Μεγάλες προκλήσεις αλλά και μεγάλες δυνατότητες

του Τάκη Ζώτου, μέλος του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βαδίζει για την 4η συνδιάσκεψή της σε μία περίοδο με τεράστιες προκλήσεις αλλά και μεγάλες δυνατότητες για το εργατικό κίνημα.

 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσπαθεί να πείσει τον κόσμο που την ανέδειξε ότι μπαίνουμε σε περίοδο «κανονικότητας». Όμως, η μόνη βεβαιότητα που υπάρχει είναι ότι είναι η κυβέρνηση του τρίτου μνημονίου με τις κανιβαλικές περικοπές στους μισθούς, τις συντάξεις, την υγεία, τα σχολεία, η κυβέρνηση των απελάσεων μεταναστών και των στρατοπέδων εγκλεισμού των προσφύγων, του ανταγωνισμού με την τουρκική αστική τάξη για την ΑΟΖ και την επιρροή στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων. 

 

Η μεταστροφή, η «κωλοτούμπα», η «προδοσία» του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ένα σοκ για εκατοντάδες χιλιάδες, που είχαν συμμετάσχει στις μάχες κατά της λιτότητας των μνημονίων, που ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, που πίστεψαν τις υποσχέσεις του. 

 

Όμως η οργή αυτού του κόσμου για την κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει στραφεί δεξιά. Αυτό δείχνουν οι μάχες που έχουν δώσει οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ και τα νοσοκομεία και απέτρεψαν τις απολύσεις των συμβασιούχων, στο δημόσιο όπου δεν πέρασε η αξιολόγηση της Γεροβασίλη, αλλά και νέων απρόσμενων κομματιών της εργατικής τάξης όπως οι εργαζόμενες γυναίκες στην ΕΣΤΕΕ LAUDER στη μάχη «ποτέ την Κυριακή», των συνταξιούχων της Εθνικής κλπ. 

 

Η ίδια επιβεβαίωση έρχεται και από τις εκλογές στα σωματεία όπου η αριστερά και ειδικά η αντικαπιταλιστική αριστερά ανεβάζει παντού τα ποσοστά της. Το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα έχει πετύχει να περιορίσει τη δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, να ηγεμονεύει στους δρόμους με δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές και να έχει την βάλει την ηγεσία της στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ακόμα και οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν ότι η Νέα Δημοκρατία δεν ενισχύεται πέρα από την παραδοσιακή επιρροή της, η Χρυσή Αυγή είναι καθηλωμένη στα ποσοστά του 2012, ενώ αντίθετα η πέραν του ΣΥΡΙΖΑ αριστερά (ΚΚΕ -ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΛΑΕ) εμφανίζεται με διψήφια ποσοστά. 

 

Η πρόκληση και το ερώτημα που βάζει αυτός ο κόσμος και έχει να απαντήσει η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι αν μπορεί να υπάρξει αριστερή εναλλακτική στο ΣΥΡΙΖΑ, που να στηρίζει τους αγώνες που δίνει η εργατική τάξη και να απαντά στα ερωτήματα της προοπτικής.

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν στην πρώτη γραμμή αυτών των μαχών με όλο αυτό τον κόσμο, έχει πανελλαδική δικτύωση και αναγνωρισιμότητα ως η αντικαπιταλιστική πτέρυγα στο κίνημα. Πολιτικά και οργανωτικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει τις καλύτερες δυνατότητες να πάρει τις πρωτοβουλίες και να γίνει καταλύτης για την οργάνωση της κοινής δράσης και το συντονισμό των μαχών που δίνει η εργατική τάξη, αλλά και να οργανώσει ταυτόχρονα την συζήτηση των απαντήσεων στα ερωτήματα για την αντικαπιταλιστική προοπτική μετά τα αδιέξοδα που οδήγησε η κοινοβουλευτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το αντικαπιταλιστικό μέτωπο οργανώσεων και αγωνιστών, μπορεί και χρειάζεται να είναι ο φιλόξενος χώρος για τη συσπείρωση των πιο μαχητικών αγωνιστών του κινήματος, που συζητάνε δημοκρατικά με σεβασμό των διαφορών τους και αναλογική εκπροσώπηση των απόψεων που υπάρχουν, για να χτίσουμε τη μαζική αντικαπιταλιστική ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πολύτιμο εργαλείο για την αποτελεσματική οργάνωση και το συντονισμό των αγώνων που έχουμε μπροστά μας.

 

 

Δημοσιεύτηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη, 11.04.2018