Η τελευταία χρονιά πρόσφερε πολλά παραδείγματα τόσο κινητοποιήσεων για γυναικεία ζητήματα όσο και γυναικών που πρωτοστάτησαν σε κοινωνικούς αγώνες, στην Ελλάδα και διεθνώς. Από την υπόθεση των διωκόμενων οροθετικών γυναικών, μέχρι τις κινητοποιήσεις για τη επιδόματα τοκετού και την οργή που ξύπνησαν τα περιστατικά βίας κατά γυναικών στην Ελλάδα με πιο ανατριχιαστικό αυτό της Ξάνθης αλλά και διεθνώς με αυτό της Ινδίας. Aυτό που φάνηκε είναι η διάθεση αμφισβήτησης κυρίαρχων πολιτικών και από μια αριστερή -φεμινιστική σκοπιά. Επιπλέον, η εμπειρία έδειξε ότι μπορούν να υπάρξουν νίκες καθώς το κίνημα αλληλεγγύης είναι αυτό που ανέδειξε τον ρόλο του κράτους και των ΜΜΕ στην υπόθεση των οροθετικών και στάθηκε στο πλευρό τους μέχρι την αθώωσή τους και την κατάργηση της υγειονομικής διάταξης. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε τα αντανακλαστικά να στηρίξει εξαρχής αυτή την πλατιά και ενωτική πρωτοβουλία και αυτό θα πρέπει να αποτελέσει μια χρήσιμη εμπειρία.

Με αφορμή την εμπλοκή μας με αυτή την πρωτοβουλία θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή στις επιπτώσεις της κρίσης στις γυναίκες. Ως αντικαπιταλιστική αριστερά  το επόμενο διάστημα οφείλουμε  να ασχοληθούμε με μια τεράστια, αν και συχνά αόρατη επίθεση που δέχονται οι γυναίκες από πολλές πλευρές ως εργαζόμενες, άνεργες, νέες, μητέρες και σύζυγοι. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, που η βία κατά των γυναικών παίρνει δραματικές διαστάσεις και η κοινωνία τείνει να συντηρητικοποιείται, αν όχι να εκφασίζεται, εκτιμούμε ότι η μεταφορά εικόνων και εμπειριών από τη σκοπιά των γυναικών μπορεί να είναι πολύτιμη για τη μελλοντική μας πολιτική δράση υπέρ των στρωμάτων τα οποία βιώνουν διπλά και τριπλά τις επιθέσεις του κεφαλαίου και του κράτους:

1. Σε ένα περιβάλλον υψηλής γυναικείας ανεργίας σε συνδυασμό με την απασχόληση σε χειρότερες θέσεις και με χειρότερους όρους, τα προβλήματα των γυναικών οξύνονται. Περαιτέρω βάρος επωμίζονται από την περιστολή/κατάργηση προνοιακών δομών, η οποία σε συνδυασμό με την οικονομική εξάρτηση έχει ως αποτέλεσμα την επιστροφή σε συντηρητικούς ρόλους στα πλαίσια της οικογένειας και τελικά της ίδιας της κοινωνίας.
2. Αυτά τα προβλήματα οξύνονται και από την άνοδο του φασισμού, τις ιδέες και τα παραδείγματά του. Μια ιδεολογία που προτείνει την επιστροφή σε συντηρητικά μοντέλα, όπου ο ρόλος των γυναικών είναι η αναπαραγωγή και το σπίτι, ενώ οι άντρες προβάλλονται ως το ισχυρό φύλο που επιβάλλεται με τη βία.
3. Σε ό,τι αφορά τη βία κατά των γυναικών, μέσα στην κρίση τείνει να αυξάνεται. Ενώ η κυρίαρχη ιδεολογία επιδιώκει να ρίχνει το φταίξιμο σε παράγοντες όπως το αλκοόλ και η ανεργία, θα πρέπει να αναδειχθεί ότι για τη βία φταίει η βαθιά ριζωμένη αντίληψη που θεωρεί τις γυναίκες κατώτερες.

Η αντικαπιταλιστική αριστερά οφείλει να αναδείξει ότι η υποτίμηση των ιδιαίτερων προβλημάτων των γυναικών και η αναπαραγωγή τέτοιου είδους στερεοτύπων διασπά την εργατική τάξη και τα συμφέροντά της και εντέλει λειτουργεί προς όφελος του κεφαλαίου. Με αυτήν την έννοια είναι άμεσο καθήκον της αντικαπιταλιστικής αριστεράς να εντείνει την ενασχόλησή της με ζητήματα που άπτονται του φύλου και των κοινωνικών ρόλων που απορρέουν από τον στερεοτυπικό καθορισμό του, με στόχο την κοινωνική απελευθέρωση.

Με βάση αυτή την ανάλυση  θεωρούμε σκόπιμο να γίνουν οι εξής προσθήκες στο κείμενο των θέσεων.

Θέση 15 : πριν από την πρόταση «Η αστική τάξη…» να προστεθεί

Αυτή η αποσάρθρωση, τόσο στην αγορά εργασίας όσο και στον τομέα της πρόνοιας πλήττει τριπλά την θέση των γυναικών στον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας, καταργώντας από τη μια ζωτικής σημασίας παροχές και αναγκάζοντάς τες από την άλλη να επωμιστούν το βάρος που απορρέει από την κατάργηση των προνοιακών δομών με την μορφή απλήρωτης εργασίας  στο σπίτι.

Θέση  17:

• Κατάργηση ιατροφαρμακευτικών και ασφαλιστικών παροχών που είχαν ως σκοπό την προστασία της μητρότητας.
• Περιστολή δημόσιων προνοιακών δομών (γηροκομεία, νηπιαγωγεία-βρεφονηπιακοί σταθμοί, κέντρα υγείας, βοήθεια  για ΑΜΕΑ, κέντρα για κακοποιημένες γυναίκες κα)
• Κατάργηση δομών για κακοποιημένες γυναίκες, θύματα trafficking, πρόσφυγες

Θέση 43:

Πριν από το μπούλετ για το περιβάλλον, προσθήκη του εξής μπούλετ:

• Ενάντια στον αυξανόμενο κοινωνικό συντηρητισμό, που σκοπό έχει τη διαίρεση της εργατικής τάξης με βάση το κοινωνικά προσδιορισμένο φύλο, παλεύουμε για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών και των ΛΟΑΤ ατόμων και την λήψη θετικών προς αυτή την κατεύθυνση μέτρων με σκοπό την ριζική κατάργηση της σεξιστικής και ομοφοβικής βίας στους  χώρους δουλείας, στην οικογένεια, στους δημόσιους και στους ιδιωτικούς χώρους.

Θέση 57:

• Πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και υπεράσπισης των δικαιωμάτων των γυναικών  στην εργασία (προστασία του δικαιώματος στη μητρότητα, επιδόματα, πρόωρη συνταξιοδότηση, μισθολογική ισότητα) και των γυναικών που έχουν πέσει θύματα του κράτους (βλ. οροθετικές),  του trafficking, της ενδοοικογενειακής βίας, του βιασμού.