Διαλογος
11 Φλεβάρη: σηκώνουμε το γάντι απέναντι στον εκβιασμό της ΕΕ! [του Παναγιώτη Σωτήρη]
- Κυρ, 08/02/2015 - 17:40
Στις 11 Φλεβάρη συνεδριάζει το Eurogroup. Όλα δείχνουν ότι από τη μεριά των ηγεμονικών ευρωπαϊκών δυνάμεων και ειδικά της Γερμανίας, θα συνεχιστούν οι ωμοί εκβιασμοί. Εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει αρνηθεί να αξιοποιήσει το βασικό όπλο απέναντι στον εκβιασμό, δηλ. τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο από το ευρώ, θα δοκιμάσουν να στείλουν το μήνυμα ότι καμιά χαλάρωση δεν μπορεί να υπάρξει από την ασφυκτική λιτότητα.
Μια συνολική πολιτική πρόταση για την αντισυστημική αριστερά [του Πάνου Δαμέλου]
- Πέμ, 05/02/2015 - 12:26
Η παραπάνω πολιτική πρόταση, παρά το ότι όντως συνιστά υπέρβαση σε σχέση με το λόγο μας ως τώρα, δεν αλλάζει συνολικά την κατεύθυνση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντίθετα συγκεκριμενοποιεί και εμπλουτίζει την πρότασή μας ώστε αυτή να μπορεί να επικοινωνήσει με τις ανάγκες και τις προσδοκίες ευρύτερων στρωμάτων στη σύγχρονη Ελλάδα. Είναι σαφές επίσης ότι οι παραπάνω άξονες προτείνονται ως αναγκαία αφετηρία και βάση για περαιτέρω συζήτηση και όχι ως «τέλος του δρόμου». Η αλήθεια είναι ότι όλα τα παραπάνω ζητήματα σηκώνουν πολύ μεγαλύτερη επεξεργασία και εμβάθυνση αλλά κάτι τέτοιο ούτε είναι δυνατόν, ούτε και είναι σωστό να γίνει από ένα άτομο. Τέλος θα ήθελα να πω ότι οι τέσσερεις παραπάνω άξονες είναι αλληλένδετοι, συγκροτούν μία συνεκτική πρόταση για μια σύγχρονη τακτική και στρατηγική και άρα το να υιοθετηθούν επιλεκτικά μπορεί να αλλοιώσει καθοριστικά την ουσία της.
Ή αλλάζουμε ή βαλτώνουμε. [των Τ.Βασιλειάδη, Σ.Δρίτσα, Χ.Τουλιάτου]
- Πέμ, 05/02/2015 - 11:46
Πράγματι, δεν πρέπει να υπακούσουμε και «δεν θα υπακούσουμε» στα καλέσματα είτε υποταγής στα μνημόνια είτε ταξικού συμβιβασμού στην περίοδο της μεγαλύτερης καπιταλιστικής κρίσης. Ούτε σκοπεύουμε όμως να κλειστούμε σε κανένα μοναστήρι ως σύγχρονη «Αίρεση των Καθαρών». Ούτε αυτοί άλλωστε γλύτωσαν από την παπική οργή και το σπαθί των σταυροφόρων αν και ήταν πολιτικά ακίνδυνοι. Όταν έφτασε η ώρα ακόμα και το να λες θεωρητικά-μεσσιανικά κάτι αιρετικό ήταν πρόβλημα, αλλά ίσως απέχουμε ακόμα από αυτό. Πράγματι, είναι ιστορικά και λογικά πιθανό να «έρχεται η δική μας εποχή». Πρέπει όμως να είμαστε και εμείς εκεί, πολιτικά και προγραμματικά προετοιμασμένοι, για να το καταλάβουμε όταν γίνεται.
Ώρα ρήξης με την ΕΕ όχι διαπραγμάτευσης [του Γιάννη Ελαφρού]
- Τετ, 04/02/2015 - 00:30
Οι ευρωπαίοι φίλοι και εταίροι μας, σύμφωνα με τη συνήθη ορολογία της παλιάς και της νέας κυβέρνησης, άρχισαν να τοποθετούνται απέναντι στη θέληση του ελληνικού λαού. Βγάζουν μαχαίρια και απαιτούν συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής και διατήρηση του αντιδραστικού αντεργατικού πλαισίου της ευρωζώνης και της ΕΕ. «Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή ενάντια στις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης» δήλωσε σαν άλλος Μέτερνιχ ο επικεφαλής της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ. Ο πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, αφού χαιρέτισε την πρόθεση του Αλ. Τσίπρα «να μην προχωρήσει μόνος του» (δηλαδή να μην προβεί σε μονομερείς ενέργειες), δήλωσε πως ήταν το Ποτάμι που έπρεπε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση! Λες και τον ρώτησε κανείς…
Οι πρώτες σκέψεις πάνω σε ένα αναμενόμενο αποτέλεσμα που αλλάζει την επόμενη ημέρα. [του Γιώργου Χούλη]
- Παρ, 30/01/2015 - 20:05
Η επόμενη μέρα βρίσκει από τη μια μεριά την πληττόμενη πλειοψηφία ανακουφισμένη από την αποτίναξη της κυβέρνησης Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ αλλά τα αιτήματα και κυρίως οι ανάγκες παραμένουν. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρέπει να επεξεργαστεί την εμβάθυνση του μεταβατικού προγράμματος. Να συμβάλει με ορούς ηγεμονίας με όλες της τις δυνάμεις στην αναζωπύρωση του κινήματος που θα απαιτεί την εξυπηρέτηση των αναγκών των εργαζομένων και της νεολαίας σε ρήξη με την ΕΕ και το ΕΥΡΩ σε αντικαπιταλιστική / αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση.
Στον απόηχο μια μεγάλης μάχης Σκέψεις & συμπεράσματα πάνω στο εκλογικό αποτέλεσμα [του Βασίλη Τζώτζη]
- Παρ, 30/01/2015 - 19:36
Όσο και αν αρεσκόμαστε να επαναλαμβάνουμε τη λενινιστική αλήθεια πως «αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο θα ήταν παράνομες (και καταχρηστικές;)», αυτές αποτελούν ορόσημα της σύγχρονης πολιτικής πραγματικότητας, όσο η εργατική – λαϊκή πάλη ΔΕΝ μεταφέρεται (με τρόπο αδιαμφισβήτητο) σε άλλα κοινωνικά πεδία, εκτός του αστικού θεσμικού πλαισίου.
Η αριστερά στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ στις ‘’100 πρώτες μέρες’’ [του Παναγιώτη Μαυροειδή]
- Παρ, 30/01/2015 - 13:12
Αν όχι αυτό, τότε τι; Μήπως ένας ψοφοδεής νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός και ευρύτερα μια πολιτική παρουσία ακολουθητική και απολογητική του κυβερνητικού έργου; Με μια στίβα »αριστερούς» συμβουλάτορες και χαϊδολόγους; Περσινά ξινά σταφύλια…
Ή μήπως, αναμονή για στραβοπατήματα του ΣΥΡΙΖΑ και κοτρώνες του Καμμένου, που θα ΄΄δικαιώνουν’’ την εξ αριστερών κριτική; Δε μας ταιριάζει η αδράνεια και το ‘’ώριμο’’ ακροδεξιό φρούτο που θα θρέψει.
Τραπεζικό σύστημα και προεκλογικά παιγνίδια [του Γιώργου Παυλόπουλου]
- Σάβ, 24/01/2015 - 22:38
Υπάρχει λοιπόν ανάγκη η Αριστερά να πάψει να καλλιεργεί αυταπάτες για το ρόλο της
Ε.Ε και της ΕΚΤ, να αναδείξει τις ευθύνες των τραπεζιτών στη κρίση και να προβεί σε
άμεση κρατικοποίηση τους, και όχι να ξαναδούμε παιγνίδια με τους τραπεζίτες
όπως στο παρελθόν.
Για να μην ηττηθεί η ελπίδα [συλλογικό κείμενο]
- Σάβ, 24/01/2015 - 21:46
Η πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ είναι ένα πρώτο βήμα για τη διαμόρφωση εκείνου του αναγκαίου αριστερού ριζοσπαστικού μετώπου που θα δοκιμάσει να συμβάλλει στην οικοδόμηση αυτής της άλλης Αριστεράς. Με ακόμη πιο συστηματική κοινή δουλειά και δράση μέσα στα κινήματα και τα πολιτικά μέτωπα. Με ανοιχτές και δημοκρατικές διαδικασίες διαλόγου. Με βάθεμα των προγραμματικών επεξεργασιών για τον άλλο δρόμο. Σε αυτή την υπόθεση πρέπει να στρατευτούν όλες οι δυνάμεις, οι συλλογικότητες και οι αγωνιστές που αναγνωρίζουν ότι η ρήξη με το χρέος και την ΕΕ και η στήριξη στον οργανωμένο αγωνιζόμενο λαό είναι οι αναγκαίες αφετηρίες οποιασδήποτε αριστερής πολιτικής.
ΣΥΡΙΖΑ: Όταν το πρόγραμμα προσαρμόζεται στα όρια του καλού κυρίου Ντράγκι [του Αντώνη Δραγανίγου]
- Σάβ, 24/01/2015 - 00:38
Μέσα στις επόμενες βδομάδες και μήνες θα υπάρξει μία ισχυρή αντιπαράθεση μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Οι οικονομικοί και πολιτικοί στόχοι για τους οποίους πάλεψε και μάτωσε το κίνημά μας τα προηγούμενα χρόνια θα γίνουν, στα στόματα των κυβερνώντων, «ανέφικτοι», «υπερβολικοί», «μαξιμαλιστικοί». Ο αγώνας για αυτούς ίσως «πρόωρος» αν όχι «προβοκατόρικος». Αν το ρήγμα στην λαϊκή συνείδηση κλείσει, αν το πρόγραμμα αυτό ηττηθεί, αν επικρατήσει ο «ρεαλισμός της υποταγής» στα όρια του κεφαλαίου και της ΕΕ, θα δεχτούμε μια ιστορική ήττα.
