Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ Δημοσίου

Η Κλαδική Επιτροπή Δημοσίου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συγκροτήθηκε μετά την 1^η Συνδιάσκεψη, το Νοέμβριο του 2011 από μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που εργάζονται σε Υπουργεία, Πανεπιστήμια και λοιπό δημόσιο τομέα (εκτός υγειονομικών, εκπαιδευτικών, ΟΤΑ που ο αρχικός σχεδιασμός ήταν να συγκροτήσουν άλλες κλαδικές).

Κάνοντας ένα απολογισμό της δράσης της κλαδικής δημοσίου, θα καταγράφαμε ότι:

• Κατορθώσαμε να συγκροτήσουμε το δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που υπήρχε διάχυτο στο δημόσιο, αφού μερικοί σ. δραστηριοποιούνταν σε υφιστάμενα σχήματα και παρεμβάσεις, ενώ άλλοι σ. βρίσκονται μόνοι τους σε χώρους εργασίας.
• Συγκροτήσαμε μια σχετικά τακτική διαδικασία με πάνω από 15 συναντήσεις που χαρακτηρίζεται από τη συντροφική συζήτηση.
• Η συζήτηση στην κλαδική βοήθησε στο να υπάρξουν επεξεργασίες για την κατεύθυνση που παίρνουν οι πολιτικές για το δημόσιο τομέα που εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ., για το συνδικαλισμό στο δημόσιο και τις πολιτικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνται σε αυτόν, για τις πρωτοβουλίες και τις θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
• Με πρωτοβουλία της κλαδικής πάρθηκαν κινηματικές πρωτοβουλίες για το συντονισμό των κινήσεών μας (Συντονισμός Δημοσίου). Ειδικότερα, ο Συντονισμός Δημοσίου αποτελεί μια πρωτοβουλία συσπείρωσης του δυναμικού των δημοσίων υπαλλήλων με τους οποίους βρεθήκαμε μαζί στους αγώνες του 2011. Προέκυψε ως πραγματική ανάγκη συντονισμού των αγώνων των εργαζομένων που αναπτύσσονται στο δημόσιο ως αντίδραση στις διαρθρωτικές αλλαγές διάλυσης του δημοσίου που επιβάλλει η κυβέρνηση. Ανάγκη συντονισμού που δεν καλύπτεται από το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα σε όλες τις βαθμίδες του, με κυρίαρχη την απουσία της ΑΔΕΔΥ αλλά και των ομοσπονδιών που συντάχθηκαν με τις κυβερνητικές επιλογές.
• Είχαμε εξώστρεφη δράση πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2012 (μοίρασμα ανακοινώσεων, εκδήλωση) και πιστεύουμε ότι συμβάλαμε στην εκλογική ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους χώρους όπου δραστηριοποιούμαστε.

Στις ανεπάρκειες καταγράφονται:

• Δεν καταφέραμε να έχουμε άλλες αυτοτελείς εξώστρεφες δράσεις μετά τις εκλογές, η λειτουργία μας σε κάποιες περιόδους ατόνησε, ενώ οι επεξεργασίες που έγιναν εντός της κλαδικής για τα θέματα του δημοσίου τομέα, ενώ είχαν σημαντικό βάθος, δεν προχώρησαν σε καταγραφή που θα μπορούσε να αποτελέσει κτήμα όλης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

• Δεν καταφέραμε να δικτυωθούμε πανελλαδικά, ζήτημα που θα μπορούσε να επιλυθεί με διαδικασίες εργατικών συνδιασκέψεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Τα βασικότερα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε ήταν:

• Η κοινώς ομολογούμενη προβληματική λειτουργία των κεντρικών οργάνων της ΚΣΕ και του ΠΣΟ δεν ευνόησε την κυκλοφορία θέσεων, απόψεων και πρωτοβουλιών από «πάνω» προς τα «κάτω» και αντίστροφα: τα μέλη της κλαδικής επιτροπής, και ειδικά όσα δεν ανήκουν σε κάποια οργανωμένη συνιστώσα, βρέθηκαν συχνά στη δυσάρεστη θέση να μην γνωρίζουν τις θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ επί γενικότερων αλλά και ειδικότερων θεμάτων της συγκυρίας. Παράλληλα, δεν γνωρίζαμε πού και πώς να κοινοποιήσουμε πρωτοβουλίες και αποφάσεις της κλαδικής μας: η όποια επικοινωνία προς τα «πάνω» γινόταν μόνο με ατομικές πρωτοβουλίες συντρόφων.  
• Η οργανωτική δυσλειτουργία και κυρίως η έλλειψη της γραμματείας συνδικαλιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν μας έδωσε τη δυνατότητα να συντονιστούμε με τις άλλες κλαδικές επιτροπές και να συνολικοποιήσουμε τη δράση μας στους εργασιακούς χώρους. Ιδιαίτερα δε στο δημόσιο τομέα, όπως φάνηκε εύγλωττα σε όλο το διάστημα των κινητοποιήσεων του δημοσίου αλλά ιδιαίτερα την περίοδο των κινητοποιήσεων ενάντια στη διαθεσιμότητα και της επιστράτευσης των καθηγητών, είναι άμεση ανάγκη η κοινή λειτουργία (σε επίπεδο συνάντησης κλαδικών επιτροπών) όλου του δυναμικού που δραστηριοποιείται στο δημόσιο με οποιαδήποτε σχέση εργασίας, προκειμένου να μπορέσουμε να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στην παρέμβασή μας.

Ως κλαδική επιτροπή Δημοσίου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο να συγκροτηθούν και να λειτουργήσουν οι κλαδικές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με βάση τους χώρους δουλειάς και παρέμβασης, για να βαθύνει και η ταξική μας πολιτική και να έχει αποτελέσματα η δράση μας. Οι προκλήσεις στους εργασιακούς χώρους μέσα σε αυτή τη συγκυρία καταστροφής κάθε εργασιακού δικαιώματος και η χρεοκοπία της ρεφορμιστικής αριστεράς, δείχνουν ότι τα καθήκοντα για το δυναμικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι κατά πολύ αυξημένα. Δεν νοείται άλλωστε μέτωπο της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής αριστεράς που δεν «πατάει» η παρέμβασή του και η λειτουργία του στους εργατικούς χώρους και που η πολιτική του γραμμή και κουλτούρα δεν επηρεάζεται από τις αγωνίες των εργαζομένων και τους ταξικούς αγώνες.

Το επόμενο διάστημα η κλαδική επιτροπή Δημοσίου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα επιδιώξει:

1. Την ενίσχυση των δεσμών της με ένα δυναμικό συναδέλφων με το οποίο συμπορεύθηκε και συμπορεύεται στους εργασιακούς χώρους του Δημοσίου καθώς και στο Συντονισμό του Δημοσίου.

Η ενίσχυση αυτών των δεσμών μπορεί -πέρα της αναγκαίας συμπόρευσης στους μικρούς και μεγάλους αγώνες-  να πάρει τη μορφή:

(α) της ένταξης στην Κλαδική εκείνων που το επιθυμούν με στόχο να γίνει η Κλαδική μαζικότερη και πιο αντιπροσωπευτική των διαφόρων χώρων αλλά και των κατηγοριών των δημοσίων υπαλλήλων,

(β) της ανάπτυξης του κοινού προβληματισμού για το χαρακτήρα των συντελούμενων αλλαγών στο Κράτος, τα χαρακτηριστικά του σώματος των δημοσίων υπαλλήλων (υπό το πρίσμα των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις, των νέων μορφών πειθάρχησης ή και συναίνεσης), από τη σκοπιά της ανίχνευσης μιας σύγχρονης αριστερής αντίληψης για τα θέματα αυτά και των δρόμων για τη συμμαχία σημαντικής μερίδας δημοσίων υπαλλήλων με τους αγώνες και τις αγωνίες της εργατικής τάξης  και της  λαϊκής πλειοψηφίας της χώρας μας.

(γ) της καταγραφής αυτού του προβληματισμού και της διάδοσής του σε όλο την ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσω των οργάνων της, ώστε να αποτελέσει κτήμα όλου του δυναμικού της.

(δ) της από κοινού επικοινωνίας με συνδικαλιστικές οργανώσεις υπαλλήλων των χωρών της Ε.Ε. και της περιοχής μας (π.χ. Unione Sindacale di Base/ Ιταλία, SUD/ Γαλλία, περαιτέρω διερεύνηση για χώρες όπως Τουρκία, Τυνησία κ.ά.) για ενημέρωση σχετικά με τις συντελεσθείσες/ συντελούμενες αλλαγές, τους αγώνες, τις μορφές του δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος.

Ο προβληματισμός αυτής θα πρέπει να έχει στο κέντρο του τα εξής θέματα:

• Χαρακτήρας του σύγχρονου Κράτους υπό το πρίσμα των – για την περίπτωση του ελληνικού κράτους με χρονική υστέρηση σε σχέση με χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού - συντελεσθέντων αλλά και συντελούμενων μετασχηματισμών.
• Διακυβέρνηση - Επιτελικό Κράτος – Σύγχρονο Πλαίσιο Παραγωγής των Ρυθμίσεων-Ανεξάρτητες Αρχές/Ρυθμιστικές Αρχές-Καλή Νομοθέτηση- Εισαγωγή μεθόδων μάνατζμεντ.
• Πελατειασμός, διαφθορά κ.α.π.: κριτική διερεύνηση του περιεχομένου και της χρήσης των εννοιών στο δημόσιο λόγο και τη συζήτηση για το ελληνικό κρατικό φαινόμενο.
• Η μαρξιστική συζήτηση για το κράτος (στο παρελθόν και το παρόν) - Απόψεις για το κράτος και το ελληνικό κράτος στην ελληνική αριστερά.
• Σχέση των αριστερών πολιτικών συλλογικοτήτων αλλά και των αγωνιστών/στριών με το κράτος και τους μηχανισμούς του σήμερα (ποια είναι, ποια – κατά τη γνώμη μας-  πρέπει να είναι, π.χ. στάση μέσα στους θεσμούς, δημόσια τοποθέτηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το θέμα της κρατικής χρηματοδότησης, ζητήματα αποσπάσεων και μετατάξεων κ.ά.).
• Συνδικαλισμός στο Δημόσιο Τομέα την επόμενη περίοδο, μέτωπα διαθεσιμότητας 45.000 δημοσίων υπαλλήλων, ιδιωτικοποιήσεων (στους τομείς της υγείας, της πρόνοιας, της ενέργειας κ.ά.), της καταστολής, του νέου πειθαρχικού δικαίου, των επιστρατεύσεων.