Η φετινή 8η Μάρτη έχει μια ιδιαίτερη σημασία, καθώς συμπίπτει με την επίθεση των Μνημονίων στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των γυναικών. Μια σειρά από δικαιώματα στα πλαίσια της κοινωνικής ασφάλισης, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και της προστασίας της μητρότητας ισοπεδώνονται από την πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, η ανασφάλεια και η ανεργία, πλήττουν κατά τεκμήριο περισσότερο τις γυναίκες. Ακόμη η κοινωνική ζούγκλα των μνημονίων που οξύνει τα φαινόμενα του ανταγωνισμού, ενώ υποβιβάζει και περιθωριοποιεί μαζικά τους εργαζόμενους και άλλα κοινωνικά στρώματα, δημιουργεί εκείνο το υπόστρωμα πάνω στο οποίο στερεώνεται η ενδοοικογενειακή βία σε βάρος των γυναικών, οι διακρίσεις και ο σεξισμός.

Συσκοτίζουν την πραγματικότητα ο δήθεν προοδευτισμός της ΕΕ που διαχωρίζει το γυναίκειο ζήτημα από το κοινωνικό για να συγκαλύψει το έγκλημα των Μνημονίων σε βάρος της κοινωνίας, όπως και ο συντηρητισμός, παραδοσιακός και λαϊφστάιλ, που νοσταλγεί μια φανταστική εικόνα της υποταγμένης στη σκιά των ανδρών. Υπάρχει και είναι αναγκαίος ένας άλλος δρόμος από τα κυρίαρχα πρότυπα. Είναι ο δρόμος που χαράζουν οι μαχόμενες γυναίκες των κοινωνικών αγώνων ενάντια στα Μνημόνια κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Είναι ο δρόμος που οραματίστηκαν οι αγωνίστριες του εργατικού κινήματος καθιερώνοντας την 8η Μάρτη σαν μέρα τιμής για τη γυναίκα που αγωνίζεται και θυμίζει ότι η γυναικεία χειραφέτηση και απελευθέρωση είναι στενά συνδεδεμένη και την κοινωνική απελευθέρωση, την πάλη για το σοσιαλισμό και την κομμουνιστική προοπτική.