Διαλογος

Αποφασιστικά φιλοδοξεί να παρέμβει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις πολιτικές εξελίξεις με στόχο την ανάπτυξη κινήματος για να μην υπογραφεί η νέα συμφωνία που δρομολογούν κυβέρνηση και ΕΕ, όπως καταγράφει η απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου που συνεδρίασε την περασμένη Κυριακή. Παράλληλα ιεραρχείται ψηλά η προσπάθεια συμβολής σε μια νέα φάση αγώνων του λαϊκού και εργατικού κινήματος. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποφάσισε να προχωρήσει σε πλατιά πολιτική εξόρμηση, ενώ το ΠΣΟ καλεί σε συνελεύσεις των τοπικών και κλαδικών επιτροπών για να συζητηθεί η απόφαση της Κυριακής και οι δρόμοι υλοποίησή της. Ακόμα αποφασίστηκε πως η 3η συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θα γίνει το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιούνη (η απόφαση του ΠΣΟ είναι αναρτημένη στο antarsya.gr).

Το ζήτημα του χρέους είναι προφανώς κεντρικό στο «ελληνικό ζήτημα». Οι πολιτικές επιλογές σε σχέση με τη διαχείριση και την αντιμετώπισή του οριοθετούν ανάλογα το πεδίο των πολιτικών επιλογών διεξόδου από την κρίση για την ελληνική οικονομία, αλλά και το μίγμα της διανομής των βαρών στα διάφορα κοινωνικά στρώματα με κάθε πιθανή επιλογή. Η κυβέρνηση έκανε ένα πρώτο οδυνηρό συμβιβασμό με τη συμφωνία της 20^ης Φλεβάρη και από ό,τι φαίνεται θα έχει διάφορα ανάλογα νέα επεισόδια στην πορεία των «αξιολογήσεων» των «θεσμών», όπως πλέον ονομάζεται η τρόϊκα. Ο επόμενος όμως σημαντικός κόμβος διαπραγμάτευσης που θα καθορίσει την πορεία της χώρας και της κοινωνίας για τα επόμενα χρόνια είναι στην αρχή του καλοκαιριού. Λίγο πριν κληθεί το ελληνικό κράτος να αποπληρώσει το μεγαλύτερο μέρος των φετινών οφειλόμενων ποσών στους δανειστές και λίγο πριν αποκτήσει τη δυνατότητα να ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ που εξήγγειλε ο Ντράγκι πρόσφατα.

Πραγματικό κομφούζιο οι απόψεις που κυκλοφορούν για το ποιον αυτής της κυβέρνησης. Φταίει που στην Ελλάδα δεν είχαμε ποτέ κάποιο είδος «αριστερής» κυβέρνησης κυρίως γιατί ποτέ δεν υπήρξε στην Ελλάδα η συγκολλητική ουσία μιας τέτοιας κυβέρνησης : η σοσιαλδημοκρατία. Είναι λοιπόν σε ένα βαθμό εξηγήσιμη η αμηχανία και οι αδρανειακές αγκυλώσεις τις οποίες, φυσικά, η Μεγάλη Καπιταλιστική Κρίση δεν καταλαγιάζει διόλου.

Η μονομερής διαγραφή του ελληνικού δημόσιου χρέους θα επιβληθεί στο πλαίσιο μιας ευρύτερης πολιτικής ρήξεων που ως αναγκαίο συστατικό της θα έχει την εθνικοποίηση των τραπεζών, με εγγύηση των καταθέσεων, όπως και άλλων στρατηγικών τομέων της οικονομίας, την αποζημίωση των ασφαλιστικών ταμείων, των ΝΠΔΔ και των μικροομολογιούχων που ζημιώθηκαν από το PSI+, την διαγραφή του ιδιωτικού χρέους των ανέργων, κ.α.