Σημαντική πολιτική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία την Τετάρτη 11 Απριλίου 2018 στην Κεφαλονιά, μπροστά στην επικείμενη 4η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου, μετά την ομιλία της Ευανθίας Γαϊτανίδου το λόγο πήρε ο Άγγελος Χάγιος, μέλος του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Στο πλαίσιο της παρουσίασης των Θέσεων για τη Συνδιάσκεψη, σε μια πολιτική ομιλία το στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αναφέρθηκε σε πολλά ζητήματα της επικαιρότητας, στις πολιτικές προτάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς τις δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς, την απεύθυνση προς ΛΑΕ και ΚΚΕ και την αναγκαιότητα κοινής δράσης και οικοδόμησης ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής της επίθεσης κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου και, βεβαίως, στο καυτό ζήτημα της πολεμικής απειλής στην ευρύτερη περιοχή και τους κινδύνους εμπλοκής της χώρας μας.

«Σε μια κρίσιμη καμπή, σε μια πολύ δύσκολη φάση για το λαό μας», ανέφερε στην αρχή της ομιλίας του, «σε αυτές τις ανοιχτές συζητήσεις συγκεντρώνουμε την προσοχή μας σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα. Και πάνω σε αυτά επιχειρούμε να δώσουμε τις απαντήσεις μας.

Σε ερωτήματα όπως:

-Είναι μέσα στις πιθανές εξελίξεις μια πολεμική εμπλοκή της χώρας μας; Και με ποια τακτική, με ποια γραμμή θα αντιμετωπίσει το κίνημα και η αριστερά, μια τέτοια επικίνδυνη εξέλιξη;

-Υπάρχει το ερώτημα που έχει τεθεί με τα μνημόνια. Το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι βγαίνουμε από τα μνημόνια, την ίδια στιγμή που όλα τα ψηφισμένα μέτρα, όλοι οι ψηφισμένοι νόμοι, και οι νέες περικοπές, και η διαρκής επιτροπεία, είναι μπροστά μας και για πολλά χρόνια. Με ποιον τρόπο, με ποια γραμμή, μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτή την κατάσταση;

-Και τελικά, μιλώντας με όρους ταξικούς και πολιτικούς, πώς η εργατική τάξη, πώς ο λαός μας ή η νεολαία, η οποία υφίσταται ρατσιστικό πόλεμο στη δουλειά, στις σπουδές, στην ίδια τη ζωή της, πώς θα αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση άμεσα και για τα επόμενα χρόνια;

-Τέλος, ποια είναι η κατάσταση στην αριστερά σήμερα; Και ποιος είναι ο ρόλος που εμείς θεωρούμε ότι μπορεί να έχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να υπάρξει άλλη κατάσταση στην αριστερά;

Αυτές τις μέρες, ο κίνδυνος πολεμικής ανάφλεξης στην περιοχή μας αλλά και εμπλοκής της χώρας μας σε μια τέτοια αρνητική εξέλιξη, είναι όσο ποτέ άλλοτε μπροστά μας.

Ένας κίνδυνος πολύ μεγάλος ο οποίος, λόγω και της τελευταίας εξέλιξης στη Συρία, λόγω της απειλής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του νατοϊκού ιμπεριαλισμού –Γάλλοι, Άγγλοι μαζί με τον Τραμπ- που προετοιμάζουν χτύπημα στη Συρία.

Την ίδια στιγμή που οξύνεται ο ανταγωνισμός της ελληνικής αστικής τάξης με την τούρκικη αστική τάξη πάνω στο πεδίο, όχι απλώς κάποιων συνόρων χερσαίων ή θαλάσσιων αλλά των οικονομικών συνόρων, όπως μας λένε οι πατριδοκάπηλοι, Κοτζιάς, Καμμένος και Τσίπρας, δηλαδή πάνω στους υδρογονάνθρακες και στους δρόμους μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου ο ανταγωνισμός οξύνεται και φυσικά η γνωστή κατάσταση στο Αιγαίο.

Καθοριστική και ιστορική είναι η ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που στο όνομα της πατρίδας, θέλει να διευρύνει τα οικονομικά σύνορα όπως λένε ανερυθρίαστα Κοτζιάς και οι λοιποί, προκειμένου να βγει η ελληνική αστική τάξη απ’ την κρίση στην οποία παραδέρνει τα τελευταία 8-10 χρόνια και τη σχετική υποβάθμιση που έχει υποστεί λόγω μνημονίων, της επιτροπείας κλπ, αποκτώντας νέες δυνατότητες οικονομικής επέκτασης στους υδρογονάνθρακες, στο φυσικό αέριο και στους δρόμους μεταφοράς τους.

Πολλοί μιλάνε για ένα τρίγωνο του θανάτου: Αιγαίο, Κύπρος –οικόπεδα, ΑΟΖ- και Συρία, το οποίο για την αμέσως επόμενη περίοδο μπορεί να είναι η πυριτιδαποθήκη όπως ήταν παλιά τα βαλκάνια, για την εμπλοκή της χώρας μας σε μια τέτοια ανάπτυξη.

Ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρούμε ότι για να καθορίσεις τη στάση σου, είναι ανάγκη να κατανοήσεις το χαρακτήρα αυτών των ανταγωνισμών. Να χαρακτηρίσεις αυτόν τον πόλεμο που είναι σε εξέλιξη στη Συρία και σε άλλες περιοχές, και αυτός τον οποίο ετοιμάζουν.

-Είναι σαν τον πόλεμο που αντιμετώπισε ο λαός μας με το εαμικό κίνημα κατά την εισβολή των Γερμανών ναζιστών και Ιταλών φασιστών;

-Είναι πόλεμος όπως αυτός που έχει εξελιχθεί σε περιοχές που οι Κούρδοι διεκδικούν την εθνική τους απελευθέρωση και την εθνική τους ολοκλήρωση; Είναι τέτοιος ο χαρακτήρας του πολέμου ο οποίος ετοιμάζεται;

Κατά τη γνώμη μας αναλύοντας το σύγχρονο καπιταλισμό, αναλύοντας τις σύγχρονες ενδοαστικές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις σήμερα, πρόκειται για κάτι διαφορετικό.

-Σε μια περίοδο που ο παγκόσμιος καπιταλισμός περνάει την πιο βαθιά, ιστορικού χαρακτήρα δομική του κρίση, την οποία δεν φαίνεται ότι μπορεί να την υπερβεί,

-Στο βαθμό που αυτό οξύνει όλες τις αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις για τη μοιρασιά της λείας που τώρα δεν είναι απλώς νησιά, χώρες, εδάφη αλλά είναι ο ενεργειακός πλούτος στην περιοχή αυτή, είναι το γεωπολιτικό σχέδιο που έχουν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ιμπεριαλιστές, αμερικανονατοϊκούς από τη μια μεριά, Ρώσους από την άλλη αλλά και τους ντόπιους περιφερειακούς υποτακτικούς ή συνεργάτες τους –Τουρκία, Ιράν, Ισραήλ και ελληνική αστική τάξη,

-Οξύνονται όλοι αυτοί οι ανταγωνισμοί, και μάλιστα στο οικονομικό πεδίο -ποιος θα κερδίσει-ποιος θα χάσει-, διότι επιχειρεί να υπερβεί ο σύγχρονος καπιταλισμός, οι αστικές τάξεις, τη βαθιά κρίση που τα τελευταία 8-9 χρόνια ταλανίζει όλες τις καπιταλιστικές χώρες και αδυνατούν να ανατάξουν την κερδοφορία των επιχειρήσεών τους.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος διότι η ελληνική αστική τάξη, οι κυβερνήσεις –και πρωτοστατεί σε αυτό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ- συμμετέχει στον επιθετικό άξονα Ισραήλ – Αιγύπτου – Κύπρου και Ελλάδας και παίζουν χοντρά το παιχνίδι της συμμαχίας με τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές και το ΝΑΤΟ, τόσο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όσο και στην περιοχή των Βαλκανίων όπου το ΝΑΤΟ επιδιώκει να επεκτείνει αι να ολοκληρώσει τη συγκρότησή του με την ένταξη της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας.

Στην περιοχή τη «δύσκολη», Αιγαίο, ΑΟΖ – Κύπρος και Συρία, το παιχνίδι είναι ακόμα πιο χοντρό και πιο επικίνδυνο και μας εμπλέκει η ελληνική αστική τάξη και η ελληνική κυβέρνηση, παρέχοντας εξυπηρετήσεις μέσω των αμερικανονατοϊκών βάσεων, πριν απ’ όλα της Σούδας αλλά και με τη γραμμή που έχουν, της δημιουργίας και νέων βάσεων.

Χαρακτηριστικό για την εμπλοκή του πολεμικού ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα αυτών των εξελίξεων και του κινδύνου πολέμου με τον οικονομικό παράγοντα, είναι το παράδειγμα της Αλεξανδρούπολης. Εκεί στήνουν βάση οι Αμερικανοί. Μπροστά από το λιμάνι, που το θέλουν για πολεμικούς σκοπούς, έχουν την πλατφόρμα διανομής του υγροποιημένου φυσικού αερίου.»

Αναφέρθηκε επίσης στην επίσκεψη της αμερικανικής αποστολής στο Νεώριο της Σύρου και τις εκεί επενδύσεις, όπως και στη Σούδα.