Παρεμβάσεις Οργανωσεων

Ενάντια στις πλαστές διαιρέσεις που προσπαθούν έντεχνα να δημιουργήσει το κεφάλαιο, ανάμεσα στους «εργατικούς» βορειοευρωπαίους και τους «τεμπέληδες» του νότου, οι λαοί της Ευρώπης έχουν κοινό συμφέρον από τη διάλυση του τερατουργήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αποδεικνύεται πιο καθαρά από ποτέ ότι δεν είναι το «σπίτι των λαών», αλλά το σφαγείο των πολυεθνικών, το ορμητήριο των αντεργατικών πολιτικών και αναδιαρθρώσεων για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου.

Αποτελεί πρόκληση η ουσιαστική αθώωση του ηγετικού στελέχους της φασιστικής οργάνωσης Η. Κασιδιάρη για τον ξυλοδαρμό της βουλευτίνας του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλη σε τηλεοπτική εκπομπή σε ώρα υψηλής τηλεθέασης. Οι φασίστες ήθελαν να στείλουν μήνυμα τρόμου και ήθελαν να το δει όλη η Ελλάδα. Ουσιαστικά το είχαν προαναγγείλει. Η δικαστική απόφαση είναι πρόκληση γιατί το αγνοεί αυτό, αλλά και γιατί απαλλάσσει τον τραμπούκο. Πολύ περισσότερο όταν την ίδια ώρα δικαστικές αποφάσεις τιμωρούν παραδειγματικά και εξοντωτικά ανθρώπους γιατί απλώς φοράνε ρούχα με κουκούλα.

Το ζήτημα της διαγραφής του χρέους πρέπει συστηματικά να προωθηθεί στην πολιτική ατζέντα με έναν τρόπο πιο επαρκή και με πιο μαζικούς όρους από ότι μέχρι τώρα. Πρέπει επίσης να συνδυασθεί με την προώθηση του πολιτικού αιτήματος την τελική απόφαση για την διαχείριση του χρέους να την πάρουν οι λαϊκές τάξεις με την προσφυγή σε δημοψήφισμα, αίτημα που πρέπει να  μπει ψηλά στην πολιτική ιεραρχία. Ιδιαίτερα πρέπει να τονίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψηφίστηκε με ένα πρόγραμμα ρήξης με τη μνημονιακή αξιολόγηση και ελάφρυνσης του χρέους και, όσο και αν οι κατασκευασμένες δημοσκοπήσεις του δίνουν ορισμένα πρόσκαιρα ποσοστά αποδοχής, δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση να προχωρήσει σε μία τέτοια αλλαγή πολιτικής.

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ το αποτέλεσμα έχει διπλή ανάγνωση. Καταρχάς σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία, καθώς σε μια ιδιαίτερα πολωμένη αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ και με το πρόταγμα της «αριστερής κυβέρνησης» να διαμορφώνει το πολιτικό κλίμα στην αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατήρησε τις δυνάμεις της και παραμένει ένας αναγνωρίσιμος πολιτικός χώρος. Όμως αντικειμενικά το αποτέλεσμα είναι κατώτερο των δυνατοτήτων, των περιστάσεων και της αναγκαιότητας της περιόδου. Ένας πολιτικός χώρος στον οποίο εν πολλοίς οφείλεται σημαντικό μερίδιο από την απονομιμοποίηση της πολιτικής του κεφαλαίου και με σημαντικότατη και κρίσιμη συμβολή στο μαζικό κίνημα, δεν μπορεί να αποτυπώνει τόσο μειοψηφικά αποτελέσματα παρά μόνο και με ίδια ευθύνη.