Βαδίζουμε προς την 3^η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα σε συνθήκες  που η κρίση επιδεινώνεται σε όλα τα επίπεδα και η εργατική αντίσταση δυναμώνει ενάντια στο Ασφαλιστικό – σφαγείο και το 3^ο μνημόνιο, ενάντια στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ που με την ξεδιάντροπη συνεργασία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κλιμακώνουν την επέμβαση στη Συρία, απλώνουν το φράχτη στο Αιγαίο και πνίγουν τους πρόσφυγες.

Η πανεργατική σεισμός στις 4 Φλεβάρη και η μαζική κινητοποίηση για ανοιχτά σύνορα στον Έβρο στις 23-24 Γενάρη, υπογραμμίζουν το αγωνιστικό και πολιτικό προχώρημα του κόσμου. Επιβεβαιώνουν τις απόψεις όσων επιμένουμε, ότι η εργατική τάξη είναι δυνατή και όχι ηττημένη και «αμήχανη» μετά τη δεύτερη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβρη, ότι η στροφή αριστερά συνεχίζεται και μεγαλώνει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και τη δράση της μπορεί να κερδίζει την εκτίμηση πρωτοπόρων κομματιών που αναζητούν εναλλακτική πέρα από τα αδιέξοδα της ρεφορμιστικής στρατηγικής, όπως φαίνεται και από το πρόσφατο γκάλοπ της MRB που δίνει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ποσοστό 1,9% σε περίπτωση εθνικών εκλογών.

Η κλίμακα της αντιπαράθεσης ανεβαίνει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει ν’ ανταποκριθεί στις πρωτόγνωρες προκλήσεις και ευκαιρίες που ανοίγονται. Η 3^η Συνδιάσκεψη είναι κρίσιμη για να χαράξει έναν ξεκάθαρο προσανατολισμό, μακριά από λάθη που κόστισαν και στην καθυστέρηση της διεξαγωγής της και συνολικότερα στην παρέμβασή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το προηγούμενο διάστημα.

Πρώτο καθήκον στη νέα περίοδο είναι η στήριξη και η κλιμάκωση των αγώνων, με κέντρο τα δυνατά κομμάτια της εργατικής τάξης που καταφέρνουν να συσπειρώνουν γύρω τους όλα τα υπόλοιπα και να γίνονται σημείο αναφοράς για τους αγρότες, τους δικηγόρους, τους μικρομεσαίους. Απεργίες διαρκείας κόντρα στις αντεργατικές επιθέσεις, οργάνωση και συντονισμοί από τα κάτω και όχι συμβολικές κινητοποιήσεις και στάση αναμονής. Και ταυτόχρονα σκληρές μάχες ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες, ενάντια στην κλιμάκωση του πολέμου, την Ευρώπη φρούριο, τα κλειστά σύνορα και τα στρατόπεδα κράτησης προσφύγων και μεταναστών, με επόμενο μεγάλο σταθμό την πανευρωπαϊκή μέρα δράσης στις 19 Μάρτη.

Πρωτοσταστούμε στις μάχες εφαρμόζοντας στην πράξη το εννιαίο μέτωπο, αυτή την πολύτιμη και επίκαιρη παρακαταθήκη των επαναστατών της δεκαετίας του’20. Χωρίς σεχταρισμούς και καταγγελίες, χωρίς να ταυτίζουμε πχ τους χιλιάδες απεργούς της πανεργατικής με ...τον Παναγόπουλο καλώντας σε «ανεξάρτητες συγκεντρώσεις» τύπου ΠΑΜΕ. Με στόχο να συνδεθούμε και να κερδίσουμε στις γραμμές μας τους χιλιάδες αγωνιστές που σπάνε με τις αυταπάτες με τον ΣΥΡΙΖΑ και βγαίνουν στις απεργίες και στους δρόμους ενάντια στην πολιτική του. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, οι πρωτοβουλίες που παίρνουν η ΚΕΕΡΦΑ και ο  Συντονισμός ενάντια στα Μνημόνια είναι πολύτιμες και πρέπει να στηριχτούν πολύ πιο ενεργά από το σύνολο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ακόμα πιο καθοριστικό καθήκον στη σημερινή συγκυρία, που  η συζήτηση για την προοπτική μετά την διάψευση των προσδοκιών από μια «κυβέρνηση της Αριστεράς» ξεκινάει από πιο προχωρημένη αφετηρία και γίνεται σε μαζική κλίμακα, είναι η κλιμάκωση των αιτημάτων. Η προβολή του αντικαπιταλιστικού προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που με τα αιτήματα για διαγραφή του χρέους, ρήξη με ευρώ-ΕΕ, κρατικοποίηση των τραπεζών και εργατικό έλεγχο μπορεί να κερδίσει την εργατική ηγεμονία μέσα στον ξεσηκωμό ενάντια στο σφαγείο του 3^ου μνημονίου. Να απαντήσει ξεκάθαρα στο ερώτημα «ποιός – ποιόν», προβάλλοντας ότι η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να επιβάλει αυτό το πρόγραμμα παίρνοντας τον έλεγχο στα κλειδιά της οικονομίας και όλη την κοινωνία.

Ένα μεγάλο προηγούμενο διάστημα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σπατάλησε πολύτιμο χρόνο και δυνάμεις κυνηγώντας συμμαχίες, στα πλαίσια της «μετωπικής συμπόρευσης», με δυνάμεις που διεκδικούσαν να εγκαταληφθεί το «βαρίδι» του αντικαπιταλισμού που τάχα περιορίζει την  απεύθυνση σε πλατιά ακροατήρια. Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι του ΣΕΚ, μαζί με πολλούς άλλους συντρόφους μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δώσαμε μάχη ενάντια σ’ αυτήν την προσπάθεια προσαρμογής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς τα δεξιά. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι είχαμε δίκιο. Όχι μόνο γιατί συνιστώσες, υπέρμαχοι της «συμπόρευσης», αποχώρησαν παραμονές των εκλογών του Σεπτέμβρη προς τη ΛΑΕ, αλλά και γιατί η στρατηγική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής αναδυκνείεται σαν η μόνη ρεαλιστική προοπτική στην περίοδο της μεγαλύτερης κρίσης του συστήματος.

Σήμερα δεν πρέπει να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, αντικαθιστώντας τη φράση «συμπόρευση» με την φράση «πολιτική συνεργασία των δυνάμεων της ανατροπής». Η άλλη όψη του ενιαίου μετώπου, της κοινής δράσης στο κίνημα, δεν είναι η δημιουργία ενός νέου μετώπου με πρόγραμμα-«μέσο όρο» με άλλες δυνάμεις, που θα αντικαταστήσει, «μετασχηματίσει» ή «υπερβεί» την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αντίθετα, είναι η προσπάθεια να δυναμώσουμε την ίδια την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανοίγοντας τις πύλες της και κερδίζοντας χιλιάδες νέα μέλη στις γραμμές της.

Σ’ ένα μέτωπο οργανώσεων και αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς που θα λειτουργεί οργανωμένα και δημοκρατικά. Με διαδικασίες ανοιχτές, συχνές και απλές που διευκολύνουν τη συμμετοχή όλων των μελών. Με προσπάθεια σύνθεσης αλλά και σεβασμού όλου του πλούτου των διαφορετικών απόψεων και αναλογική εκπροσώπησή τους στα όργανα. Η 3^η Συνδιάσκεψη πρέπει να προχωρήσει αποφασιστικά στην εγκατάλειψη άδικων εκλογικών συστημάτων ενιαίας λίστας και την υιοθέτηση της απλής αναλογικής.