Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη συγκυρία για τα εργατολαϊκά στρώματα, καθώς η συνολική σταθεροποίηση του πολιτικού σκηνικού, παγιώνει ένα νέο αρνητικό συσχετισμό δύναμης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, και απειλεί να ενσωματώσει σε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο φτώχιας και αποδοχής της ήττας τα κοινωνικά μπλοκ που χτυπήθηκαν χωρίς όριο την προηγούμενη περίοδο 2008-2018.

Η προσπάθεια αναβάθμισης και σταθεροποίησης της θέσης του ελληνικού καπιταλισμού στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα των ΗΠΑ-ΕΕ, αφήνει τα περιθώρια στον κύριο πολιτικό διαχειριστή της περιόδου, το ΣΥΡΙΖΑ, να ασκήσει μια πολιτική συναίνεσης προς τα κάτω, ενσωμάτωσης του εργατικού κινήματος σε ένα δυσμενή ταξικό συσχετισμό και συντριπτικά αναντίστοιχο με την ένταση της εκμετάλλευσής του και τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων. Μια πολιτική που λειτουργεί μόνο βραχυπρόθεσμα, προς όφελος των αντιδραστικότερων τμημάτων του ελληνικού κεφαλαίου. Έχει αποδειχθεί καθ’ όλη την περίοδο της κρίσης ότι μεσοπρόθεσμα η ελληνική αστική τάξη αδυνατεί να δώσει διέξοδο στη χαμηλή παραγωγικότητα του ελληνικού κεφαλαίου, αδυνατίζει τα θεμέλιά του και οδηγεί στρατηγικά σε εξασθένιση της θέσης του στις ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις. Για να βρει διέξοδο από αυτό το καθοδικό σπιράλ, προσφέρει γη και ύδωρ στους κυρίαρχους ιμπεριαλισμούς, με επικίνδυνες προοπτικές για τα λαϊκά στρώματα.

Η μάχη απέναντι στην ενσωμάτωση εργατολαϊκών στρωμάτων που στηρίζουν την επιβίωσή τους στην παροχή επιδομάτων της εκάστοτε εξουσίας, και στα οποία αναφέρεται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αποτελεί ιδιαίτερα κρίσιμη πολιτική μάχη για την πολιτική επιβίωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και κυριότερα της προοπτικής μίας διαδικασίας νικηφόρων αγώνων που θα μετατοπίσουν το συσχετισμό δύναμης προς τη μεριά της εργασίας.

Αυτή η μάχη για να δοθεί νικηφόρα απαιτείται η ενιαία έκφραση ενός σύγχρονου επικαιροποιημένου και ανανεωμένου αντικαπιταλιστικού λόγου με έμφαση στις σύγχρονες εργατικές διεκδικήσεις, τα προβλήματα της νεολαίας και του δίκαιου αγώνα για αξιοπρεπή και πληρωμένη δουλειά για όλους.

Στην λογική αυτή έχουμε παραθέσει την εκτίμηση μας για τους κινδύνους που ελλοχεύουν την επόμενη περίοδο με προηγούμενη σχετική ανακοίνωση μας προς τις ΤΕ και ΚΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Επανερχόμαστε όμως καθώς η εκτίμηση ότι οι αντιπαραθέσεις που προκύπτουν για δήθεν «την πολιτική κατεύθυνση» των αυτοδιοικητικών σχημάτων επιβεβαιώθηκε από το τελευταίο ΠΣΟ της 17/2/19 και επί της ουσίας αφορούν σχεδόν μονοσήμαντα ζητήματα εσωτερικών συσχετισμών και ξεκαθαρισμάτων.

Ο άξονας της αντιπαράθεσης αυτής έχει πολιτικά και οργανωτικά σκέλη:

1. Συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ερμηνεύουν τη δυνατότητα του Κεφαλαίου, να ενσωματώσει όψεις του εργατικού κινήματος χωρίς δυναμικές αντιστάσεις ως δεδομένη, καθώς μετρούν το συσχετισμό δύναμης (αναμφίβολα αρνητικό και μεταβαλλόμενο προς τη μεριά του κεφαλαίου) με βάση τη δυναμική των οργανώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους χώρους δουλειάς. Έτσι, αντιλαμβάνονται την πολιτική ήττα του σχεδίου παρέμβασης σε αυτούς, ως οριστική χρεοκοπία της ίδιας της δυνατότητας παρέμβασης σε χώρους εργασίας ακόμα και εκεί όπου υπάρχουν ισχυρές και συγκροτημένες δυνάμεις του ρεφορμισμού (ΠΑΜΕ). Τελικά, επιλέγουν την αποχώρηση από τη μάχη έναντι της αντιπαράθεσης και σύγκρουσης με αυτές και το άλμα σε δρόμους και επικοινωνία με ρεύματα που δε βρίσκονται παρά ελάχιστα ή και καθόλου σε επαφή με την κυρίαρχη πάντα αντίθεση εκείνη της εκμετάλλευσης της εργασίας, επομένως τη συζήτηση για μισθό, ωράριο εργασίας και συνθήκες. Οπότε, εκείνο που απομένει είναι η αναγνώριση της πολιτικής ήττας, η οποία οφείλει να φτιασιδωθεί πολιτικά, και για το λόγο αυτό σχηματίζουν σενάρια «επαναστατικοποίησης» χωρίς την αναγκαία κοινωνική αναφορά και κυρίως γείωση. Χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένες πολιτικές πρακτικές όξυνσης των καπιταλιστικών αντιφάσεων, μάχης ενός συνεκτικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος με γείωση και τροφοδοσία σε υπαρκτούς κοινωνικούς αγώνες, τη μάχη στο χώρο εργασίας, διογκώνονται τεχνητά όψεις πραγματικές ή όχι, ώστε να σχηματίζονται αντιμαχόμενες πλευρές και διαχωριστικές γραμμές. Σε αυτό το πλαίσιο η συζήτηση για τους «επικεφαλής» αποκτά θεωρητικό πλαίσιο πολιτικής αναφοράς και όχι ουσίας καθώς πραγματικά δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε τα πολύ διαφορετικά πεδία επιτυχημένης παρέμβασης των τοπικών σχημάτων μέχρι σήμερα, με κριτήριο τον επικεφαλής. Στην πραγματικότητα, η συζήτηση αυτή υποκρύπτει εσωτερικές ανάγκες για συσχετισμούς εντός του Μετώπου, ή ακόμα χειρότερα τοποθέτηση για την «ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ». Τελικά, αντί να συζητάμε το τρόπο και το πλαίσιο διεκδικήσεων για τα εργατικά λαϊκά στρώματα, την παρέμβαση στους χώρους εργασίας, την υπεράσπιση του λαϊκού εισοδήματος, ανακαλύπτουμε τεχνικές διαφωνίες, αστικού περιεχομένου για τη μάχη της μαρκίζας.

2.  Αντίστοιχα επικίνδυνη είναι και η εκτίμηση, ότι μετά τις εκλογές και με νικητή τη ΝΔ, το Κεφάλαιο θα επιχειρήσει να σαρώσει τις δυνάμεις του κινήματος και να επιβάλλει μια λογική «σύγχρονου Πινοσέτ», επομένως, η τακτική της περιόδου πρέπει να είναι ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο σε γραμμή άμυνας απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου. Αυτή η πολιτική κατεύθυνση οδηγεί σε μια λογική συνολικής παραίτησης τουλάχιστον από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.  

3.  Η ανταλλαγή καταγγελιών, η χρήση των κοινωνικών δικτύων για την προβολή και την επίθεση στον «αντίπαλο εντός» υποκαθιστά πλήρως την πολιτική κριτική προσδίδοντας αστικά και φιλελεύθερα στοιχεία όπως εκείνα της εκπροσώπησης και του παραγοντισμού, καθιστώντας την έτσι ατελέσφορη, άγονη, διαλυτική και στείρα. Έχουμε και στο παρελθόν προειδοποιήσει ενάντια σε τέτοιες πρακτικές (τις οποίες έχουμε και εμείς υποστεί) οι οποίες εμφανίζονται ολοένα και πιο συχνά και τείνουν να αποτελέσουν κανονικότητα. 

4. Κομμάτι του ευτελισμού της πολιτικής διαδικασίας αποτελεί το επιχείρημα του «αυτός το ξεκίνησε πρώτος». Ο τρόπος επίλυσης των όποιων ζητημάτων με επιχειρήματα του πότε η τάδε εφημερίδα συνιστώσας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή το μέσο δικτύωσης ανακοινώνει και φέρνει προ τετελεσμένου τις τοπικές επιτροπές και τα Δημοτικά σχήματα, αποτελεί ευτελισμό και υποκρύπτει αντίστοιχες πρακτικές. Πόσο μάλλον, όταν σε αντίστοιχη συζήτηση όπου ο εκλεκτός επικεφαλής είναι «της άλλης μεριάς» χρησιμοποιεί το ατράνταχτο επιχείρημα σε διαδικασία σχήματος ή συντονιστικού, του τύπου «τώρα που γίνονται αυτές οι προτάσεις είναι αργά γιατί το σχήμα πρέπει να τρέξει την παρέμβασή του» και τέλος πάντων η συζήτηση δεν είναι για το πρόσωπο…. 

5. Τέλος η λογική κατοχύρωσης «για πάντα» της πολιτικής εκπροσώπησης συγκεκριμένων κεντρικών σχημάτων των «ικανών και ενδεδειγμένων προσώπων», αποτελεί μία παρωδία «κομματικής νομενκλατούρας» δημιουργεί αντικειμενικά ζήτημα κυρίως πολιτικά και δευτερευόντως δημοκρατικά και οργανωτικά και σίγουρα δεν εξυπηρετεί τη γείωση του σχήματος και την παρέμβασή του. Αντίθετα, κατά την εκτίμησή μας η επανάληψη και κυρίως η αντιπαράθεση πάνω στο ζήτημα της «κομματικής επετηρίδας», κατακερματίζει τις δυνάμεις και αποτελεί εμπόδιο στην προσπάθεια κοινωνικής γείωσης και αναφοράς στα εργατολαϊκά στρώματα.  

Παρότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρίσκεται πρακτικά ένα βήμα πριν τη διάσπαση σε κεντρικούς Δήμους με την ανακοίνωση ξεχωριστών δημοτικών κινήσεων, στην τελευταία συνεδρίαση του ΠΣΟ και ειδικά στην εισήγηση δεν περιγράφονταν καμία πρόνοια για την διασφάλιση απέναντι σε αυτούς τους κινδύνους, παρά μόνο μία μάχη χαρακωμάτων, όπου «νίκη» αποτελεί η φθορά του αντιπάλου εσωτερικά πολλές φορές με εξωραϊσμούς και προτάσεις ανταλλαγής για φαντασιακά μέτωπα. 

Οι λόγοι είναι προφανείς, καθώς τελικά η κατανομή οφείλει να καλύπτει τις ανάγκες της εσωτερικής κατανάλωσης εντός των συνιστωσών, ενώ αντίστοιχα δημιουργεί και επαρκές αφήγημα ώστε να κατοχυρώνονται οι επιτυχίες και να αποδίδονται οι αποτυχίες, χωρίζοντας σε στρατόπεδα των «από εδώ και από εκεί». Πόσο μάλλον όταν στο μέλλον η έννοια της επιτυχίας και αποτυχίας θα αποτελέσει επίσης στοιχείο διαπραγμάτευσης και εσωτερικών συσχετισμών, και πολύ περισσότερο τον τραγέλαφο, για τον ίδιο δήμο μία συνιστώσα να πανηγυρίζει για νίκη και άλλη να χρεώνει την ήττα. 

Η δίκη μας πρόταση απέναντι στα τετελεσμένα σχηματοποιήθηκε στην εξής τροποποίηση η οποία κατατέθηκε συμπληρωματικά στο ευχολόγιο της εισήγησης και η οποία μειοψήφησε καθώς καταψηφίστηκε μόνο από την πλευρά του ΝΑΡ και του ΕΚΚΕ και μάλιστα με τη μορφή του ΛΕΥΚΟΥ. Έτσι η προτεινόμενη τροποποίηση καταψηφίστηκε από τις δύο αυτές συνιστώσες μέσω του ΛΕΥΚΟΥ και είναι η κάτωθι:  

Α) Μπροστά στην μάχη των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποφασίζει να στηρίξει ενιαία, εκλογικά σχήματα με συλλογική εκπροσώπηση όλων των οργανώσεων χωρίς αποκλεισμούς και με εναλλαγή όλων των επικεφαλείς.

Β) Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν δίνει στήριξη σε εκλογικά κατεβάσματα που προκύπτουν από διάσπαση των δυνάμεων της.

Γ) Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (εκτός περιφερειών και των κεντρικών δήμων) συμμετέχει σε ευρύτερα εκλογικά κατεβάσματα με τις εξής προϋποθέσεις:

-Δημοκρατική Συγκρότηση

-Συλλογική εκπροσώπηση και εναλλαγή

-Προγραμματική συμφωνία που δεν θα αναιρεί ούτε θα ξεπερνά τις αποφάσεις της 4^ης συνδιάσκεψης.

Προφανώς, η υλοποίηση της απόφασης του ΠΣΟ, βαραίνει την πλειοψηφία που την υπερψήφισε, καθώς και το βάρος της κοινής παρέμβασης σε κεντρικούς δήμους.

Σε ό,τι µας αφορά για το επόμενο διάστημα:  

1. Είµαστε ενάντια σε κάθε διάσπαση σχήματος ως τετελεσμένου, όταν δεν υπάρχουν πολιτικές διαφωνίες και διαφοροποίηση από τις πολιτικές θέσεις που υπερψηφίστηκαν στην τελευταία Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Επομένως, δε συμμετέχουμε και δε στηρίζουμε καμία τέτοια προσπάθεια. Εύλογα, δεν υπάρχει λόγος να μας προτείνεται ακόμα και μετά το ΠΣΟ ατομικά ή συλλογικά ο επικεφαλής να είναι μέλος της ΑΡΙΣ ώστε να «νομιμοποιήσουμε» κάθε τέτοια προσπάθεια, ή είναι χρήσιμη η οργανωτική συμβολή των μελών μας, για την προώθηση της πολιτικής παρέμβασης. Όπως αρνηθήκαμε σε όλες τις διαδικασίες μέχρι σήμερα, συνεχίζουμε την άρνηση και σήμερα. 

2. Δε συμβάλλουμε στη διευκόλυνση κανενός σχεδίου διάλυσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μοιράσματος, ζωνών επιρροής και άλλων τραγελαφικών. Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές δεν αποτελούν το πεδίο οργανωτικής και πολιτικής αναμέτρησης της κάθε συνιστώσας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από μόνης της αλλά το συνολικό πεδίο αναμέτρησης με το κεφάλαιο και την πολιτική του εκπροσώπηση, και της κοινή προσπάθειας τοποθέτησης στη μεριά των συμφερόντων των εργατολαϊκών στρωμάτων. Επιπλέον οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές δεν αποτελούν το πεδίο εκπροσώπησής των στρωμάτων αυτών από τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ούτε έχουμε αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση και εκπροσώπησης στους δήμους και περιφέρειες  και για το λόγο αυτό αρνούμαστε να συμμετέχουμε στον εμφύλιο του επικεφαλής εκπροσώπου. Όσοι έχουνε αποδεχτεί την ήττα και ερμηνεύουν την επόμενη περίοδο ως περίοδο ξεκαθαρίσματος στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα αποδειχτούνε και πάλι λάθος, ας δουλέψουμε να τους διαψεύσουμε. 

3. Συμμετέχουμε και ενισχύουμε τα υπάρχοντα δημοτικά και περιφερειακά σχήματα και συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην ενδυνάμωσή τους και την παρέμβαση στις γειτονιές όλα αυτά τα χρόνια.

4. Είµαστε ενάντια σε κάθε προεκλογική συγκόλληση που θα αφορά συνεργασίες για να πάρουµε ένα δηµοτικό ή περιφερειακό σύµβουλο. 

5. Τοποθετούμαστε θετικά σε νέα σχήματα και εκλογικές συνεργασίες, µε κοινωνικές και πολιτικές δυνάµεις µε συνεισφορά στην ταξική πάλη, που εξασφαλίζουν στοιχειωδώς την µη σύγκρουση µε την πολιτική λογική και το πλαίσιο θέσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με δυνάμεις που συμβάλλουν στην αναμέτρηση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, βρίσκονται αντίθετες με τις λογικές διαχείρισης των κονδυλίων των δήμων και την παραγωγή «κοινωνικού έργου» για τα κανάλια. Παλεύουμε και στηρίζουμε τις προσπάθειες και συλλογικότητες, που στήνονται σε γειτονιές για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων απέναντι στις απειλές της εργοδοσίας κυρίως απέναντι στη νεολαία. Επιδιώκουμε την αντιπαράθεση και ενίσχυση του αγώνα και των συλλογικοτήτων ενάντια στους φασίστες στις γειτονιές και των φασιστικών φαινομένων, των τραμπουκισμών στα σχολεία απέναντι σε μαθητές και μετανάστες.  Υπερασπιζόμαστε στις γειτονιές τη λαϊκή κατοικία απέναντι στην υφαρπαγή από τις τράπεζες και τους τοκογλύφους, το αστικό περιβάλλον και τη δυνατότητα καθολικής πρόσβασης και χρήσης από τα λαϊκά στρώματα, πολιτικά ρεύματα και συλλογικότητες.

Καλούµε όλες τις συνιστώσες να συμβάλλουν ώστε να ξεπεραστούν τα ζητήµατα στην λογική της σύνθεσης και του σεβασµού των συλλογικών διαδικασιών και του πολιτικού πλαισίου που έχει συζητηθεί και έχει συναποφασιστεί στην 4η Συνδιάσκεψη για τις πολιτικές µάχες που έρχονται. Καλούμε όλα τα μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να σταθούν εμπόδιο στις κινήσεις ευτελισμού και διάλυσης μέσω του κατακερματισμού των δυνάμεων και υπονόμευσης του κοινού αγώνα. Οι προοπτικές του κοινού αγώνα είναι πάντοτε σημαντικότερες από το άθροισμα των επιμέρους επιδιώξεων.  

Αριστερή Συσπείρωση 

Κεντρικό Συντονιστικό Όργανο 

Φεβρουάριος 2019