4η Συνδιάσκεψη ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Για μια δυνατή αντικαπιταλιστική αριστερά

του Γιώργου Πίττα

 

Η 4η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανέδειξε μια σειρά από προχωρήματα. Άνοιξε πλατιά και σε βάθος, ένας ουσιαστικός διάλογος πάνω στα καίρια πολιτικά ζητήματα που ανοίγονται στη νέα συγκυρία αλλά και πάνω στην παρέμβαση του αντικαπιταλιστικού μετώπου μέσα σε αυτήν. 

 

Πώς απαντάμε στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό; Τι στάση κρατάμε απέναντι στις εξορμήσεις της ελληνικής άρχουσας τάξης σε Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο; Πώς χτίζουμε την εργατική και αριστερή αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Πως συνεχίζουμε τη δράση και τι πρωτοβουλίες χρειάζονται ενάντια στον ρατσισμό, τον φασισμό, τον σεξισμό; Πως παρεμβαίνουμε στο εργατικό κίνημα μέσα στη νέα περίοδο αλλά και τι οργανωτικές αλλαγές χρειάζεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Ποια μπορεί να είναι σήμερα η εναλλακτική διέξοδος από τα μνημόνια; Όλα αυτά, και άλλα ζητήματα, βρέθηκαν επί δύο μέρες στο επίκεντρο μιας συντροφικής συζήτησης και αντιπαράθεσης.

 

Η Συνδιάσκεψη ήρθε να επισφραγίσει τη διεθνιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντιπολεμική στάση που έχει κρατήσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το τελευταίο διάστημα. Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπόσχεται «ειρήνη και σταθερότητα» μέσα από συμμαχίες με τον Τραμπ και το Ισραήλ και κλιμακώνει τους ανταγωνισμούς με τους γείτονες σε Αιγαίο και Βαλκάνια, η στάση της  ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνει δύναμη και διέξοδο για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά στην Ελλάδα και ευρύτερα. Όπως αναφέρει το κείμενο της απόφασης: 

 

«Υπεράσπιση της ειρήνης ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων και των πολυεθνικών εταιριών, ενάντια στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την παγκόσμια ηγεμονία… Έξοδος από το ΝΑΤΟ, κλείσιμο όλων των βάσεων… Όχι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια και την περιοχή. 

 

Ενάντια στον αντιδραστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, όχι στη νέα κούρσα εξοπλισμών που θα φορτώσει δυσβάσταχτα βάρη και χρέη στο λαό, όχι στον επιθετικό άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ-Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου… υπέρ του σεβασμού των δικαιωμάτων όλων των εθνοτήτων, των λαών και των μειονοτήτων της ιστορικά πολυεθνικής περιοχής της Μακεδονίας, του δικαιώματος του κάθε λαού – και του λαού της γειτονικής χώρας στον αυτοπροσδιορισμό χωρίς να αποφασίζουν γι’ αυτόν οι “νονοί” των Βαλκανίων, τοπικοί και διεθνείς». 

 

Μέσα σε αυτήν την συγκυρία συνέχισης της κρίσης και πολεμικών απειλών, η επόμενη μέρα της 4ης Συνδιάσκεψης βρίσκει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ενωμένη, επιμένοντας στην αντικαπιταλιστική της προοπτική, αλλά και συσπειρωμένη πάνω στην ανάγκη το αντικαπιταλιστικό μέτωπο να βγει ακόμα πιο δυναμικά, με μεγαλύτερη εξωστρέφεια και έμπνευση πάνω σε όλα  εκείνα τα ζητήματα, που ο ρόλος του έχει αναδειχτεί κρίσιμος: 

 

Στην οργάνωση και το συντονισμό των αγώνων με πρωτοβουλίες από τα κάτω στο εργατικό κίνημα για να ξεπεραστούν η αδράνεια και οι συμβιβασμοί της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, στους αγώνες μέσα στους χώρους της νεολαίας, στη συνέχιση της πλούσιας συνεισφοράς των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην αντιφασιστική δράση στους δρόμους και στη δίκη της Χρυσής Αυγής αλλά και της ανυποχώρητης πάλης ενάντια στις ρατσιστικές πολιτικές της κυβέρνησης και της ΕΕ ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες (αρκετοί από τους οποίους παρακολούθησαν σαν εκλεγμένοι αντιπρόσωποι στην 4η Συνδιάσκεψη).

 

Ιδιαίτερη συζήτηση έγινε στη διάρκεια της συνδιάσκεψης πάνω στην ανάγκη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να πάρει και να υλοποιήσει πρωτοβουλίες ενάντια στον σεξισμό και τη γυναικεία καταπίεση. Μέσα στο κίνημα και την Αριστερά αλλά και στο εσωτερικό της, οργανώνοντας άμεσα τη συλλογική συζήτηση ενάντια σε «οποιαδήποτε λογική υποτίμησης τέτοιων ζητημάτων», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά και στα σχετικά κείμενα που εγκρίθηκαν.

 

Ένα άλλο προχώρημα που ανέδειξε η 4η Συνδιάσκεψη αφορά την ίδια την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις οργανωτικές της λειτουργίες. Για πρώτη φορά, οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου (ΠΣΟ) και της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής (ΚΣΕ) από τους αντιπροσώπους της Συνδιάσκεψης πραγματοποιήθηκε με την απλή αναλογική ανάμεσα σε πολιτικές πλατφόρμες δίνοντας τη δυνατότητα όχι μόνο για περισσότερη δημοκρατία στις εκλογικές διαδικασίες, αλλά και για την καθαρή ανάδειξη των πολιτικών γραμμών και των επιλογών πάνω σε όλα τα επίδικα, βαθαίνοντας τη συζήτηση μέσα στα πλαίσια του συντροφικού διαλόγου. 

 

Είναι ένα ακόμη δημοκρατικό βήμα, για το μοναδικό μετωπικό σχήμα της Αριστεράς, που έχει κατακτήσει να λειτουργεί με τακτικές συνδιασκέψεις, συνελεύσεις των τοπικών επιτροπών, συχνές συνεδριάσεις των συντονιστικών του οργάνων.

 

Η συζήτηση στην 4η Συνδιάσκεψη ανέδειξε τις δυνατότητες που έχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με την αιχμηρή της αντικαπιταλιστική, διεθνιστική και αγωνιστική στάση, πατώντας πάνω στις καλύτερες επαναστατικές παραδόσεις, με ακόμη περισσότερες πρωτοβουλίες και εξωστρέφεια, με δημοκρατικότερη συγκρότηση του μετώπου, να αποτελέσει ένα κρίσιμο πόλο της Αριστεράς που θα καθορίσει τις εξελίξεις κερδίζοντας μαζικά πολλές χιλιάδες αγωνιστών που κοιτάνε προς αυτήν.

 

Σε αυτήν την κατεύθυνση δεν συμβάλλουν απόψεις που αναπαράγουν σεχταριστικές λογικές. Ο ρεφορμισμός και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν αντιμετωπίζονται απλά με καταγγελίες και φραστικές επιθέσεις. Οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες που απογοητεύονται από το ΣΥΡΙΖΑ και παλεύουν ενάντια στις προδοσίες του, θα έρθουν στην αντικαπιταλιστική αριστερά αν ανακαλύψουν μέσα από την εμπειρία τους στην κοινή δράση μαζί μας, ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί στήριγμα για την αναζήτηση γνήσιας αριστερής εναλλακτικής.

 

Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του ΣΕΚ μαζί με άλλους εκλεγμένους αντιπροσώπους βοήθησαν τη συζήτηση της Συνδιάσκεψης να γίνει πιο πλούσια καταθέτοντας εμπειρίες από την ενωτική οργάνωση των αγώνων σε πολλά μέτωπα, ενάντια στις απολύσεις, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ενάντια  στις σεξιστικές διακρίσεις, ενάντια στις ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις, ενάντια στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και την πολεμοκαπηλία.

 

 

Οι ευκαιρίες είναι εδώ, να τις αρπάξουμε. Πάμε μπροστά με δυνατή αντικαπιταλιστική αριστερά.