Απόφαση της συνέλευσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης, 27.2.2021

1.      Συνεδρίασε το Σάββατο 27.3.2021 μέσω τηλεδιάσκεψης με απαρτία η κλαδική επιτροπή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης. Μετά τις εισηγήσεις των Σ. Μαρκέτου με θέμα «Πολιτικές εξελίξεις, η δράση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ» και Η. Σμήλιου «Η αντιεκπαιδευτική-αντιλαϊκή πολιτική και το εκπαιδευτικό κίνημα», ακολούθησε διάλογος όπου καταλήχτηκαν πολιτικές εκτιμήσεις και η απόφαση για την επανεκκίνηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Εκπαιδευτικών στα πλαίσια της προσπάθειας για οργανωμένη παρέμβαση του Μετώπου.

2.      Η κυβέρνηση και η κυρίαρχη πολιτική εδώ και ένα χρόνο έχουν οδηγήσει στη διπλή υγειονομική και κοινωνική κρίση. Η κυβερνητική απάντηση για την πανδημία είναι ουσιαστικά μόνο το λοκντάουν, με κραυγαλέες πλευρές της αντιλαϊκής πολιτικής α) τη συνέχιση της υπονόμευση του δημόσιου συστήματος υγείας, β) την επιδότηση και στήριξη του κεφαλαίου παράλληλα ενώ τα λαϊκά στρώματα αφέθηκαν στην τύχη τους, γ) τον βομβαρδισμό με αντιλαϊκά μέτρα και αναδιαρθρώσεις υπέρ των επιχειρήσεων, δ) τον κρατικό αυταρχισμό που δημιουργεί οξύτατο δημοκρατικό ζήτημα. Η δημόσια υγεία έχει σκόπιμα αφεθεί με τραγικές ελλείψεις προσωπικού, το κλείσιμο μονάδων υγείας από τα μνημόνια και την υποχρηματοδότηση, τις καθυστερήσεις του εμβολιασμού, την έλλειψη οργανωμένων τεστ και ιχνηλάτησης, την προκλητική επιδότηση των κλινικαρχών-επιχειρηματιών του ιδιωτικού τομέα υγείας. Καθοριστική πλευρά της πανδημίας είναι το γεγονός ότι το ποιοι πλήττονται περισσότερο και ευκολότερα, αλλά και το πώς αντιμετωπίζεται ο κορονοϊός είναι ταξικά καθορισμένο και έχει να κάνει με τους όρους ζωής (εργασία σε συνθήκες χωρίς ελέγχους πυκνή δόμηση στις λαϊκές γειτονίες, χρήση ΜΜΜ, όροι ζωής φαντάρων, ηλικιωμένων και προσφύγων σε δομές κλπ). Εξάλλου και το ξέσπασμα της πανδημίας μπορεί να αφορά έναν ιό προέρχεται στη φύση, αλλά συνδέεται άμεσα με τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης και την εισβολή του κέρδους στις περιοχές της άγριας ζωής. «απαραίτητο συμπλήρωμα» αυτής της πολιτικής της ΝΔ με τη σφραγίδα της ΕΕ και των μνημονίων είναι αυταρχισμός ενάντια σε κάθε κοινωνική αντίσταση, αλλά και σαν μηχανισμός εμπέδωσης της πειθάρχησης και της υποταγής.

3.      Την ίδια στιγμή επιβολή της τηλεκπαίδευσης δημιουργεί συνθήκες οξυμένης κρίσης στο δημόσιο σχολείο. Αφού υπονομεύτηκε κάθε δυνατότητα τα σχολεία να αντιμετωπίσουν την πανδημία, με μόνο μέσο προστασίας τις πανάκριβες ακατάλληλες μάσκες-«αλεξίπτωτατα», τα μεγάλα τμήματα, τα εμπόδια για τις σχετικές άδειες  των εκπαιδευτικών, η τηλεκπαίδευση ήρθε να φέρει ένα ισχυρό πλήγμα. Καθώς δεν είναι ουσιαστικά εκπαίδευση, αλλά συμπληρωματική μέθοδος για επιμόρφωση ενηλίκων ακυρώνει το δημόσιο σχολείο. Υποβαθμίζεται η παρεχόμενη εκπαίδευση σε τυποποιημένα ψηφιακά κολυβογράμματα, παροξύνονται οι ταξικοί φραγμοί, εμπεδώνεται ένας μηχανισμός και μια κουλτούρα ελέγχου και αυταρχισμού. Τα πανεπιστήμια  μένουν κλειστά με ουσιαστικό στόχο να επιβληθούν όλα τα αντιλαϊκά-αντιεκπαιδευτικά μέτρα, η «αρχαία σκουριά» του νεοφιλελευθερισμού και νεοσυντηρητισμού που θέλει το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, τους απόφοιτους φτηνή εργασίας και την αστυνομία βασικό ρυθμιστή της ακαδημαϊκής ζωής.

4.      Σε αυτές τις συνθήκες το εκπαιδευτικό έδωσε σημαντικές μάχες και έχει ισχυρή συμβολή στις λίγες αλλά σημαντικές νίκες του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Τέτοιες ήταν το σπάσιμο των απαγορεύσεων και μάλιστα με όρους μαζικούς κι όχι καθήλωσης στις συμβολικές κινητοποιήσεις, η μαζική αποχή από τις δήθεν «ηλεκτρονικές εκλογές» για τα υπηρεσιακά συμβούλια σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση που κατέληξε σε μαζική αποχή και απονομιμοποίηση της αυταρχικής πρωτοβουλίας του υπουργείου, αλλά και η πολύ σημαντική νικηφόρα μάχη ενάντια στην αξιολόγηση που είναι κεντρικό στοιχείο του προγράμματος της ΝΔ για την εκπαίδευση και βασική κατεύθυνση από ΕΕ και ΟΟΣΑ. Σε αυτές τις μάχες συμμετείχαν χιλιάδες εκπαιδευτικοί και έγιναν μαζικές διαδικασίες. Δεν ήρθαν από το πουθενά, είναι αποτέλεσμα μιας στάσης άρνησης του θα «λογαριαστούμε μετά», προκρίνοντας την άμεση αγωνιστική απάντηση τόσο στην τηλεκπαίδευση, τη χρεοκοπημένη πανάκεια για την πανδημία, όσο και στο σύνολο της εκπαιδευτικής αντιλαϊκής πολιτικής. Στο επόμενο διάστημα χρειάζεται συνέχεια και κλιμάκωση της πάλης, ο ουσιαστικός αγωνιστικός συντονισμός των βαθμίδων της εκπαίδευσης και η συμπόρευση με το μαχητικό φοιτητικό κίνημα που αναζωογονήθηκε και συγκλόνισε την κοινωνία, η πολιτική σύγκρουση με την κυβέρνηση, τους πυλώνες και τις προϋποθέσεις της πολιτικής, δηλαδή την ΕΕ, τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και το πόρισμα Πισαρίδη, αλλά και την πολιτική του χρέους και της δημοσιονομικής πειθαρχίας, δηλαδή της μετατροπής των τριών μνημονίων σε μόνιμο καθεστώς για τις επόμενες γενιές.

5.      Χρειάζεται λοιπόν μια άλλη Αριστερά, δηλαδή μια άλλη πολιτική για τους εργαζόμενους. Αυτό δε σημαίνει ότι αντιλαμβανόμαστε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ Εκπαιδευτικών σαν συντονιστικό αγωνιστών όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων ή μια συνδικαλιστική παράταξη ή συνιστώσα τους. Η πολιτικοσυνδικαλιστική συσπείρωση αντικαπιταλιστικών, αντιιμπεριαλιστικών, ριζοσπαστικών και αγωνιστικών δυνάμεων γίνεται με πρωτοπόρο, πρωτότυπο και αναντικατάστατο τρόπο από τις Παρεμβάσεις, με λειτουργία που διασφαλίζει και την ενότητα και το περιεχόμενο και τη δημοκρατική λειτουργία. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν πολιτική έκφραση θα παλέψει για το αναγκαίο επίπεδο της πολιτικής συσπείρωσης, σαν στήριγμα των αγώνων και συμβολή στην πολιτική διέξοδο. Πέρα από τον στενά συνδικαλιστικό ορίζοντα που οδηγεί στην πολιτική λεηλασία με τη λογική του «λιγότερου κακού» είτε εκφράζεται από τις «δημοκρατικές δυνάμεις» του ΣΥΡΙΖΑ είτε από το κοινοβουλευτικό αποκούμπι του ΚΚΕ και του ΜΕΡΑ25, αλλά και τον κατακερματισμό της μαχόμενης Αριστεράς που τροφοδοτεί αυτές τις επιλογές. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα αναδείξει ότι η μάχη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική του συστήματος δε θα δοθεί και δε θα κερδηθεί μόνο στην εκπαίδευση, θέση που δεν είναι τόσο αυτονόητη όσο φαίνεται. Το έδειξε εξάλλου η μάχη για την αξιολόγηση, όπου καταλυτική επίδραση σαν κριτήριο για τη στάση των εκπαιδευτικών είχε η συνολική κυβερνητική αποτυχία στην πανδημία, η Υπόθεση Λιγνάδη που ανέδειξε τη σαπίλα και τη βαρβαρότητα του συστήματος, η οργή για την καταστολή σε βάρος της φοιτητικής νεολαίας. Θα αναδείξει επίσης ότι η κινητοποίηση που έφερε αποτελέσματα τροφοδοτείται από μια κριτική σε παιδαγωγικό και πολιτικό επίπεδο που έχει αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Θα προωθήσει τη συμπόρευση με το εργατικό, νεολαιίστικο και λαϊκό κίνημα, όχι απλά σαν μια συνάντηση στο δρόμο, αλλά σε ένα κοινωνικό μέτωπο που χτίζεται πάνω σε πολιτικούς στόχους και προγραμματικά στοιχεία ανατροπής. Και ασφαλώς θα προσπαθήσει να συμβάλλει από την σκοπιά της εκπαίδευσης στη συνολική προγραμματική προσπάθεια και πάλη για την αντικαπιταλιστική ανατροπή, τον επαναστατικό δρόμο και την κοινωνική απελευθέρωση, το σοσιαλισμό και την κομμουνιστική προοπτική.

6.      Προφανώς όλα αυτά προϋποθέτουν άλλη λειτουργία, κοντά στις διακηρύξεις μας και τα ντοκουμέντα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αλλά και μια άλλη, ανανεωμένη, αλλά σταθερά αντικαπιταλιστική και επαναστατικής βάση πολιτικής ενότητας στις ραγδαία μεταβαλλόμενες συνθήκες. Σε αυτό το δρόμο μπορούμε να συσπειρώσουμε εκπαιδευτικούς των τριών βαθμίδων, δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, συνταξιούχους. Βλέπουμε αυτή την επιλογή σαν έμπρακτη στήριξη της διάθεσης και της άποψης των μελών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των αγωνιστών και αγωνιστριών της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, που τη βλέπουν σαν σημείο αναφοράς και μαχητικής ενότητας. Αλλά και των πολιτικών και οργανωτικών συμπερασμάτων και αποφάσεων των κεντρικών οργάνων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΚΣΕ και του ΠΣΟ, από τα οποία περιμένουμε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που θα δρομολογήσουν την αναζωογόνηση του μετώπου.

7.      Κορυφαία θα είναι η μάχη στο επόμενο διάστημα ενάντια στον πολύμορφο αυταρχισμό, τη δικαστική ομηρία και τα πρόστιμα ενάντια σε αγωνιστές και αγωνίστριες. Ο χώρος της εκπαίδευσης έχει βρεθεί στο στόχαστρο κυριολεκτικά, ενώ μέλος μας χαρακτηρίστηκε αυθαίρετα «οργανωτής» της εμβληματικής κινητοποίησης του Πολυτεχνείου το 2020 όταν εφαρμόστηκε για πρώτη φορά ο αντιδραστικός νόμος Χρυσοχοΐδη ενάντια στις διαδηλώσεις.

8.      Στην κατεύθυνση αυτή αποφασίσαμε την επανεκκίνηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκη, την πολιτική παρέμβαση με ανακοινώσεις και στήριξη του εκπαιδευτικού κινήματος, αλλά και με εκδήλωση στο επόμενο διάστημα για τις συνέπειες της πανδημίας και της κυβερνητικής πολιτικής και την αντικαπιταλιστικής απάντηση.