Τροποποίηση 1

 

Η παράγραφος 38 να αντικατασταθεί με:

 

Συσπείρωση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς

Ιδρυτικός σκοπός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν η ενωτική μετωπική συγκρότηση όλων των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς σε μια αυτοτελή οργανωτικά και πολιτικά βάση. Ο χώρος αυτός ήταν μια πραγματική δύναμη στους αγώνες για δεκαετίες, όμως δεν κατόρθωνε να αποκτήσει ενιαία έκφραση και πανελλαδική εμβέλεια. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έκανε αποφασιστικά βήματα σε αυτή την κατεύθυνση, χωρίς να καταργεί τον πλουραλισμό στο εσωτερικό της. Όμως το πολιτικό της σχέδιο δεν έχει ολοκληρωθεί.

Υπάρχουν εξωκοινοβουλευτικές αριστερές οργανώσεις που επιμένουν σε ένα μοναχικό δρόμο. Παρότι μικρές και χωρίς πρόσβαση σε ΜΜΕ και κοινοβούλιο, με αυτές τις οργανώσεις έχουμε βρεθεί δίπλα-δίπλα σε πολύ σημαντικούς, σκληρούς αγώνες. Υπάρχουν ακόμα ανένταχτοι αγωνιστές και αγωνίστριες του πολιτικού μας χώρου που δεν εκφράζονται από κάποια οργάνωση. Κάποιοι από αυτούς επιλέγουν (λανθασμένα) να στηρίξουν εκλογικά το ΣΥΡΙΖΑ με τη λογική του μικρότερου κακού, αλλά σε καμία περίπτωση δε στρατεύονται στις τάξεις του. Άλλοι, απογοητευμένοι, τείνουν να απορρίψουν εντελώς την ιδέα των πολιτικών οργανώσεων και προσανατολίζονται στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα προσπαθήσει να πείσει αυτές τις οργανώσεις και τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες για την αναγκαιότητα ενός πολιτικά αυτοτελούς και ενιαίου μετώπου της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, στη βάση μιας ουσιαστικής και ισότιμης συζήτησης για το τι συνιστά σήμερα ένα μεταβατικό πρόγραμμα και μια επαναστατική φυσιογνωμία. Να τους πείσει να εγκαταλείψουν το σεκταρισμό, την καχυποψία ή τον αντι-οργανωτισμό και να οικοδομήσουν ένα εργαλείο χρήσιμο για την επαναστατική πολιτική σήμερα και αντίβαρο στο ρεφορμισμό του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.

Με αφετηρία αυτή την εξωκοινοβουλευτική συσπείρωση, προσπαθούμε να έρθουμε σε επαφή με ρεύματα και αγωνιστές που έρχονται σε ρήξη με το ρεφορμισμό, διαπιστώνοντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία προοδευτική και φιλεργατική διέξοδος χωρίς ρήξη με τους θεσμούς του κράτους και της ΕΕ, χωρίς σύγκρουση με την καπιταλιστική οικονομία και τα εργαλεία της, χωρίς ταξική ανεξαρτησία από το κεφάλαιο. Θέλουμε να συζητήσουμε με όσους ασφυκτιούν από το αντιδημοκρατικό και σεκταριστικό κλίμα του ΚΚΕ ή από τα παιχνίδια εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ και επενδύουν στους αγώνες από τα κάτω. Τέτοια ρεύματα εμφανίζονται ήδη και θα αυξηθούν στο μέλλον. Τέλος, επιδιώκουμε να προσελκύσουμε οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που έχουν εθελοντικά εγκλωβιστεί στο αδιέξοδο του ΣΥΡΙΖΑ και σέρνονται βήμα-βήμα προς τα δεξιά.

 

Στην παράγραφο 60, να απαλειφθούν οι φράσεις:

 

Δυνάμεις που θέτουν αποφασιστικά το ζήτημα της πάλης κατά του ευρώ και της ΕΕ, όπως το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής.

 

Και:

 

 Ρεύματα αριστερής αναζήτησης που βγαίνουν από τα διάφορα μορφώματα του αντιμνημονιακού αγώνα.

 

 

 

 

Τροποποίηση 2

 

Στην παράγραφο 19, η φράση:

«Ευθύνη σ’ αυτό έχει προφανώς και η ρεφορμιστική Αριστερά, η οποία υποτιμούσε τη φασιστική απειλή όλο το προηγούμενο διάστημα διαλέγοντας μια ταχτική «στρουθοκαμηλισμού» που οδηγούσε σε άρνηση μαζικής ενωτικής λαϊκής απάντησης ακόμα και μετά τους τραμπουκισμούς του Κασιδιάρη εναντίον των βουλευτίνων της Αριστεράς»,

 

Να αντικατασταθεί από:

 

Ευθύνη σ’ αυτό έχουν και μεγάλα τμήματα της αριστεράς, της ρεφορμιστικής αλλά δυστυχώς και της αντικαπιταλιστικής, που υποτίμησαν για πολύ μεγάλο διάστημα τη φασιστική απειλή. Η ρεφορμιστική αριστερά, μάλιστα, συνέχισε την τακτική του στρουθοκαμηλισμού, αρνούμενη στην πράξη μια ενωτική, μαζική και μαχητική απάντηση, ακόμα και μετά τους τραμπουκισμούς του Κασιδιάρη εναντίον δύο βουλευτών της Αριστεράς.

 

Στην παράγραφο 19 να προστεθεί:

 

Ο φασισμός δεν αποτελεί μια αφηρημένη επιλογή του κεφαλαίου, αλλά επιχειρεί να συγκροτήσει κίνημα μαζών, μικροαστών, εξαθλιωμένων και ανέργων με βάση την εθνική ενότητα και τη δημαγωγία, και μακροπρόθεσμα να αυτονομηθεί πλήρως και να διεκδικήσει την εξουσία. Επομένως, απαραίτητος όρος για την αναχαίτιση του ναζισμού είναι η πάλη στο δρόμο, καθώς και ο εξοπλισμός του αγώνα στους κοινωνικούς χώρους με αντιφασιστικά αιτήματα και χαρακτηριστικά.

 

Στην παράγραφο 52 να προστεθεί:

 

Τον τελευταίο χρόνο αναπτύχθηκε από τα κάτω και σε πανελλαδικό επίπεδο ένα μεγάλο, μαχητικό αντιφασιστικό κίνημα που κατάφερε, ως ένα βαθμό, να ανακόψει την παρουσία των ναζί στους δρόμους. Οι πρωτοβουλίες αυτές ήταν πλατιές, περιλαμβάνοντας αγωνιστές της αριστεράς, του αναρχικού χώρου και αντιφασίστες εργαζόμενους και νεολαίους. Πολλές φορές, οι Τοπικές Επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρόλη την αμηχανία, έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στη συγκρότηση αυτών των πρωτοβουλιών και στη μάχη στο δρόμο, στα νοσοκομεία, στα σχολεία και τους εργασιακούς χώρους. Είναι σημαντικό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να οικοδομεί με όλες τις δυνάμεις της αυτό το κίνημα, με την εμπλοκή της στις επιτροπές και τα μέτωπα του αντιφασιστικού κινήματος, σε συνεργασία με όλες τις οργανώσεις του εργατικού κινήματος, όλες τις πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς και τις δυνάμεις του αντιεξουσιαστικού χώρου που στηρίζουν την απάντηση στο φασισμό με όρους μαζικού κινήματος.

 

Τροποποίηση 3

 

Στο τέλος της παραγράφου 50 να προστεθεί:

 

Το Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής δεν επιδιώκει μια ευκαιριακή συγκόλληση δυνάμεων με εντελώς διαφορετικό στρατηγικό προσανατολισμό. Αφορά πρώτα και κύρια την αναγκαιότητα της κοινής δράσης όλων των αγωνιστικών δυνάμεων ενάντια στον κοινό ταξικό εχθρό. Δεν είναι ένα λαϊκό μέτωπο με τις λεγόμενες αντι-μνημονιακές δυνάμεις, ούτε ένα πολιτικό μέτωπο με το ρεφορμισμό. Είναι μια συμφωνία κοινής δράσης σε συγκεκριμένα θέματα και με βάση τους ελάχιστους απαραίτητους στόχους που θα πρέπει να θέσει άμεσα το εργατικό κίνημα. Είναι, με αυτή την έννοια, μια σύγχρονη πρόταση για ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο.

Στο εσωτερικό αυτού του κοινού μετώπου δεν καταργούνται οι αντιθέσεις και οι διαφορές. Ωστόσο, μπαίνουν κάποιοι στοιχειώδεις και απαραίτητοι για την αποτελεσματικότητα του κινήματος κοινοί στόχοι, όπως:

 

• μαζικές καμπάνιες και συντονισμός για τις απεργίες, απεργιακές επιτροπές και επιτροπές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας
• πλατιές λαϊκές συνελεύσεις σε όλες τις γειτονιές και συντονισμός μεταξύ τους, όργανα εργατικού ελέγχου και αυτοδιαχείρισης όπου αυτό είναι δυνατό
• αντιφασιστικές συνελεύσεις παντού
• κοινή μάχη ενάντια στην εργοδοτική και κυβερνητική συνδικαλιστική γραφειοκρατία

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προτείνει αυτό τον προσανατολισμό σε όλες τις οργανώσεις και κόμματα του εργατικού κινήματος σαν έμπρακτος τρόπος για να ενοποιηθεί η εργατική τάξη και να αντιμετωπιστεί η αναποτελεσματικότητα των επιμέρους κλαδικών ή τοπικών αγώνων, που παρά τον ηρωισμό τους δεν μπορούν να νικήσουν έναν τόσο ισχυρό αντίπαλο μένοντας απομονωμένοι. Τα όργανα που μπορεί ένα τέτοιο μέτωπο να δημιουργήσει για τον εαυτό του είναι δυνατό, υπό κατάλληλες συνθήκες, να λειτουργήσουν ως μήτρες μια δυνητικής δυαδικής εξουσίας.

Η πρόταση για το Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής δεν έχει καμία σχέση με μια γενικόλογη ενότητα της αριστεράς, ανεξαρτήτως των πραγματικών αναγκών του κινήματος, ή με τη συστράτευση στο στόχο μιας «αριστερής» κυβέρνησης διαχείρισης του καπιταλισμού. Στο πλαίσιο του μετώπου, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η επαναστατική αριστερά διατηρούν πλήρως την οργανωτική, πολιτική και εκλογική τους αυτοτέλεια. Δεν ακολουθούν το ρεφορμισμό στο μονοπάτι της ταξικής συνεργασίας. Δίνοντας ανυποχώρητα κάθε μάχη με τον ταξικό εχθρό, η αντικαπιταλιστική και επαναστατική αριστερά παλεύει ταυτόχρονα για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης εις βάρος του ρεφορμισμού στο εσωτερικό του εργατικού κινήματος.

Ένα τέτοιο ενιαίο μέτωπο χρειάζεται έναν κεντρικό, ορατό στόχο για να ενοποιηθεί. Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αυτός ο στόχος είναι η γενική πολιτική απεργία διαρκείας.

 

Τροποποίηση 4

 

Η παράγραφος 53 να αντικατασταθεί ως εξής:

 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα πρέπει να πρωτοστατήσει σε ένα μαζικό κίνημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες, ένα κίνημα ενάντια στην αυταρχική στροφή του κράτους και την ποινικοποίηση των συλλογικών αντιστάσεων. Είναι ένα μέτωπο κρίσιμο για το μέλλον κάθε διεκδίκησης και συλλογικής αντίστασης. Η ΚΕΔΔΕ θα μπορούσε να συμβάλει σε αυτή την κατεύθυνση, ωστόσο θα πρέπει να αποσαφηνίσει τους στόχους, τον τρόπο λειτουργίας και το εύρος της απεύθυνσής της.

 

 

Τροποποίηση 5

 

 

Στα αιτήματα της παραγράφου 43 να προστεθεί:

 

• Νομιμοποίηση και ιθαγένεια για όλους τους μετανάστες και τα παιδιά τους, άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες, κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, της FRONTEX και της Ευρώπης Φρούριο, ελεύθερο δικαίωμα μετακίνησης και μετανάστευσης, ως στοιχειώδης αυτοάμυνα στην επιθετικότητα του κεφαλαίου.

 

 

Τροποποίηση 6

 

Αντικατάσταση του πρώτου μέρους της παραγράφου 43, από: «Το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα» έως «απροσδιόριστη “λαϊκή εξουσία”», με:

 

Το αντικαπιταλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα ξεκινά από τις αγωνιστικές εμπειρίες στο σήμερα, αλλά η υλοποίησή του είναι ασύμβατη με τον καπιταλισμό. Είναι ένα σύνολο αιτημάτων και πολιτικών στόχων που θέτουμε ήδη από σήμερα, παρά το γεγονός ότι σε συνθήκες καπιταλιστικής κυριαρχίας μόνο εν μέρει και όχι σταθερά μπορούν να υπάρξουν κατακτήσεις. Δεν είναι ένα πρόγραμμα που θα υλοποιήσει μια “κυβέρνηση της αριστεράς” εντός της αστικής νομιμότητας. Είναι μια έμπρακτη γέφυρα προς την εργατική εξουσία. Για αυτό το λόγο, χρειάζεται να πει κανείς και ποιος, ποια τάξη και ποια κυβέρνηση μπορεί  να τα κάνει όλα αυτά. Η κορωνίδα του μεταβατικού προγράμματος είναι το σύνθημα για μια κυβέρνηση των ίδιων των εργαζομένων, με επαναστατικό πολιτικό πρόγραμμα, βασισμένη σε ένα μέτωπο εργατικών οργανώσεων και υπόλογη στις δομές αυτοδιεύθυνσης της εργατικής τάξης.

 

Τροποποίηση 7

 

Στην παράγραφο 5, η φράση:

«Εξακολουθεί να μεθοδεύεται η επέμβαση ενάντια στη Συρία, παράλληλα με την προσπάθεια να κατοχυρωθεί ξανά η ιμπεριαλιστική επικυριαρχία στον Αραβικό κόσμο, μετά την Αραβική Άνοιξη»  

Να αντικατασταθεί από:

 

Μια πιθανή επέμβαση στη Συρία, ακριβώς όπως συνέβη και στην περίπτωση της Λιβύης, δεν έχει καμία σχέση με τους δίκαιους αγώνες του εξεγερμένου λαού για δημοκρατία και ελευθερία. Αντιθέτως, είναι μια βίαιη προσπάθεια να αποκατασταθεί η καπιταλιστική τάξη στην περιοχή και να ξαναμοιραστούν οι σφαίρες επιρροής των ιμπεριαλιστικών χωρών. Άλλωστε, σε όλες τις χώρες στις οποίες εξαπλώθηκε η Αραβική Άνοιξη εκτυλίσσεται ένα, περισσότερο ή λιγότερο βίαιο, σχέδιο για τη διατήρηση της καπιταλιστικής κυριαρχίας με κάθε μέσο.

 

Στην παράγραφο 12 να προστεθεί:

 

Η Συρία παρέχει το πιο δραματικό παράδειγμα μιας δίκαιης εξέγερσης απέναντι σε ένα καταπιεστικό και εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό καθεστώς που εξελίχθηκε σε έναν ατέλειωτο πολύνεκρο εμφύλιο. Η βαρβαρότητα της κυβέρνησης Άσαντ, σε συνδυασμό με τους κυνικούς σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, έχουν φέρει έναν ολόκληρο λαό στο όριο της επιβίωσης. Για τους εργαζόμενους και τις μάζες της Συρίας, δεν υπάρχει καμία σωτηρία ούτε από το καθεστώς του Άσαντ, ούτε από ξένους καπιταλιστές προστάτες. Μπορούν να υπολογίζουν μόνο στη δική τους αυτόνομη δράση και στην αλληλεγγύη των εργαζομένων των άλλων χωρών, παλεύοντας ενάντια και στους δύο.

Σε αυτό το περιβάλλον, τα διεθνιστικά καθήκοντα γίνονται πιο επείγοντα από ποτέ. Δεν πρόκειται μόνο για την απαραίτητη αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων. Ο διεθνισμός περιλαμβάνει επίσης πρακτικά αντιεθνικιστικά αιτήματα που θα πρέπει να ενσωματωθούν σε ένα μεταβατικό πρόγραμμα, την ασυμφιλίωτη πάλη των εργαζομένων ενάντια στην επιθετικότητα της αστικής τάξης της χώρας τους, το διεθνή συντονισμό και τη διεθνή ανταλλαγή κρίσιμων εμπειριών μεταξύ των οργανώσεων των εργαζομένων. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θέλει να επενδύσει στις διεθνείς σχέσεις μεταξύ αντικαπιταλιστικών και επαναστατικών οργανώσεων και σε μια αναγκαία σήμερα διεθνή συζήτηση για τη στρατηγική.

 

Στην παράγραφο 9, η φράση:

«Μόνο ανατρέπεται, η στρατηγική της ρήξης – αποδέσμευσης είναι ο πραγματικός διεθνισμός»

Να αντικατασταθεί από:

 

Μόνο ανατρέπεται. Για αυτό είναι απαραίτητη μια στρατηγική αντικαπιταλιστικής ρήξης, όχι προς όφελος μιας υποτιθέμενα προοδευτικής εθνικής καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά από μια πραγματικά διεθνιστική και επαναστατική σκοπιά.

 

Τροποποίηση 8

 

Όπου γίνεται αναφορά στην έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ, να προστεθεί ο προσδιορισμός «αντικαπιταλιστική» και η φράση «και διεθνιστική πάλη για τη διάλυσή τους».