2ον: Τι είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Κατά τη γνώμη μου είναι ένα Μέτωπο επαναστατικών οργανώσεων της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και η συμφωνία τους (με μικρά βήματα και με μεγάλα προβλήματα είναι η αλήθεια) φθάνει όμως μέχρι και το εποικοδόμημα (το αγγίζει για την ακρίβεια), την Εργατική Εξουσία, τον Σοσιαλισμό τον Κομουνισμό και μέσα από τις θεωρητικές επεξεργασίες και τη δράση μας επιδιώκουμε να συμβάλουμε σε ένα νέο Κομουνιστικό πρόγραμμα απαλλαγμένο από τις “αμαρτίες” του παρελθόντος που θα εμπνεύσει τους εργάτες και το λαό σε μια επαναστατική διαδικασία που θα γκρεμίσει τον Καπιταλισμό και θα οικοδομήσει τη νέα κοινωνία. Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα των πέντε, έξι ή δέκα σημείων λοιπόν δεν απευθύνεται σε μας, στο εσωτερικό μας γιατί απλά η συμφωνία μας είναι ένα βήμα πιο πάνω και στην ποσότητα και στην ποιότητα. Αυτό το πρόγραμμα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως πολιτική οντότητα το προτείνει στις οργανώσεις του μαζικού κινήματος και στις πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς, που δεν είναι “τόσο επαναστατικές”, που δεν συμφωνούν μαζί μας μέχρι την άλλη κοινωνία ή την εννοούν αλλιώς, όμως δεν βολεύονται από την Κυβερνώσα Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, δεν περιμένουν να πάν σαν αλεξιπτωτιστές στον “άγιο Σοσιαλισμό” του ΚΚΕ και είναι διατιθεμένου να ακολουθήσουν  δρόμους που θα φέρουν την ανατροπή, θα ανακουφίσουν την εργατική τάξη και το Λαό και θα μας οδηγήσουν στην κοινωνία για την οποία όλοι αγωνιζόμαστε. Γι αυτό ακριβώς η συμμαχία μ αυτές τις Οργανώσεις ονομάστηκε Μετωπική Συμπόρευση (βαδίζουμε μαζί για την ανατροπή στα ζητήματα που συμφωνούμε) και δεν είναι “ένα ακόμα μέτωπο μέσα στο μέτωπο” όπως σκόπιμα παραπληροφορούν κάποιοι.

Αυτό λοιπόν έγινε από την ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ όπου αποφασίστηκε να απευθυνθούμε με μια συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, δέκα σημείων, σε κάποιες οργανώσεις όπως το ΚΚΕ (μ-λ) το ΕΕΚ και το ΠΑΜΕΣ, τον Σύλλογο διάδοσης μαρξιστικής σκέψης Γ. Κορδάτος κλπ

Το ΚΚΕ (μ-λ) μας απάντησε ότι «Η μετωπική υπόθεση είναι πολύ σοβαρή. Ας μην την ευτελίσουμε με εκλογικά τερτίπια» και ταυτόχρονα προχωράει σε εκλογική συνεργασία με το ΜΛ- ΚΚΕ, ενέργεια που το χαιρετίσαμε σαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σαφώς αποτελεί άλμα για τη συγκεκριμένη Οργάνωση αλλά δεν παύει να είναι εκλογική. Το ΕΕΚ όπως πληροφορούμαστε κατέρχεται  μόνο του στις εκλογές με ένα βαρύγδουπο τίτλο «Για μια επαναστατική παρέμβαση στις εκλογές»! Επανάσταση στις εκλογές που “αν μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα θα είχαν καταργηθεί”.

Επιτυχία είχε όμως η συμπόρευση στις συζητήσεις με το Σύλλογο διάδοσης μαρξιστικής σκέψης Γ. Κορδάτος όπου μπορεί να μην ανακοινώθηκε συνεργασία γιατί ο Σύλλογος δεν είναι πολιτική οργάνωση, βγήκε όμως κοινή ανακοίνωση με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πολλοί σύντροφοι όπως δήλωσαν θα συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια.

Σε ότι αφορά τη συμφωνία με το ΠΑΜΕΣ που κάποιοι συναγωνιστές ζητάνε να αποφασίσει η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (και σωστό είναι να το κάνει στην πρώτη της κιόλας συνέλευση αλλά η συνεργασία εννοείται θα είναι σε ισχύ στις εκλογές γιατί αντιλαμβανόμαστε όλοι ποιοι χάνουν και ποιοι κερδίζουν αν δεν είναι) άλλωστε αυτό το ζήτημα μπαίνει καθημερινά στις Γενικές Συνελεύσεις των οργανώσεων και εγκρίνεται με μεγάλη πλειοψηφία όπως είναι φυσικό, όμως εδώ πρέπει να μιλήσουμε και επί της Ουσίας: Το πρόγραμμα των δέκα σημείων μπήκε από τη πλευρά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και  το ΠΑΜΕΣ το δέχτηκε όλο χωρίς καμιά αλλαγή, αστερίσκο υποσημείωση κλπ. Τώρα τι ζητούν οι σύντροφοί μας; Να τους βάλουμε ακόμα ένα πρόγραμμα με καμιά εικοσαριά σημεία μήπως και κλοτσήσουν πουθενά; Την ΑΝΤΑΡΣΥΑ την εμπιστεύονται πλέον κι έχουν απαιτήσεις χιλιάδες αριστεροί και χιλιάδες αγωνιστές του κινήματος γιαυτό χρειάζεται σοβαρότητα και δεν είναι καθόλου σοβαρά αυτά όπως μπαίνουν από κάποιες οργανώσεις και ανένταχτα μέλη της.

Το πρόγραμμα που βάλαμε για συζήτηση δεν ήταν το αντικαπιταλιστικό; Τι ήταν σοσιαλρεφορμιστικό; Δεν είναι το ίδιο πρόγραμμα που έχουμε συμφωνήσει και με τις οργανώσεις τις ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Έχουμε κι άλλο πιο αντικαπιταλιστικό; Αν έχουν να μας το πούνε οι συναγωνιστές να το μάθουμε κι εμείς! Μπορούμε λοιπόν να καταλάβουμε όλοι τι έγινε: Βάλαμε στη συζήτηση ένα πρόγραμμα προωθημένο που κατά τη γνώμη κάποιων δε θα το δεχόταν η Συμπόρευση οπότε θα χαλούσε η συνεργασία όπως έγινε και το 2012. Έλα όμως που το δέχτηκαν και τώρα βγαίνουν μερικοί σύντροφοι κατόπιν εορτής και αναμασάν τα αναμασημένα!

Σε ανακοίνωση συγκεκριμένης οργάνωσης (ΟΚΔΕ Σπάρτακος) ο τίτλος είναι: Να βγούμε από το φαύλο κύκλο των “μετώπων σωτηρίας”, να ανοίξουμε τον κύκλο της αντικαπιταλιστικής στρατηγικής [του Μάνου Σκούφογλου] Κι εγώ ρωτάω τον σύντροφο: Την αντικαπιταλιστική Ανατροπή ποιος θα την κάνει; δεν θα την κάνουν τα μέτωπα; Αυτά που έχουμε κι αυτά που θα γίνουν; Αν δεν υπήρχαν τα Μέτωπα θα κάναμε σήμερα αυτή τη συζήτηση ή θα πετροβολούσαμε ο ένας τον άλλον για το ποίος ερμηνεύει σωστότερα το “Ευαγγέλιο”, ποίος έχει το “χρίσμα και τη συνέχεια των Αποστόλων” και ποιος είναι ποιο ορθόδοξος απ τον άλλον; Τότε όμως δεν θα είμασταν Μαρξιστικές, Λενινιστικές, επαναστατικές οργανώσεις αλλά Μοναστήρια στο Άγιον Όρος και θα μαλώναμε για το ποιος είναι ο κάτοχος του “αγίου δισκοπότηρου” και ποια είναι η  Μονή Εσφιγμένου της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Ο σεχταρισμός σύντροφοι είναι προνομιακό πεδίο του ΚΚΕ, τον κάνει αλλά έχει και τα κότσια να το κάνει, έχει σοβαρές οργανώσεις στο  κίνημα, έχει έναν σταθερό και αξιοσέβαστο αριθμό αγωνιστών στις συγκεντρώσεις, χτυπάει στο συναίσθημα αφού είναι ο κύριος αιμοδότης της Εθνικής Αντίστασης και οι περισσότερες αριστερές οικογένειες έχουν κι έναν παππού που έκανε στα ξερονήσια ή άφησε το κορμί του στο αντάρτικο.  Όμως ο δικός μας, είναι ΣΕΚταρισμός και θα μας ξαναστείλει όλους από κει που ήρθαμε όπως πολύ σωστά τα λέει ο σύντροφος Γιώργος Παυλόπουλος στο άρθρο του:  Η ιστορία θα είναι αμείλικτη και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ – και πολύ καλά θα κάνει!

Παρακολούθησα το 2009 μια από τις πολλές συζητήσεις που έγιναν πριν το Σπόρτιγκ για την δημιουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ  κι εκεί ένας συναγωνιστής που νομίζω πως ήταν απ την ΟΚΔΕ είπε: “Αυτή η συνεργασία  δεν πρόκειται να γίνει γιατί μας χωρίζει αίμα”  εννοώντας τις διαμάχες και τις σφαγές μεταξύ των επαναστατικών οργανώσεων στην κατοχή και στον εμφύλιο. Αυτή η οργάνωση δε συμμετείχε τελικά στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συνεχίζει τη μοναχική της πορεία κατέχοντας κι αυτή την μια μοναδική και απόλυτη αλήθεια. Όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγινε κι ας “μας χώριζε πραγματικά αίμα” και πραγματικά ήταν πολύ δύσκολο το εγχείρημα να συνυπάρξουν οργανώσεις Μαοϊκής και Τροτσκιστικής αναφοράς, εδραιώθηκες ως ο τρίτος πόλος της Αριστεράς στη χώρα μας δημιούργησε και συμμετείχε με σοβαρές δυνάμεις σε όλους τους αγώνες του εργατικού κινήματος και του Λαού μας  και τέλος διεκδικεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά και Κοινωνικά δρώμενα στη χώρας μας.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ γράφει και θα συνεχίσει να γράφει τη δική της ιστορία συμβάλλοντας στους αγώνες της Αριστεράς και του λαού μας

4-1-2015/ Πράσσος Στέφανος

Μέλος ΑΝΤΑΡΣΥΑ/Οργάνωση Δυτικής Μακεδονίας