|
|
Συνέντευξη του Παναγιώτη Σωτήρη στο press-gr
ΑΝΤικαπιταλιστική Αριστερή ΣΥνεργασία για την Ανατροπή. Ποιες οι συνιστώσες της ανατροπής αυτής και πόσο εύκολο σε μία κοινωνία με κρίση αξιών, όπου το κάθε νοικοκυριό βιώνει καθημερινά τη φτώχεια και την εξαθλίωση, να εμφιλοχωρήσει μία τέτοια ανατροπή;
Ίσα ίσα, ακριβώς στις μέρες που ζούμε είναι πιο επιτακτική παρά ποτέ η ανάγκη για την ανατροπή. Όταν υπάρχουν 1,5 εκ. άνεργοι, όταν οι συνταξιούχοι αυτοκτονούν, όταν οι καρκινοπαθείς δεν έχουν φάρμακα, όμως η διάσωση του τραπεζικού συστήματος μπαίνει σε πρώτη προτεραιότητα, τότε είναι εμφανές σε κάθε νοικοκυριό που βιώνει τη φτώχεια και την εξαθλίωση, ότι το ζήτημα είναι συστημικό. Εδώ και δύο χρόνια, μέσα στους διαρκείς αγώνες του εργαζόμενου λαού, αυτή η αλήθεια συζητιέται όλο και περισσότερο: δεν πρόκειται ούτε απλώς για μια κρίση χρέους, ούτε πολύ περισσότερο μια κρίση που ξεκινά από τους μισθούς των εργαζομένων. Πρόκειται για μια κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που εκτυλίσσεται παγκόσμια και έχει μεγάλο βάθος. Με αυτή την έννοια, το θέμα δεν είναι να μετριαστεί η μία ή η άλλη πολιτική, αλλά να ανοίξουν δρόμοι ρήξης με αυτό το σύστημα. Συνιστώσες αυτής της ανατροπής είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, ο εκμεταλλευόμενος λαός. Αυτός που έχει τη δύναμη να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να ανατρέψει τα σχέδια των ισχυρών. Με μπροστάρισσα μια αριστερά που δεν θα φοβάται να μιλήσει για την αναγκαιότητα μιας άλλης κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης.
Βασική σας γραμμή και στάση του κόμματος η έξοδος της χώρας από την ΕΕ και η επιστροφή στη δραχμή. Αναβιώνουμε στις μέρες μας παλαιότερες λαϊκές φοβίες καθώς άρχισε να ακούγεται ξανά ‘’Οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια’’… Ενδεχόμενη επιστροφή μας στη δραχμή θα μας γυρνούσε στα οικονομικά μεγέθη που ίσχυαν πριν το 2002;
Τα σπίτια σήμερα τα παίρνουν οι τράπεζες και οι τοκογλύφοι, γι’ αυτό και η εμφυλιοπολεμική ρητορεία στην οποία αρέσκεται μεγάλο κομμάτι του πολιτικού συστήματος που μας έφερε ως εδώ, δεν μπορεί να τρομάξει πλέον τον εργαζόμενο λαό. Ως προς το ερώτημά σας, όμως, πρέπει να παρατηρήσουμε δύο πράγματα: καταρχάς ότι η πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι μια επιθυμία να γυρίσουμε σε κάποιο παρελθόν ψεύτικης ευημερίας, το αντίθετο! Σε αντίθεση με τα όσα μας έταζε το συντεταγμένο «κόμμα του ευρώ» τότε (και με όσα προσπαθεί να μας φοβίσει τώρα), ούτε η προηγούμενες δεκαετίες ήταν εποχές ευημερίας για τους εργαζόμενους. Ήταν εποχές ευημερίας για το κεφάλαιο, τους εργοδότες, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι δεν απολάμβαναν παρά ελάχιστα από τους καρπούς της παραγωγικότητάς τους, και η έλλειψη κοινωνικών παροχών και κοινωνικού κράτους αντισταθμιζόταν με τον εύκολο (όσο και πανάκριβο) δανεισμό των νοικοκυριών. Η ευημερία μια κοινωνίας δεν μπορεί να μετριέται με διακοποδάνεια ή 4Χ4. Η ευημερία μιας κοινωνίας μετριέται με βάση την πρόσβαση όλων σε ποιοτική υγεία, ασφάλιση, παιδεία, πολιτισμό, την προστασία της εργασίας, την δημοκρατία. Με αυτή την έννοια, δεν θέλουμε να επιστρέψουμε ούτε στα οικονομικά ούτε στα κοινωνικά μεγέθη του 2002.
Δεύτερον, η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα δεν σημαίνει επιστροφή στο παρελθόν. Με τον τρόπο που το προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μαζί με τα υπόλοιπα άμεσα μέτρα (διαγραφή χρέους, εθνικοποίηση τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων, φορολόγηση του πλούτου, της εκκλησιαστικής περιουσίας κ.λπ.) σημαίνει ένα βήμα μπροστά, στο 2012 και όχι στο 2002. Άμεση έξοδος από το ευρώ, για να υπάρχει δημοκρατικός εργατικός – λαϊκός έλεγχος στην οικονομία και την κοινωνία συνολικά. Ρήξη με το Ευρώ και τα μνημόνια σημαίνει ρήξη με τον πυρήνα των πολιτικών και των θεσμικών μορφών της ΕΕ. Γι’ αυτό και πρέπει να ολοκληρωθεί με την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την καταγγελία όλων των σχετικών συνθηκών και δεσμεύσεων. Έτσι θα χάσει η άρχουσα τάξη το μεγαλύτερο όπλο της, να επιβάλλει μέσα από τον μηχανισμό της ΕΕ όλη την βάρβαρη πολιτική της, να αποφασίζει η Τρόικα για τον προϋπολογισμό. Τα οφέλη θα είναι πολύ περισσότερα από τα ψίχουλα των ΕΣΠΑ και των ΚΠΣ που συνοδεύονταν από υποχρεωτική ελαστικοποίηση και ιδιωτικοποίηση. Η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ είναι ο μόνος δρόμος για να ασκηθεί φιλολαϊκή πολιτική, να έχουμε δημόσια αγαθά, να αξιοποιηθούν οι παραγωγικές δυνατότητες της κοινωνίας με τον έλεγχο των ίδιων των εργαζόμενων, χωρίς τους περιορισμούς της ΕΕ. Η είσοδος της Ελλάδας στο ευρώ σε συνδυασμό με λανθασμένους πολιτικούς χειρισμούς του πρόσφατου και μη παρελθόντος έφτασαν τη χώρα μας στο σημείο αυτό. Επικρατεί εντούτοις τεράστια καταστροφολογία ότι ενδεχόμενη έξοδος μας από το ευρώ και επιστροφή μας στη δραχμή θα έφερνε τη χώρα στο απόλυτο χάος. Κιτρινολογία ή ενδεχόμενη πραγματικότητα;
Το βασικό θέμα είναι με ποιού την πρωτοβουλία θα γίνει η έξοδος, με ποια προετοιμασία, με ποια μέτρα και με ποιες πολιτικές, οικονομικές και δημοκρατικές τομές θα επιτευχθεί. Το χειρότερο σενάριο είναι αυτό το οποίο μας οδηγούν τα κόμματα που στηρίζουν τα Μνημόνια: με άτακτη χρεοκοπία ή με κατάρρευση της ευρωζώνης, η κρίση της οποίας βαθαίνει όλο και περισσότερο.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει η διαγραφή του χρέους, η έξοδος από το ευρώ και η ρήξη με την ΕΕ να συνοδευτεί από:
-
Άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση των ιδιοκτητών, παράλληλα με την εφαρμογή άμεσα φραγμών στην κίνηση κεφαλαίων, ώστε να αποφευχθεί η μαζική διοχέτευση πλούτου στο εξωτερικό. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να ανακουφιστούν από τα χρέη τα νοικοκυριά που έχουν χρεοκοπήσει, για να στρέφονται τα δάνεια όχι στις «μαύρες τρύπες» των μεγαλοκαρχαριών καπιταλιστών αλλά σε δημόσιες επιχειρήσεις και κοινωνικά αναγκαίες επενδύσεις, σε αυτοαπασχολούμενους, στους μικρομεσαίους αγρότες, στους βιοτέχνες, για την εγγύηση των μικροκαταθετών.
-
Άμεση εθνικοποίηση όλων των στρατηγικών επιχειρήσεων και τομέων (επικοινωνίες, ενέργεια, ύδρευση, διυλιστήρια, ορυχεία, δημόσια έργα, παραγωγή φαρμάκων, μεταφορές κ.λπ.) χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, ώστε να εξασφαλιστεί η σταθερή λειτουργία τους προς όφελος του λαού. Μόνο με ένα εκτεταμένο πρόγραμμα άμεσων εθνικοποιήσεων κάτω από εργατικό έλεγχο, μαζί με γενναία φορολόγηση του πλούτου, είναι δυνατόν να υπάρξει η αναγκαία αναδιανομή εισοδήματος που θα επιτρέψει και την λειτουργία του δημοσίου χωρίς τις δόσεις των δανείων και το τσάκισμα των κερδοσκοπικών κινήσεων των καπιταλιστών, ντόπιων και ξένων.
-
Πάγωμα των στρατιωτικών δαπανών και των εξοπλιστικών προγραμμάτων, ώστε να σταματήσουν να σπαταλιούνται χρήματα για τις πολεμικές δαπάνες και τις μίζες.
-
Άμεση γενναία φορολόγηση του κεφαλαίου και του πλούτου, με επιβολή υψηλών φόρων στα κέρδη, στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, στη μεγάλη περιουσία, στις υψηλές καταθέσεις, στις συναλλαγές των υπεράκτιων εταιριών, στην εκκλησιαστική περιουσία.
-
Επιβολή υποχρεωτικών ανώτερων τιμών σε όλα τα βασικά αγαθά (καύσιμα, είδη πρώτης ανάγκης), παράλληλα με άμεση επιβολή εργατικού και λαϊκού ελέγχου σε όλους τους χώρους αποθήκευσης και διανομής βασικών αγαθών (φαρμακαποθήκες, αποθήκες τροφίμων κ.λπ.) και συνολικά οικονομία για να εμποδίσουμε την κερδοσκοπία και τις απότομες ανατιμήσεις σε όλα τα βασικά αγαθά (καύσιμα, είδη πρώτης ανάγκης κλπ).
Και όλα τα παραπάνω με εργατικό-λαϊκό έλεγχο, με τον οργανωμένο λαό στο τιμόνι. Οι αποφάσεις για την οικονομική πολιτική να μη λαμβάνονται από «συμβούλους» και «τεχνοκράτες», αλλά από τα ίδια τα όργανα του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Μόνοι έτσι μπορεί να υπάρξει πραγματικός δημοκρατικός κοινωνικός σχεδιασμός της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Αυτός είναι ένας άλλος δρόμος.
Κατεβαίνετε αυτόνομοι στις εκλογές. Έχετε ζητήσει όμως ανοιχτά ενότητα δράσης των αριστερών κομμάτων ενάντια στις πολιτικές του μνημονίου. Ενδεχόμενη εκλογική πρωτιά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις 17 Ιουνίου θα σας έβρισκε το ίδιο ανοιχτούς σε ενδεχόμενη συνεργασία ακόμη και με ενδεχόμενη παραμονή μας στο ευρώ αλλά με τάσεις επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου;
Σε καμία περίπτωση! Όχι μόνο γιατί το πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι διακριτό, αλλά γιατί κανένας από την Αριστερά σήμερα δεν μπορεί να πηγαίνει ούτε βήμα πίσω από τα βασικά συνθήματα του ίδιου του λαού, αυτά που έκανε κτήμα του, αυτά που φώναξε στις απεργίες, πάλεψε στις πλατείες. Η κατακρήμνιση των κομμάτων του Μνημονίου ήταν αποτέλεσμα της δίχρονης πάλης των εργαζόμενων και όλου του λαού σε αντιπαράθεση στο Μνημόνιο, τη δανειακή σύμβαση και την Τρόικα. Δεν πάλεψε ο λαός για να πάει η Αριστερά να «διαπραγματευτεί» ξανά το Μνημόνιο ή να δεχτεί θυσίες στο όνομα του ευρώ.
Η κατεύθυνση της ΕΕ είναι σαφής. Ακόμη και με χρονική χαλάρωση κάποιων μέτρων, οποιαδήποτε κυβέρνηση θελήσει να διαπραγματευτεί εντός της λογικής του ευρώ και της δανειακής σύμβασης, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί στο δίλημμα να πρέπει να επιβάλλει κι άλλα μέτρα λιτότητας στο όνομα του ευρώ. Η ελπίδα που στις 6 Μάη στράφηκε στα αριστερά, πιστεύουμε ότι θα διαψευστεί, εάν μείνει στα ασφυκτικά πλαίσια της ΕΕ, του ευρώ και της δανειακής σύμβασης, εάν αποτελέσει αντικείμενο συναλλαγής με τις μνημονιακές δυνάμεις, εάν γλιστρήσει σε λογικές «επαναδιαπραγμάτευσης» και στηριχτεί σε κοινοβουλευτικές λυκοφιλίες και όχι στη δύναμη του οργανωμένου και αγωνιζόμενου λαού.
Γι΄αυτό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταθέτει το πρόγραμμά της, όχι μόνο ως πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά ως πρόγραμμα που θα πρεπε να συζητήσει και να διεκδικήσει όλη η Αριστερά. Με όπλο ένα Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής, με κοινή δράση όλης της Αριστεράς στο κίνημα, που θα έδινε πραγματική ελπίδα σε όλο τον λαό και ώθηση για να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Οι συνιστώσες της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. προέρχεστε από το χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Η ένταξη σας στην ενδοκοινοβουλευτική αριστερά ελλοχεύει τους κινδύνους του λεγόμενου «κοινωνικού συμβιβασμού» όσον αφορά τον πολιτικό χώρο… κατά πόσο μία «ανατροπή» μπορεί να συμβαδίσει με τους κανόνες της κοινοβουλευτικής νομιμότητας;
Το ερώτημα είναι με πιο πολιτικό πρόγραμμα κατεβαίνει κάθε δύναμη της αριστεράς στις εκλογές. Επίσης, το ερώτημα δεν είναι αν είναι ενδοκοινοβουλευτική ή εξωκοινοβουλευτική δύναμη, αλλά ενδοσυστημική ή αντισυστημική. Αν θεωρεί αυτοσκοπό και «ολοκλήρωση» των οραμάτων της την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση ή αν τη θεωρεί ένα μέσο για την ενίσχυση του λαϊκού κινήματος. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λέει ξεκάθαρα: λαός μαχητής με το οργανωμένο εργατικό κίνημα στο κέντρο της πάλης, ανώτερη οργάνωση του λαού, ισχυρό κίνημα, λαϊκή αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη και αυτοάμυνα, αυτός είναι ο δρόμος της νίκης. Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από την πολιτική καταγραφή του αντικαπιταλιστικού πόλου της Αριστεράς και στις βουλευτικές εκλογές, που έχει μεγάλη αξία, αλλά δεν εξαντλείται εκεί.
Οι εκλογές της 6ης Μαΐου έφεραν την Ελλάδα μπροστά σε μία μεγάλη ιστορική για την αριστερά στιγμή. Επίσης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ γεννήθηκε από τη συσπείρωση πληθώρας αριστερών πολιτικών οργανώσεων. Για ποιους λόγους πιστεύετε ότι δεν υπήρχε σύμπραξη των αριστερών κομμάτων, προκειμένου να δοθεί για πρώτη φορά για τα ελληνικά δεδομένα η ευκαιρία στα κόμματα της αριστεράς να κυβερνήσουν;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρχε σύμπραξη όλων των δυνάμεων της Αριστεράς στο κίνημα που ζήσαμε τα τελευταία 2 χρόνια. Αν από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε την έλευση του ΔΝΤ στη χώρα υπήρχε συντονισμένη και ενιαία παρέμβαση στο κίνημα όλης της Αριστεράς, μαζί με τα σωματεία και όλες τις μορφές οργάνωσης του λαού, δεν θα υπήρχε χρεία να μου θέτετε ερωτήματα περί εκλογικής σύμπραξης της αριστεράς σε μια χώρα με κατεστραμμένο κοινωνικό ιστό! Το βασικό ερώτημα δεν είναι αν και πώς μπορούν να συμπράξουν αριστερές δυνάμεις με τελείως διαφορετικά προγράμματα για να κάνουν μια «αριστερή κυβέρνηση»: τα παραδείγματα από πολλές χώρες (π.χ. Ιταλία) πείθουν πως το αν είναι αριστερή μια κυβέρνηση δεν σχετίζεται με τα κόμματα που συμμετέχουν σε αυτήν, αλλά με το πρόγραμμα που εφαρμόζει… Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι μέτωπο δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής αριστεράς και ριζοσπαστικής οικολογίας στη βάση ενός κοινού προγράμματος, του αναγκαίου σήμερα πολιτικού προγράμματος για να χαραχτεί ένας άλλος δρόμος για τη χώρα, για να ανοίξουν οι δυνατότητες κοινωνικής χειραφέτησης. Τέτοια προγράμματα δεν δικαιώνονται σε Υπουργικές καρέκλες, αλλά στους λαϊκούς αντι-θεσμούς.
Οι υποψήφιοι που κατεβαίνουν με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. προέρχονται από εξέχοντες κοινωνικούς χώρους όπως πανεπιστημιακοί, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι. Επίσης η πλειοψηφία των υποστηρικτών-ψηφοφόρων του κόμματος είναι άνθρωποι νεαρής ηλικίας. Ακόμη, έχουν κατά καιρούς δηλώσει τη στήριξη τους αξιόλογες προσωπικότητες. Θεωρείτε ότι οι νέοι επιθυμούν μία ριζική ανατροπή του πολιτικού γίγνεσθαι προς πιο δημοκρατικές-αριστερές κατευθύνσεις και κατά πόσο αυτή υποστηρίζεται από τους ανθρώπους του πνεύματος;
Η έννοια των «ανθρώπων του πνεύματος» για πολλά χρόνια στη χώρα μας έχει ταυτιστεί με τους οργανικούς διανοούμενους του κράτους, με δημοσιογράφους ή δημοσιολόγους απολογητές της εξουσίας και του κυρίαρχου λόγου. Όχι γιατί δεν υπήρχαν διανοούμενοι, καλλιτέχνες, νέοι με διαφορετικές απόψεις, αλλά γιατί συστηματικά προβάλλονταν μόνο εκείνες οι φωνές που εναρμονίζονταν με τα συμφέροντα των ιδιοκτητών των ΜΜΕ. Η νέα συλλογικότητα, οι νέες μορφές οργάνωσης του αγώνα, οι συνελεύσεις στις πλατείες, ακόμη και η ελευθερία στο διαδίκτυο που χρησιμοποιήθηκε από το κίνημα, έδωσαν τη δυνατότητα να ακουστούν και οι διαφορετικές φωνές. Ναι, υπάρχει ένα μεγάλο ρεύμα μέσα στη νεολαία, στους άνεργους, στους νέους επιστήμονες, στους διανοούμενους και στους ανθρώπους της τέχνης, που βλέπουν την ελπίδα σε μια ανατρεπτική αριστερή κατεύθυνση. Η ζωντάνια και η δημιουργικότητα του κινήματος της πλατείας Συντάγματος κατεξοχήν στηρίχτηκε σε τέτοιο κόσμο.
Έχοντας ως αφετηρία την προηγούμενη ερώτηση, ξεπροβάλλουν τα τελευταία χρόνια φασίζουσες τάσεις ακόμη και από νέους ανθρώπους, με φανερό το αποτέλεσμα αυτό στις εκλογές της 6ης Μαΐου με την είσοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή. Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. έχει κρατήσει μία ένθερμη στάση κατά του φασισμού και του ρατσισμού, πρωτοστατώντας μάλιστα πολλές φορές στον αγώνα αυτό. Έχετε δεχτεί κατά καιρούς επιθέσεις από άτομα της Χρυσής Αυγής. Διαμαρτυρία ή πραγματικότητα; Αντικατοπτρίζουν τις εσωτερικές ανησυχίες του Έλληνα ή είναι απλώς μια παρωχημένη ομάδα «τραμπούκων» και ο κόσμος δεν ήξερε τι ψήφιζε;
Πράγματι, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε επισημάνει από πολύ νωρίς τη φασιστική απειλή και συνεχίζει να παλεύει ενάντια στη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, καλώντας όλες τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις σε κοινά μέτωπα κατά του φασισμού, του ρατσισμού και του πολέμου. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής έχει πολλές αιτίες, που σχετίζονται τόσο με την αποσύνθεση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, την ιδεολογική αποπτώχευση, ιδιαίτερα σε στρώματα νεολαίας, μια γκαιμπελικού τύπου προπαγάνδα περί «αντισυστημικότητας», ακόμη και την ταύτιση με το σεξιστικό πρότυπο του «ισχυρού» σε συνθήκες κρίσης και φόβου. Όμως, όλα αυτά είναι συμπληρωματικές όψεις στον κεντρικό κορμό που είναι ότι το ίδιο το σύστημα και η ίδια η πολιτική και η ρητορεία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι που έθρεψαν τη Χρυσή Αυγή, ως το μακρύ χέρι που υπερασπίζεται κατεξοχήν τα συμφέροντα του ίδιου του συστήματος. Όταν ο ρατσισμός, ο σεξισμός και η επίθεση σε κάθε αδύναμο είναι η επίσημη πολιτική του κράτους, όταν η Αστυνομία συνεπικουρεί τις επιθέσεις των συμμοριών της Χρυσής Αυγής, όταν ο ναζιστικός χαιρετισμός του Μιχαλολιάκου στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας γίνεται ανεκτός ως μέρος της πολιτικής ζωής από την τάχα μου προοδευτική παράταξη Καμίνη, όταν η προεκλογική ατζέντα Λοβέρδου-Χρυσοχοίδη είναι η στοχοποίηση των θυμάτων του σεξουαλικού καταναγκασμού και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τότε είναι προφανές ποιος άνοιξε τον δρόμο στην εκλογική άνοδο της Χρυσής Αυγής. Οι μετεκλογικές επιθέσεις της Χρυσής Αυγής σε μετανάστες, σε αριστερούς, και σε αγωνιζόμενους απεργούς δείχνουν το γιατί ήθελαν τόσο πολύ να της ανοίξουν τον δρόμο.
Τι αναμένετε από το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου συγκριτικά μάλιστα και με τα δεδομένα της 6ης Μαΐου; Πώς φαντάζεστε την 18η Ιουνίου;
Παλεύουμε για να βαθύνει το ρήγμα που άνοιξε στις 6 Μάη. Να κάνουμε το επόμενο βήμα. Να καταποντιστεί το πολιτικό προσωπικό του Μνημονίου και οι στυλοβάτες με αντιμνημονιακό προσωπείο. Να ενισχυθεί όλη η Αριστερά, αλλά κυρίως η αντικαπιταλιστική Αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η δύναμη που θα παλέψει να αναπτυχθεί το εργατικό και λαϊκό κίνημα, να οργανωθεί ο λαός για τους αγώνες της επόμενης μέρας. Η δύναμη που παλεύει για μια άλλη αριστερά, ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική, ενωτική και δημοκρατική, δεμένη με τους εργαζόμενους, ικανή να οικοδομήσει το αντίπαλο δέος απέναντι στην καταστροφή. Η δύναμη που και την επόμενη των εκλογών θα βρίσκεται στους δρόμους του αγώνα, θα στηρίζει τη «βουλή των από κάτω», θα προβάλλει το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, θα οικοδομεί το αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, θα βάζει πλάτη για να νικήσει ο λαός. Γιατί οι μάχες δεν ολοκληρώνονται στις 17 Ιούνη, ξεκινούν στις 18…
Γιατί κάποιος να ψηφίσει ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.; Τι θα λέγατε στο νέο και μη, αριστερό και μη, σίγουρα πάντως μπερδεμένο από την πολιτική και κοινωνική ανασφάλεια αλλά και από τις σύγχρονες τακτικές της ΄΄κωλοτούμπας΄΄ που πολλά κόμματα υιοθετούν τον τελευταίο καιρό. Ποιάς μορφής πολιτική σταθερότητα παρέχει η ψήφος στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.? Τι θα λέγατε επίσης στο νέο που επιθυμεί να απέχει από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου ως μορφή ένδειξης διαμαρτυρίας αλλά και πιστεύοντας στην ιδέα ότι μόνο με την επανάσταση και έξω από τα δεδομένα της κοινοβουλευτικής νομιμότητας μπορεί να επέλθει κάποια αλλαγή;
Με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ρήγμα στην πολιτική του Μνημονίου, ανάσα και ανακούφιση για το λαό με την άρνηση της «μονομερούς πρωτοβουλίας» του κοινωνικού αγώνα. Από την ελάχιστη υποχώρηση μέχρι τις πιο μεγάλες και ιστορικές κατακτήσεις, όλα κερδήθηκαν με σκληρό, ανυποχώρητο αγώνα. Ούτε με αποχή, ούτε με ανάθεση, ούτε με αυταπάτες για εύκολους δρόμους. Και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιμένει να προτείνει και να προετοιμάζει για αυτή τη σύγκρουση.
Με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για μια άλλη Αριστερά, αντικαπιταλιστική στη ρήξη της με τον αδηφάγο καπιταλισμό της εποχής μας που βλέπει τους ανθρώπους ως αναλώσιμα για την «ανάπτυξη» και τα δικαιώματα σαν διαφυγόντα κέρδη. Αριστερά κοινωνικά μαχόμενη, σκεπτόμενη, ανατρεπτική και ενωτική μαζί σε κάθε στιγμή της πάλης για τη δικαίωση του εργαζόμενου ανθρώπου. Αριστερά που παλεύει για μια κοινωνία της ελευθερίας, της δημιουργίας, της ισορροπίας με το περιβάλλον, πέρα από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Για αυτούς τους λόγους λέμε ότι η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι προς όφελος των εργαζομένων, του λαού και του κόσμου της Αριστεράς. Είναι τριπλά κερδισμένη ψήφος: Για το πρόγραμμα που θα οπλίσει τον λαό. Για το κίνημα που θα υλοποιήσει την ανατροπή. Για την Αριστερά που θα εμπνεύσει την προοπτική. Ισχυρή ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δυνατό μαζικό λαϊκό κίνημα όχι μόνο για την επόμενη μέρα, αλλά για το παρόν και το μέλλον του κινήματος και της Αριστεράς.
|
