Η πολιτική που συντρίβει κάθε εργατική, κοινωνική και πολιτική κατάκτηση στο όνομα του χρέους και των μνημονίων στέλνει ένα και μόνο μήνυμα στην εργοδοσία: παύση πληρωμών στους εργαζομένους, χρήση του αντεργατικού άρθρου 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, ασυδοσία, απολύσεις κι εκ περιτροπής εργασία. Αυτές είναι και οι πρακτικές της εργοδοσίας στην επιχείρηση παιδικών ειδών και παιχνιδιών «Κου – Κου». Με μια διαφορά! Ότι οι εργαζόμενοι σ’ αυτή την επιχείρηση δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια, δεν κυριάρχησε ο φόβος, η μοιρολατρία ή ο ατομικός δρόμος του βολέματος και της συνδιαλλαγής.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρετίζει και στέκεται αλληλέγγυα στις πολύμορφες κινητοποιήσεις (48ωρες απεργίες, συγκεντρώσεις κ.α.) των εργαζομένων που διεκδικούν καταβολή των δεδουλευμένων τους και να σταματήσει το μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας 2 και 3 ημερών που έχει επιβάλει η επιχείρηση. Στη Θεσσαλονίκη, την πόλη που κυριολεκτικά βουλιάζει στην ανεργία, κινητοποιήσεις σαν αυτές στα «Κου – Κου» δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Από το χώρο της εστίασης (Blé, Χατζής, Goody’s κ.α.) μέχρι τα μεγάλα εμπορικά κέντρα (Φωκάς) και τις βιομηχανίες (ΠΕΤΖΕΤΑΚΙΣ, ΕΛΛΕΝΙΤ, Βιομηχανική Μεταλλευτική, Φίλκεραμ Τζόνσον), εστίες αντίστασης ξεσπάνε σε πλήθος εργασιακών χώρων. Η ηρωική 8μηνη απεργία των Χαλυβουργών, δείχνει το δρόμο της ανυποχώρητης ρήξης. Στο ΑΛΤΕΡ και την Ελευθεροτυπία ο αγώνας συνεχίζεται, ενώ πολλοί κλάδοι βρίσκονται σε κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων. Κάθε εργατική νίκη σ’ αυτούς τους καιρούς είναι παράδειγμα που μπολιάζει τη λαϊκή κι εργατική δυσαρέσκεια με ελπίδα κι αυτοπεποίθηση!

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι σημαντικό όλα αυτά τα ρυάκια αντίστασης να ενωθούν σε ένα μεγάλο ποτάμι ανατροπής. Απαιτείται συντονισμός και κοινός βηματισμός για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, για να τσακίσουμε την εργοδοτική ασυδοσία και τους αντεργατικούς νόμους που καταργούν κατακτήσεις αιώνων, και να ανατρέψουμε την επίθεση που έχουν εξαπολύσει το μαύρο μνημονιακό μέτωπο, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Είναι καθοριστικό κάθε αγώνας που ξεσπάει να αγκαλιάζεται ενωτικά κι αποφασιστικά από πρωτοβάθμια σωματεία, κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες, επιτροπές κατοίκων και όλη την αριστερά. Δεν υπάρχει περιθώριο για αυτάρκειες, μικρομεγαλισμούς και μοναχικές διαδρομές που δεν αντιστοιχούν στις ανάγκες και δυσκολίες της περιόδου. Είναι σήμερα ανάγκη να συμβάλλουμε όλοι μαζί σε ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης κι ανατροπής που θα επιβάλει το «δίκιο» των εργαζόμενων και θα ανοίξει το δρόμο για μια άλλη καθημερινότητα μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς: για μισθούς και συντάξεις αξιοπρέπειας και όχι εξαθλίωσης, για δημόσια παιδεία, υγεία και ασφάλιση, για πραγματική δημοκρατία.  

Υπάρχει άλλος δρόμος: χωρίς χρέος, χαράτσια, μνημόνια, ευρώ και ΕΕ