ευρώ» ρεφορμισμό της ΛαΕ ή ομάδων εντός και πέριξ της, προς το ίδιο το κίνημα και την αυτοοργάνωσή του. Η Πρωτοβουλία λέει κάτι απλό: η αναγκαία κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων για συγκεκριμένους στόχους (πχ ασφαλιστικό) δεν πρέπει να συγχέεται με τα πολιτικά μέτωπα. Είμαστε υπέρ του να χτυπάν όλα τα σφυριά του εργατικού κινήματος μαζί. Είμαστε, όμως, κατά της «πολιτικής συνεργασίας» με ρεφορμιστικές («μη-αντικαπιταλιστικές») δυνάμεις.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αντικαπιταλιστική αριστερά αυτόνομη οργανωτικά, πολιτικά και προγραμματικά, ριζωμένη στους αγώνες και στους εργατικούς χώρους, δημοκρατική και με  αναλογική εκπροσώπηση όλων των απόψεων: αυτό θέλουμε από τη συνδιάσκεψη.

* μέλος της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος και της Πρωτοβουλίας για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αντικαπιταλιστική και Επαναστατική

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 14.2.2016