Εξοργιστικά και λυπηρά, αλλά δυστυχώς αναμενόμενα, είναι τα στοιχεία που παρουσιάζει η νέα έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ με τους δείκτες ανεργίας και απασχόλησης για τον Δεκέμβρη του 2011.

Η ανεργία εκτινάσσεται στο 21%, αυξημένη κατά 40,9%, σε σχέση με τον ίδιο μήνα του 2010. Και επειδή η ανεργία δεν είναι δείκτες, αυτό μεταφράζεται σε 300.000 εργαζόμενους που έχασαν τη δουλειά τους και εξωθήθηκαν στη φτώχεια. Δυστυχώς, σε κανένα δεν προκαλούν πλέον έκπληξη αυτά τα στοιχεία. Όλοι γνωρίζουν ότι οδηγούν στην ανεργία και την εξαθλίωση την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Όλοι το βλέπουν καθημερινά. Και όλοι ξέρουν ότι ακόμα και αυτοί οι δείκτες δείχνουν μόνο μερικά την πραγματική εικόνα, καθώς τα όρια μεταξύ της εργασίας και της ανεργία είναι πλέον τόσο δυσδιάκριτα έτσι ώστε η πραγματική έλλειψη εργασίας και εισοδήματος να είναι πολύ πάνω από τους επίσημους δείκτες.

Για τη νέα γενιά μιλάμε για ένα πραγματικό «ολοκαύτωμα» με την ανεργία να φτάνει στο 51,1% πράγμα που σημαίνει, αν συνυπολογιστεί με την ελαστική εργασία, τις σπουδές κ.α. ότι μια ολόκληρη γενιά πετιέται έξω από την παραγωγή και την ίδια την κοινωνία.Πρόκειται για μια κοινωνία που οδηγείται στο μαρασμό. Ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ξεπερνά κατά περίπου 600.000 τους απασχολούμενος. Αυτή την «ανάπτυξη» οραματίζονται, με τεράστια κομμάτια στην ανεργία και εργαζόμενους των 400 ευρώ, σε μια χώρα που μετατρέπεται σε μια πελώρια ΕΟΖ. Είναι χρέος να τους ανατρέψουμε, να βγάλουμε αυτούς στην ανεργία, πριν να είναι αργά.

Υπάρχει και άλλος δρόμος, με ανατροπή της επίθεσης και αντικαπιταλιστική ανασυγκρότηση της οικονομίας στη βάση των κοινωνικών αναγκών, έξω από τους διεθνείς οργανισμούς εκμετάλλευσης και σε αντίθεση με το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Ένας δρόμος στον οποίο κανείς δεν περισσεύει, κανείς δεν μπορεί να είναι άνεργος ή ανενεργός, αλλά κάνει τον καθένα μας πρωταγωνιστή της κοινωνικής και πολιτικής πορείας του τόπου του.