Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς την 4η Συνδιάσκεψή της

 

Γιώργος Pάγκος, μέλος του ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 

Την Κυριακή 11 Μάρτη θα γίνει η τελευταία συνεδρίαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου (ΠΣΟ) της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πριν την 4η Συνδιάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί στις 31 Μάρτη και 1 Απρίλη στην Αθήνα. Το ΠΣΟ έχει να συζητήσει τις προτάσεις της ΚΣΕ για το «Οργανωτικό» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και να ορίσει τις διαδικασίες με τις οποίες οι τοπικές και κλαδικές επιτροπές θα οργανώσουν την εγγραφή μελών και την ανάδειξη των αντιπροσώπων για την 4η Συνδιάσκεψη. 

 

Η πορεία προς την 4η Συνδιάσκεψη έχει ήδη ξεκινήσει. Οι Θέσεις, όπως αυτές ψηφίστηκαν στη προηγούμενη συνεδρίαση του ΠΣΟ, μαζί με κείμενα συμβολής και τροπολογίες έχουν τυπωθεί σε χιλιάδες αντίτυπα και φτάνουν στα χέρια των μελών και επαφών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι πρώτες Συνελεύσεις των ΤΕ έχουν ήδη γίνει και τις επόμενες μέρες θα ολοκληρωθεί ο πρώτος γύρος. Τα πρώτα σημάδια είναι πολύ ενθαρρυντικά. 

 

Η συνεδρίαση του ΠΣΟ θα γίνει λίγες μέρες μετά τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στην τοπική αυτοδιοίκηση ενάντια στη διάλυση των Δημοτικών Βρεφονηπιακών Σταθμών που προωθεί ο νόμος Γαβρόγλου, μία απεργιακή διαδήλωση που βάδισε μαζί με τους φοιτητές και σπουδαστές που αντιδρούν στη διάλυση σχολών και στο πανεπιστήμιο της αγοράς που προωθεί το ίδιο νομοσχέδιο. Στη συνέχεια τη σκυτάλη των αγώνων πήραν οι αναπληρωτές του υπουργείου Παιδείας που, σε κόντρα με τις ηγεσίες των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, απαιτούν μονιμοποίηση και μαζικούς διορισμούς. 

 

Η εργατική τάξη και η νεολαία εξακολουθεί να αντιστέκεται, παρά τις προδοσίες του ΣΥΡΙΖΑ και τα εμπόδια της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, και αυτό είναι σημαντικό κρατούμενο γιατί μπροστά μας ανοίγεται μία περίοδος που η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να περάσει καινούριες επιθέσεις, όπως έχει δεσμευτεί στη τρόικα, και υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για κλιμάκωση της εργατικής αντίστασης. Το καθήκον της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των δυνάμεων της στους χώρους δουλειάς δεν μπορεί να είναι άλλο από το να πρωτοστατήσει σ’ αυτές τις μάχες, να πάρει ενωτικές μαχητικές πρωτοβουλίες και να τραβήξει όλα τα κομμάτια της μαχόμενης αριστεράς προς την κατεύθυνση της οργάνωσης και του συντονισμού τους για να αρχίσουμε να ξηλώνουμε το μνημονιακό πουλόβερ της κυβέρνησης. Η πρωτοπόρα δράση του «Συντονιστικού των Νοσοκομείων» και οι πρωτοβουλίες του «Συντονισμού ενάντια στα Μνημόνια» είναι παραδείγματα προς σ’ αυτήν την κατεύθυνση και χρειάζεται να στηριχτούν και να γενικευτούν από όλο το δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 

 

Και οι πολιτικές μάχες είναι εδώ. Στις εκλογές σε όλη την Ευρώπη, με πρόσφατο παράδειγμα τις ιταλικές, παρατηρούμε την άνοδο της ακροδεξιάς και των φασιστών ως αποτέλεσμα των πολιτικών του ρατσισμού και της λιτότητας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας. Στην Ελλάδα η αντίσταση στην ακροδεξιά και στους φασίστες έχει αποτελέσματα. Η προσπάθεια των ναζί να «ξεπλυθούν» από τα εθνικιστικά συλλαλητήρια και να προσπαθήσουν να ξαναστήσουν τα Τάγματα Εφόδου με επιθέσεις, όπως έκαναν με τη Φαβέλα στο Πειραιά, βρίσκει απενάντι της μαζικά αντιφασιστικά συλλαλητήρια. Αυτό δεν σημαίνει ότι τελειώσαμε με τον εθνικισμό, το ρατσισμό και τη φασιστική απειλή. Μπορεί ο Μουζάλας να πήγε σπίτι του αλλά η κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει τις ρατσιστικές πολιτικές της ΕΕ-φρούριο που γεμίζουν με πτώματα τη Μεσόγειο, με σκλαβοπάζαρα τη Λιβύη και με στρατόπεδα συγκέντρωσης τα νησιά. Οι μάχες για να καταργηθεί η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων, για να πάρουν χαρτιά και άσυλο και να έχουν πρόσβαση σε υγεία και παιδεία οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι μπροστά μας και θα πρέπει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να συμβάλει με όλες τις δυνάμεις της στην επιτυχία της διεθνούς μέρας δράσης στις 17 Μάρτη. 

 

Σ’ αυτό το περιβάλλον, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να δώσει βάρος στη προβολή του αντικαπιταλιστικού προγράμματος της γιατί μόνο αυτό μπορεί να δώσει απαντήσεις, να συνδέσει τις τωρινές μάχες και διεκδικήσεις και να κερδίσει τα πρωτοπόρα κομμάτια της εργατικής τάξης, της μόνης δύναμης που μπορεί να επιβάλει ένα τέτοιο πρόγραμμα. Για παράδειγμα το σκάνδαλο Novartis και οι πλειστηριασμοί των σπιτιών. 

 

Η απάντηση στο σκάνδαλο Novartis δεν μπορεί να είναι άλλη από την κρατικοποίηση της φαρμακοβιομηχανίας χωρίς αποζημίωση για τους φαρμακοβιομήχανους με επιβολή εργατικού ελέγχου. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στον κόσμο της δουλειάς να προσανατολίσει την παραγωγή φαρμάκου για τις πραγματικές ανάγκες κάνοντας το φάρμακο κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, για να έχουν πρόσβαση σε αυτό όλοι όσοι έχουν ανάγκη. Ο μόνος τρόπος για να σώσουμε τα σπίτια από τα αρπακτικά των τραπεζών είναι η κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο ώστε οι κατασχέσεις να γίνουν στους βιομήχανους με τα θαλασσοδάνεια και όχι στους άνεργους και φτωχούς εργάτες που δεν μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις από τα υπερβολικά στεγαστικά δάνεια. 

 

Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα μπορεί να ενώσει εργατικές μάχες απέναντι στην επιδίωξη της κυβέρνησης να διχάσει την εργατική τάξη. Το είδαμε με το νομοσχέδιο Γαβρόγλου για τους Βρεφονηπιακούς σταθμούς. Οι εργαζόμενοι στους δήμους και οι εκπαιδευτικοί έχουν να παλέψουν μαζί ενάντια στις απολύσεις, για μονιμοποιήσεις συμβασιούχων και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και χρηματοδότηση των παιδικών σταθμών ώστε να μπορούν όλα τα παιδιά της εργατικής τάξης να έχουν πρόσβαση σ’ αυτούς.

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη δράση της και το πρόγραμμα της παίζει ενεργό ρόλο μέσα στην αριστερά. Έχει καταφέρει να επηρεάσει τη στάση και τη πολιτική όλης της αριστεράς και πρέπει να συνεχίσει με μεγαλύτερη τόλμη και αυτοπεποίθηση προς την κατεύθυνση πρωτοβουλιών κοινής δράσης και συντροφικής συζήτησης με όλα τα κομμάτια της μαχόμενης αριστεράς. Μέσα από τη κοινή δράση και τη συντροφική πολιτική συζήτηση για τις εναλλακτικές λύσεις, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να μετατοπίσει την ατζέντα αριστερότερα και να κερδίσει πλατιά κομμάτια της εργατικής τάξης και της νεολαίας στην προοπτική του αντικαπιταλισμού. Με αυτό τον προσανατολισμό πρέπει να δούμε και το πρόσφατο κάλεσμα της ΛΑΕ προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα μπορέσει να παίξει σημαντικότερο ρόλο την επόμενη περίοδο αν καταφέρει να είναι ταυτόχρονα και ενωτική και αντικαπιταλιστική. Ενωτική χωρίς εκπτώσεις στο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα αλλά και αντικαπιταλιστική χωρίς να είναι κλεισμένη στο μικρόκοσμο της «καθαρότητας» κόβοντας τους δεσμούς με τον υπόλοιπο κόσμο της αριστεράς. Στο σεχταρισμό της ηγεσίας του ΚΚΕ και στις παλινωδίες της ηγεσίας της ΛΑΕ δεν πρέπει να απαντάμε με σεχταρισμό αλλά ενισχύοντας την απεύθυνση για κοινή δράση πάνω σε όλα τα μέτωπα. Ξέρουμε ότι η βάση και του ΚΚΕ και της ΛΑΕ θέλουν το ίδιο πράγμα γιατί έτσι έρχονται οι νίκες. Το ίδιο ισχύει και για ένα κομμάτι κόσμου που επηρεάζεται ακόμα, λιγότερο ή περισσότερο, από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν ταυτίζεται με τη δεξιά κατρακύλα του και στέκεται στο πλευρό των αγώνων ενάντια στα μνημόνια, στο πλευρό του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματος.

Όποτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κινήθηκε με αυτό τον τρόπο είχε αποτελέσματα. Πρόσφατα, η πρωτοβουλία της ενάντια στα εθνικιστικά συλλαλητήρια βοήθησε στον προσανατολισμό που θα έπρεπε να έχει όλη η αριστερά για το Μακεδονικό. 

 

Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι του ΣΕΚ πιστεύουμε ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να διατηρήσει τον αντικαπιταλιστικό αλλά και τον μετωπικό χαρακτήρα της που αγκαλιάζει δυνάμεις, παλιές και νέες, με διαφορετικές προελεύσεις και διαφορετικές απόψεις. Έχουμε επίγνωση των δυσκολιών που αντιμετωπίζει αυτή η προσπάθεια. Είναι για όλους μας πρωτόγνωρο το καθήκον να προσπαθείς να συγκροτήσεις την αριστερή αντιπολίτευση και την αριστερή εναλλακτική απέναντι στην "πρώτη φορά" αριστερά στην κυβέρνηση και να ξεπεράσεις τα όρια του κοινοβουλευτικού δρόμου. Αλλά όσες δυσκολίες και αν έχει το εγχείρημα, άλλο τόσο έχει και τεράστια σημασία για την αριστερή εναλλακτική και γι’ αυτό είναι βασική επιλογή μας, σύμφωνα και με τις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης μας, να βοηθήσουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να πάει προς και να βγει από την 4η Συνδιάσκεψη ενωμένη και καλύτερα εξοπλισμένη. 

 

Ρόλο σ’ αυτή τη προσπάθεια θα παίξει η περαιτέρω δημοκρατική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε μία πρωτόγνωρη περίοδο, που όλοι συμφωνούμε ότι έχει δυσκολίες αλλά και φοβερές δυνατότητες, το Οργανωτικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να διευκολύνει συχνές και απλές διαδικασίες που να βοηθάνε τη συμμετοχή και τη συντροφική συζήτηση των μελών και των επαφών της με προσπάθεια σύνθεσης των απόψεων, την υλοποίηση κεντρικών και τοπικών πρωτοβουλιών, με συνεχή προσπάθεια μεγαλώματος με νέα μαχητικά κομμάτια της εργατικής τάξης και της νεολαίας και βέβαια με σεβασμό και αναλογική εκπροσώπηση, σε όλα τα όργανα του μετώπου, όλων των απόψεων στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που είναι λογικό να είναι και πολλές και διαφορετικές. Γι’ αυτό και η καθιέρωση της απλής αναλογικής στην εσωτερική ζωή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα είναι μία αναγκαία τομή στη λειτουργία της.  

 

 

Δημοσιεύτηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη, 07/03/2018, No 1314